Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Эхин 27-ից

Կիսվել

Бурхан таряалангуудыешни бороо хурын уһаар мэтэ шүүдэрэй шиигээр ундалуулжа, арбин ехэ баян ургаса үршөөжэ байхань болтогой! Ургасын далай, үзэмэй дараһан архи үргэлжэ салгидахань болтогой! Дэлхэйн олон арадууд шамда ажал хэхэнь, урдашни мүргэн һүгэдэхэнь болтогой! Тэрээнһээ гадна аха дүүгээ, түрэл саданаа ши захадан зонхилжо, үри һадаһадшни үеһөө үедэ тэдээндэ хүндэлүүлжэ байхань болтогой! Шамай хараагшадта өөһэдтэнь хараалынь шэнгэг, шамай үреэгшэд өөһэдөө үреэлдэ хүртэг!

– Тэрэ намайе хоёр дахин мэхэлжэ шадаа. «Мэхэшэн» нэрэдээ таараһан амитан. Ууган хүбүүн гүүлэхэ минии эрхэ буляан абаа, харин мүнөө намда үгтэхэ үреэлдэ хүртөөд арилбал! Теэд намда хэлэхэ ямаршье үреэл танда үлөөгүй гээшэ гү?

Тиихэдэнь Исаак тэрээн тухай зүгнэжэ, иигэжэ хэлэбэ: – Эзэн Бурхан таряалангууд дээрэш шүүдэрэй дуһалшье унагаахагүй. Ши хэзээдэшье баян ургаса хуряан абахагүйш. Һэлмээ һугалан олзолһон юумээрээл амяа тэдхэхэш. Дүүгэйнгээ зараса болохош. Гэбэшье эсэргүүсэн тэмсэбэл, дарлалтаһаа мултаржа магадгүйш.

– Абамни! Та гансашье үреэл намдаа хэлэжэ үгыт даа! Намайшье үреэгыт, абамни! – гэжэ Эсаав эсэгэдээ хэлээд, сурхирса уйлаба.