Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ 1. Mosebok 17-ից

Կիսվել

Då Abram var 99 år gamal, synte Herren seg for han og sa: «Eg er Gud Den Allmektige. Lev for mitt åsyn, ver heil i di ferd!

Du skal ikkje lenger heita Abram, men Abraham skal namnet ditt vera; for eg gjer deg til far åt mange folk.

Eg skipar ei pakt mellom meg og deg og etterkomarane dine, frå ættled til ættled, ei evig pakt. Eg vil vera Gud for deg og for ætta di etter deg.

«Sjå, eg gjer ei pakt med deg, du skal verta far til mange folk.

Men Gud sa: «Nei, Sara, kona di, skal få ein son, og du skal kalla han Isak. Eg vil gjera mi pakt med han, ei evig pakt for ætta hans etter han.

Og eg vil gje deg og ætta di etter deg det landet du no held til i, heile Kanaan-landet, til eige i all æve; og eg vil vera deira Gud.»

Då kasta Abraham seg til jorda og lo. Og han sa med seg sjølv: «Kan ein mann som er hundre år, få barn? Og Sara, som er nitti år, kan ho verta mor?»

Og Gud sa til Abraham: «Sarai, kona di, skal du ikkje lenger kalla Sarai; Sara skal ho heita.

De skal la førehuda dykkar verta avskoren, og det skal vera teiknet på pakta mellom meg og dykk.

Men pakta mi vil eg gjera med Isak, som Sara skal få til års på denne tid.»

I ætt etter ætt skal kvart gutebarn hjå dykk omskjerast når det er åtte dagar gamalt, både dei som er fødde i huset, og dei som er kjøpte for pengar hjå framande, som ikkje er av di ætt. Omskjerast skal både dei som er fødde i huset ditt, og dei du har kjøpt for pengar. Såleis skal pakta mi syna seg på kroppen deira, ei evig pakt.