Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Лука 22-ից

Կիսվել

«Эй Ата! Сен бу (азап) аякъны Менден кери оздурургъа иги кёрсенг эди уа! Алай а Мен излегенча тюйюл, Сени буйругъунг болсун», – деп тилек этди.

Алай болгъанлыкъгъа, Мен сени ийманынг таркъаймасын деп, сени ючюн тилек этгенме, сен да къайтышхан заманынгда къарындашларынгы бегимли эт», – деди.

Сора ётмекни алып, шукур этип сындырды да: «Бу, сизни ючюн берилген Мени чархымды, Мени эсигизге тюшюрюрге муну этигиз», – деп, алагъа берди.

Ашагъандан сора аякъны да алай алып: «Бу аякъ, сизни ючюн тёгюлген Мени къаным бла (бегитилген) жангы кесаматды.

Сора Исса, термилиуге тюшюп, бегирек да кёл салып тилек этди. Аны терлегени да жерге тамгъан къан тамычылача эди.

Сиз а алай болмагъыз. Алай а, сизде уллу ким эсе да, гитчеча болсун, башчылыкъ этген да жумушчуча болсун.

Исса уа: «Петер, санга айтама, бюгюн хораз къычыргъынчы, сен „Аны танымайма“ деп, Мени юч кере инкяр этериксе», – деди.