Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ توریت شریف: پَیدایش 15-ից

Կիսվել

حضرت ابرام رب نی گلاں پر بھروسہ کِیتا، اِس واسطے رب اُنہاں کی نیک بندیاں وِچ شُمار کیتا.

اُس توں بعد اللّٰہ تعالیٰ نا کلام حضرت ابرام پر نازل ہویا کہ، ”اے ابرام، توں ناں ڈر! میں تُہاڑی ٹہال آں۔ تُکی بڑا اجر لبھسی.“

فِر رب اِنہاں کی باہر کھڑی کے آخیا، ”تُوں اَسمان در تک! جے تاریاں کی گِݨی سکیں، تے گِݨ! اِتنی ہی تُہاڑی اُولاد ہوسی۔“

فِر اللّٰہ تعالیٰ نا کلام حضرت ابرام اپر نازل ہویا، ”اے بندہ تُہاڑا وارث نی ہوݨ لغا، بلکہ تُہاڑا وارث او ہوسی جیہڑا تُہاڑے وِچوں جمسی۔“

فِر رب اُنہاں کی آخیا، ”جانی کِہن! تُہاڑی نسلاں نے لوک بیگانے مُلخے وِچ پردیسی ہوسݨ. چوآں صدیاں تک او غُلام رہسݨ تے اِنہاں نال بدسلوکی ہوسی.

پر حضرت ابرام اعتراض کیتا، ”اے رب قادر مطلق، تُوں مِکی کَے دیسیں؟ میں تے اجے تک اوتر آں، تے مہاڑی ساری وراثت نا مالک مہاڑا نوکر اِلی عزر دمشقی بݨی جاسی.

اُس دیہاڑے رب حضرت ابرام نال عہد کِیتا کہ میں تُہاڑی نسلاں کی اے ساری زِیمی دیساں، جیہڑی مصر نے دریا نِیل توں کِہنی کے بڑے دریا یعنی دریائے فرات تک ہوسی،

فِر چوتھی پُشتے وِچوں تُہاڑی نسل نے لوک اِتھے مُڑی اچھسݨ، کِیئانکہ اَموری قوم نے غُناہ اُس حد تک نی پُہنچے کہ اُنہاں پر عذاب آئی کے اِس مُلکے وِچوں باہر کڈیا جائے۔“