ԵՐԵՄԻԱՅԻ ՈՂԲԵՐԸ 3:21-33

Սրանք ես իմ միտքն եմ բերում, ուստի և հույս ունեմ։ Տիրոջ ողորմությունը չի դադարում, նրա գթությունը վերջ չունի։ Նրանք ամեն առավոտ նորանում են. մեծ է քո հավատարմությունը։ «Տերն է իմ բաժինը,- ասաց իմ հոգին,- ուստի ես նրան եմ հուսալու»։ Տերը բարի է իրեն հուսացողներին, այն անձին, որը նրան է փնտրում։ Լավ է լռությամբ սպասել, սպասել Տիրոջ փրկությանը։ Մարդու համար լավ է, որ լուծն իր երիտասարդության ժամանակ կրի։ Թող առանձին նստի ու լռի, որովհետև այն դրվեց նրա վրա։ Թող իր բերանը հողին դնի, գուցե հույս լինի։ Թող իր ծնոտը տա իրեն հարվածողին ու լցվի նախատինքով։ Որովհետև Տերը հավիտյան չի մերժի։ Նույնիսկ եթե վշտացնի, պիտի գթա իր առատ ողորմությամբ։ Որովհետև կամովին չէ, որ վշտացնում և տրտմեցնում է մարդկանց որդիներին։