Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ लुका 17-ից

Կիսվել

खोन्‍किना येसुआ मो सामरियायाओ म़ना अ़लोवा, “पुवालोन्‍ताकि खारा, साकोङ्‌छ़ङ त़मुवाओसा खाना त़नुवायुङ्‌सा।”

आम्‍निछाआ खानाएदा अ़क लेन्‌दा सात्‌कादु हेवा मुकि सात्‌कादुङा खानाएदा लाताकि ‘अ़ङ्‌का अ़ङ्‌हेवादाङ्‌का लाङा’नि य़ङ्‌नालो आम्‍निछा लेत्‍तुप़।”

मोचिएदाङ्‌का अ़क्‍छा नुवाओ खान्‍चिन्‌कि अ़धिवाङ य़ङ्‌आ निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुऩङ चोन्‌याङ्‌सा लासाबाना। खोन्‍कि मो येसुओ अ़चुलाङ्‌दा बोम्‍सान्‍चिन्‌कि आलाङ प़। मो अ़क्‍छा सामरियायाओ म़ना ओ।

खोन्‌ओसा आप्‍पि चाप्‍चेत्‍तानिन्‍चिन, आम्‍निछाआ हेवा मुनालो रेन्‍तु, खोन्‍कि मो अ़हेवादाङ्‌का लानालो लेत्‍तुप़।

येसुआ म़सेनुचि, “दि दस्‌कापाङ्‌ङा म़नुवाओ माआङ कि? नि नौकापाङ खादा म़युङ्‌याङ?

खोन्‍कि हाङ्‌पाआ म़लासुलोचि, “खानानिन्‌एदा प़सैओ अ़ल़वा ओन्‍को आम्‍नुओ साकोङ्‌छ़ङ याक्‌याङ्‌नालो खानानिन ओ खेत्‍लाङ्‌बेतिताङ ‘खाना धेलान्‍चिन्‍कि धियाङ्‌वामादा लित्‍तान्‍चिन!’नि त़लोम्‌नालो मो काङ।

साङ्‌आ अ़ह़ङ्‌म़ङ रात्‍मालाप्‍तु, मोसाआ मो मासु। मेन साङ्‌आ अ़ह़ङ्‌म़ङ मासु, मोसाआ अ़नुछ्‍याओ ह़ङ्‌म़ङ तोक्‍तु।

येसुआ अ़चुकाखेङ्‌पाचि म़लोचि, “म़नाचि हेवादा धान्‍मा चिन्‍माखाङ्‌मा य़ङ्‌चि अ़नुछ्‍याङा म़ता। मेन साङ्‌एदाङ्‌का मोवाको य़ङ्‌चि म़ता, मो म़ना अ़चाअ़त्‍मादा छुक। खाक्‍को म़नाआ ओ अ़चुप्‍पोचिदाङ्‌का अ़क्‍छा हेवा मुमेत्‍तुनालो, मोसोओ अ़पोत्‌दा चाचेम्‍खालुङ क़ङ्‌माकि धियाङ्‌वामादा वेन्‍मादिमा नुलोक लिओ।

म़नाओ अ़छाओ अ़तामा नोआ ओ लेन्‌दा लिसाओवात्‍निङा लि। नोआ अ़धिवा वाप्‍तेलाहुत्‌दा मान्‌वाङ्‌म़युक्‍तातारि म़नाचि म़चाङा, म़दुङाङा, साया म़काम्‍साङा खोन्‍कि साया म़काम्‍सुप़ङुचि, खोन्‍किना वाधुप ताकि मोचि झारा लुक्‍तुचि।