Sa diha nga ang GINOO nakapanimaho sa kahumot, ang GINOO miingon diha sa iyang kasingkasing, “Dili na nako tunglohon pag-usab ang yuta tungod sa tawo, kay ang tuyo sa kasingkasing sa tawo daotan sukad sa iyang pagkabata, ug dili na nako laglagon pag-usab ang tanang butang nga buhi sama sa akong gihimo.
Samtang magpabilin pa ang yuta,
ang pagtanom ug ang pag-ani, ang kabugnaw ug ang kainit,
ang ting-init ug ang tingtugnaw, ang kabuntagon ug ang kagabhion
dili moundang.”