Matthew 22
22
1Ða saigde he heom oðer byspel ⁊þus cwæð. 2Heofena rice is gelic geworðen þam kynge þe makede hys sunes bridgyfte. 3ænd sente hys þeowas ⁊clypede þa gelaðoden to þam gyftan. þa nolden hyo cumen. 4Ða sende he eft oðre þeowes ⁊sæde þam gelaðeden. nu ich gegerewede mine feorme. mine fearres ⁊mine fugeles syndde ofslagene ⁊ealle mine þing synde gearewe cumað to þam gyftan. 5Ða forgemden hyo þæt ⁊fyrden sum to hys tune. sum to hys mangunge. 6⁊þa oðre namen hys þeowes ⁊mid teonan geswencten ⁊ofslogen. 7Ða se kyng þæt gehyrde. þa wæs he eorre ⁊sænde his heretoge ⁊fordyde þa manslagen ⁊heora burh forbærnde. 8Ða cwæð he to hys þeowas. Witodlice þas gyften synden gearewe ac þa þe gelaðode wæron ne sinden wurðe. 9Gað nu witodlice to weoggelæten ⁊clepiað to þisse gyftan swa hwilce swa ge gemeton. 10Ða eoden þa þeowes ut on þa wegas ⁊gegaderedon ealle þa þe hyo gemetton gode ⁊yfele. Ða wæron þa gyftonhus. mid sittenden mannen gefelledde. 11Þa eode se kyng in. þæt he wolde geseon þa þe þær sæten. þa geseah he þær ænne man þe næs mid gyftlicen reafe gescred. 12Þa cwæð he, La freond humæte eodest þu in ⁊næfdest gyftlic reaf. Ða geswigeode he. 13Ænd se cyng cwæð. to his þeignen. gebindað hys handen ⁊hys fet ⁊wurpeð hine on þa uttren þeostran. þær beoð wop ⁊toðe gristbitung. 14Witodlice manega synde gelaðede ac feawe gecorene. 15Ða ongunne þa farisei. ræden þæt hyo wolden þanne hælend on his sprace befon. 16Ða senden hyo hym heora leorningcnihtas to mid þam herodianissen ⁊þus cwæðen. Lareow we witon þæt þu ert soðfæst ⁊þu lærst godes weig. mid soðfæstnysse ⁊þu ne wandest for nane men. ne þu ne besceawast nanes mannes had. 17Saige us hwæt þincð þe ys hyt alyfed þæt man caisere gafel sylle. þe na? 18þa se hælend heora facne gehyrde þa cwæð he. la lickeres hwi fandige min. 19atewiað me þas gafeles menet. Ða brohten hyo him enne panig. 20Ða cwæð se hælend to heom. Hwas anlicnysse is þis ⁊þis ofergewrit. 21Hyo cweðen þas cayseres. Ða cwæð he agyfeð þan caysere þa þing þe þas cayseres synde ⁊gode þa þing þe godes synt. 22Ða hyo þt gehyrdon ða wundreden hyo ⁊forleten hine ⁊ferden onweig. 23On þam dagen comen to him saducei. þa seggeð þt nan ariste ne syo ⁊hyo axoden hine 24⁊cwæðen. Lareow Moyses sæde gif hwa dead syo ⁊barn næbbe. þt his broðer nymed hys wif ⁊streoned him bærn. 25Witodlice mid us wæren seofe gebroðre ⁊se forme fette wif ⁊forðferde ⁊lefde his broðer hys wif buton bearne. 26⁊se oðer alswa ⁊se þridde ⁊swa oððe þe seofende. 27þa æt þan sefemestan forðferde þt wif. 28hwilces þas þare seofene byð þt wif on þam ariste. ealle hyo hædden hy. 29þa andswerede se hælend heom ⁊cwæð. ge dwelied ⁊ne cunnan halig gewrite. ne godes magen. 30Witodlice ne wifiað hyo. ne hyo ne cheorliað. on þam ariste. ac hyo synd swilce godes engles on heofene. 31Ne rede ge be deadere manne ariste. þt eow fram gode gesaigd wæs. 32Ic eom abrahames god ⁊ysaaces god ⁊iacobes god. nis god na deadre manne ac libbendre. 33þa þt folc þt gehyrde þa wundredon hyo hys lare. 34Þa þa fariseiscan gehirdon þt he het þa saduceisscen stille beon. þa eoden hyo togadere. 35⁊an þe wæs þare lage lareow axode hine ⁊fandede hine þus cweðende. 36Lareow hwæt is þt mæste bebod on þare lage. 37Ða cwæð se hælend. Lufe drihten þinne god on ealre þinre heorten ⁊on alre þinre sawle ⁊on eallen þine mode. 38þt is þt mæste ⁊þt fyrmeste bebod. 39Oðer is þan gelic lufe þine nextan swa swa þe selfne. 40On þisen twam beboden beoð gefyld eal sy lage. 41Ða þa fariseiscan gegaderede wæren þa cwæð se hælend. 42Hwæt þincð eow be criste. hwas sune is he. hyo cwæðen dauiðes. 43Ða cwæð se hælend. hwi clypað dauid hine on gaste drihten ⁊cweð. 44Drihten cwæð to minen drihtene. site on minen swiðren healfe. oððet ic sette þine feond þe to fotscæmele. 45Gif dauið hine on gaste drihten clypað. hu is he his sune. 46Ða ne myhton hyo him nan word andswerian. ne nan ne dorste of þam daige hym nan þing mare axien.
Trenutno odabrano:
Matthew 22: ASxG
Istaknuto
Podijeli
Kopiraj
Želiš li svoje istaknute stihove spremiti na sve svoje uređaje? Prijavi se ili registriraj
The Four Gospels in AngloSaxon (Old English) were translated from Latin by Abbot Ælfric of Eynsham, probably some time within the period 990 – 1010.
