Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Лука 11-ից

Կիսվել

Алай бла, сиз огъурсуз болгъаныгъызлай да, сабийлеригизге ахшы саугъала берирге биле эсегиз, бегирек да кёкдеги Ата Андан тилегенлеге Сыйлы Нюрню берир», – деди.

Мен да сизге айтайым: тилегиз – берилир сизге, излегиз – табарсыз, (эшикни) къагъыгъыз – ачылыр сизге.

Нек десегиз хар тилеген алады, излеген да табады, (эшикни) къакъгъаннга да ачылыр.

Ол алагъа: «Тилек этген заманыгъызда былай айтыгъыз: „Эй кёкледеги Атабыз! Сени атынг сыйлы тутулсун, Сени Патчахлыгъынг келсин, кёкде кибик, жерде да Сени буйругъунг болсун.

Бизни гюняхларыбызны кеч, нек десенг биз да бизни хар борчлубузгъа кечебиз эмда бизни терилиуге тюшюрме, алай а бизни хыйлачыдан къутхар “ деп айтыгъыз», – деди.

Бизни кюнлюк ётмегибизни бизге хар кюннге берип тур.

Чархха чыракъ кёздю. Алай бла, сени кёзюнг таза болса, битеу чархынг жарыкъ боллукъду, ол аман болса уа, сени чархынг да къарангы боллукъду.

«Бир киши да, чыракъны жандырып, аны таша жерге, не юй сауутну тюбюне салмайды, алай а юйге киргенле жарыкъ кёрюр ючюн, чырахтаннга салады.