Sòm 22:1-8
Sòm 22:1-8 1998 Haïtienne (HAT98)
(2) Bondye! Bondye! Poukisa ou lage mwen konsa? Poukisa ou kouri lwen mwen san ou pa pote mwen sekou, san koute jan m'ap plenn? (3) Tout lajounen m'ap rele ou, Bondye mwen, ou pa reponn. Tout lannwit m'ap rele, mwen pa ka dòmi. (4) Men, se ou menm ki Bondye, ou chita sou fòtèy ki apa pou ou a. Pèp Izrayèl la ap fè lwanj ou. (5) Zansèt nou yo te mete konfyans yo nan ou. Yo te fè ou konfyans, ou te sove yo. (6) Lè yo te kriye nan pye ou, ou te wete yo nan move pa. Wi, yo te mete konfyans yo nan ou, yo pat janm regrèt yo te fè sa. (7) Men, se pa moun mwen ye ankò, se yon vètè mwen tounen. Tout moun ap meprize m, tout moun ap pase m nan betiz. (8) Tout moun ki wè m pase m nan rizib. Y'ap lonje dwèt sou mwen, y'ap fè siy sou mwen. (9) Y'ap di m konsa: — Jan ou te konte sou Senyè a, poukisa li pa delivre ou? Si Senyè a renmen ou, poukisa li pa ede ou?
Sòm 22:1-8 Parole de Vie 2017 (PDV2017)
Mon Dieu, mon Dieu, pourquoi m’as-tu abandonné ? Je crie, mais ton secours ne vient pas. Mon Dieu, pendant le jour, je fais appel à toi, mais tu ne réponds pas. Pendant la nuit, je t’appelle encore et je ne trouve pas le repos. Pourtant, toi, le Dieu saint, tu es assis sur ton siège royal, et tu reçois sans cesse les louanges d’Israël ! Nos ancêtres ont mis leur confiance en toi, en toi, ils ont mis leur confiance, et tu les as délivrés. Vers toi, ils ont crié, et tu les as libérés. En toi, ils ont mis leur confiance, et ils ne l’ont pas regretté. Mais moi, je suis comme un ver de terre, je ne suis plus un homme. Les gens m’insultent et me méprisent. Tous ceux qui me voient se moquent de moi. Ils font des grimaces, ils secouent la tête en disant
Sòm 22:1-8 New International Version (NIV)
My God, my God, why have you forsaken me? Why are you so far from saving me, so far from my cries of anguish? My God, I cry out by day, but you do not answer, by night, but I find no rest. Yet you are enthroned as the Holy One; you are the one Israel praises. In you our ancestors put their trust; they trusted and you delivered them. To you they cried out and were saved; in you they trusted and were not put to shame. But I am a worm and not a man, scorned by everyone, despised by the people. All who see me mock me; they hurl insults, shaking their heads. “He trusts in the LORD,” they say, “let the LORD rescue him. Let him deliver him, since he delights in him.”
Sòm 22:1-8 La Bible du Semeur 2015 (BDS)
Mon Dieu, mon Dieu, ╵pourquoi m’as-tu abandonné ? Tu restes loin, ╵tu ne viens pas me secourir ╵malgré toutes mes plaintes. Mon Dieu, le jour, j’appelle, ╵mais tu ne réponds pas. La nuit, je crie, ╵sans trouver de repos. Pourtant, tu es le Saint qui sièges sur ton trône, ╵au milieu des louanges d’Israël. En toi déjà, ╵nos pères se confiaient, oui, ils comptaient sur toi, ╵et tu les délivrais. Lorsqu’ils criaient à toi, ╵ils étaient délivrés, lorsqu’ils comptaient sur toi, ╵ils n’étaient pas déçus. Mais moi je suis un ver, ╵je ne suis plus un homme, tout le monde m’insulte, ╵le peuple me méprise, ceux qui me voient ╵se rient de moi. Tous, ils ricanent, ╵en secouant la tête