Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ PURWANING DUMADI 32-ից

Կիսվել

Priya iku ngandika maneh: “Jenengira sabanjure wus aja kasebut Yakub maneh, nanging Israel, mulane mangkono awit sira wus gelut nglawan Allah lan manungsa, mangka sira menang.”

Priya mau banjur ngandika: “Wis, eculna aku, awit wus bangun raina!” Ature Yakub: “Paduka boten badhe kawula eculaken, manawi dereng maringi berkah dhateng kawula.”

Mung Yakub kang kari dhewe. Dumadakan ana priya kang nggelut Yakub nganti tumeka bangun raina.

Panggonan kono mau dijenengake Yakub Pniel, ujare: “Aku wus ndeleng Allah adu arep, nanging nyawaku kapitulungan.”

Bareng priya mau rumaos ora bisa ngalahake, tumuli mupuh cethike Yakub, temahan cethike kongsul sajrone gelut mau.

Pandangune priya mau: “Jenengira sapa?” Unjuke: “Yakub.”

Yakub banjur matur: “Paduka inggih kawula aturi nyebataken ingkang asma.” Nanging pangandikane: “Yagene sira ndadak takon asmaningSun?” Yakub banjur diparingi berkah ana ing kono.

kawula punika babar-pisan boten pantes manawi tampia sakathahing sih kadarman saha kasetyan ingkang sampun Paduka tandukaken dhateng abdi Paduka, awit kala rumiyin nalika kawula nyabrang lepen Yarden punika namung mbekta teken kawula punika, mangka kawula samangke sampun ngrebda ngantos dados kalih pantha makaten.

Yaiku mula bukane wong Israel nganti saiki ora mangan daging kang nutupi cethik, marga Panjenengane wus mupuh cethike Yakub, ing ototing cethike.

Yakub tumuli munjuk: “Dhuh Allahipun embah kawula Abraham saha Allahipun bapa kawula Iskak, dhuh Yehuwah, ingkang sampun ngandika dhateng kawula: Sira muliha menyang tanahira marang sanak kadangira lan Ingsun bakal mbeciki sira

Mugi kawula Paduka uwalaken saking tanganipun kakang kawula, saking tanganipun Esap, awitdene kawula ajrih dhateng piyambakipun, bokmanawi sadhatengipun lajeng mejahi kawula dalah para biyung saanak-anakipun.