Łukasza 24
24
Zmartwychwstanie Jezusa
(Mt 28,1‐10; Mk 16,1‐8; J 20,1‐18)
1Pierwszego poranka po szabacie, już o brzasku, przybyły do grobu, przynosząc ze sobą przygotowane wcześniej wonności. 2Tam zobaczyły, że kamień zamykający wejście do grobowca był odtoczony. 3#Mk 16,19; Dz 1,21; Dz 4,33Gdy weszły do środka, nie znalazły w nim ciała PANA, to znaczy Jezusa. 4#Dz 1,10Gdy tak stały bezradne, zupełnie nie wiedząc, co począć, nagle pojawili się przy nich dwaj mężczyźni w lśniących szatach. 5#Łk 2,9Przerażone kobiety złożyły im pokłon aż do ziemi. Oni zaś tak się odezwali:
— Dlaczego szukacie Żyjącego w miejscu przeznaczonym dla umarłych? 6#Mt 16,21; Łk 9,22Nie ma Go tutaj, gdyż zmartwychwstał! Przypomnijcie sobie, jak jeszcze w Galilei mówił wam, 7#Ps 22,7‐19; Iz 53,1‐12; Mt 20,18‐19; Łk 18,32‐33; Dz 17,3że potrzeba, aby – jako Syn człowieczy – poddał się władzy grzeszników, przyjął z ich rąk ukrzyżowanie i zmartwychwstał trzeciego dnia#Zob. Łk 9,22..
8 # J 2,22 Wtedy przypomniały sobie słowa Jezusa.
9Gdy wróciły od grobowca, opowiedziały o tym Jedenastu#Jedenastu – określenie grona Apostołów (bez Judasza). i wszystkim pozostałym. 10#Mt 27,56; Łk 8,1‐3Tymi kobietami były: Maria z Magdali, Joanna, Maria#Mowa o Marii – żonie Kleofasa, który był bratem Józefa (męża matki Jezusa). – matka Jakuba#Chodzi o Jakuba zwanego Małym (lub Mniejszym). – oraz inne z ich grona. To właśnie one opowiedziały wszystko Apostołom, 11#Mt 8,10; Mk 16,11lecz relacja kobiet wydała się im niedorzeczna i nie uwierzyli im. 12#Łk 24,24; J 20,3‐7Jednak Piotr wstał i na wszelki wypadek pobiegł do grobowca. Gdy zajrzał do jego wnętrza, zobaczył jedynie porzucone płótna pogrzebowe. Wrócił więc do innych zafrasowany, rozważając, co mogło się wydarzyć.
Nauczanie Jezusa w drodze do Emaus
(Mk 16,12‐13)
13Tego samego dnia dwóch innych uczniów Jezusa szło drogą do wioski zwanej Emaus, która położona jest w odległości około jedenastu kilometrów#Dosł. „o sześćdziesiąt stadiów”. Emaus – prawdopodobnie chodzi o dzisiejszą Al‐Kubajbę (arab. El Qubeibeh) leżącą mniej więcej w tej odległości na północny zachód od Jerozolimy. od Jerozolimy. 14Po drodze dyskutowali o wszystkim, co ostatnio się wydarzyło. 15#Mk 16,12Rozmowa pochłaniała ich tak bardzo, że nie zwrócili uwagi na Jezusa, który się do nich przyłączył. 16#J 20,14; J 21,4Oczy ich były jakby zasnute mgłą, tak iż Go nie rozpoznali. 17On zaś ich spytał:
— O czym tak dyskutujecie?
Wtedy oni, pełni wielkiego smutku, zatrzymali się, 18#J 19,25a jeden z nich, imieniem Kleofas, powiedział:
— Chyba jesteś jedynym człowiekiem, który był w Jerozolimie i nie wie, co się tam ostatnio wydarzyło!
19 # Mt 2,23; Mt 16,14; Mt 21,11 Wówczas Jezus spytał:
— A co takiego tam zaszło?
Wtedy powiedzieli:
— Rozmawiamy o Jezusie z Nazaretu, mężu Bożym i proroku, który wobec Boga i całego ludu był potężny w czynie i w słowie. 20#Łk 23,13Nie możemy pojąć, jak mogło się to stać, iż nasi arcykapłani i przywódcy ludu wydali na Niego wyrok śmierci#Najpierw taki wyrok wydał Sanhedryn (por. Mt 26,66; Mk 14,64; J 19,7). Jednak prawo rzymskie zabraniało Żydom rozpoznawania spraw zagrożonych karą śmierci, więc Jezus został postawiony przed namiestnikiem rzymskim, na którym taki wyrok wymusili zebrani arcykapłani i przywódcy ludu wraz ze zgromadzonym tłumem., a następnie doprowadzili do Jego ukrzyżowania. 21#Łk 1,54.68; Łk 2,38; Łk 19,11; Dz 1,6My tymczasem spodziewaliśmy się, iż On będzie tym, który przyniesie wolność Izraelowi. Dzisiaj mija już trzeci dzień, jak to wszystko się dokonało. 22#Mt 28,1‐8; Mk 16,1‐8; Łk 24,1‐11Do tego wszystkiego kilka kobiet zaskoczyło nas dzisiaj informacją, iż wczesnym rankiem udały się do grobowca, 23#Łk 24,9lecz nie znalazły tam ciała Jezusa. Wróciły i opowiedziały, że widziały aniołów, którzy twierdzili, iż On żyje. 24#Łk 24,12; J 20,3‐10Wtedy niektórzy z naszego grona udali się do grobowca i zastali wszystko dokładnie tak, jak zrelacjonowały to kobiety, lecz Jego samego nie widzieli.
25 # Mt 8,10; Mk 4,13; Łk 18,31; Łk 24,44; Dz 3,24 Wtedy Jezus powiedział:
— Ależ wielkimi głupcami jesteście, a wasze serca są bardzo oporne! Dlaczego nie polegacie na tym, co zapowiadali prorocy? 26#Łk 24,7.44; J 17,1.4‐5; Dz 3,13‐15; Hbr 2,9‐10; 1 P 1,11Przecież oni wyraźnie wskazywali, iż jest konieczne, by Mesjasz#Dosł. „Chrystus”.musiał to wszystko wycierpieć, zanim będzie mógł wrócić do swojej chwały.
27 # Pwt 18,15; Ps 22,1‐21; Iz 53,1‐12; Łk 16,29.31 I zaczynając od Mojżesza, poprzez kolejnych proroków, wyjaśniał im wszystko, co w Pismach odnosiło się do Niego#Tradycja żydowska po dzień dzisiejszy twierdzi, że gdy przyjdzie Mesjasz, da pełny wykład Tory. Tutaj widzimy właśnie to nauczanie. Określenie „w Pismach” zostało użyte przez Łukasza (który nie był Żydem) w sensie ogólnym w odniesieniu do pism żydowskich, czyli Biblii Hebrajskiej, która zawiera zarówno Torę (nauczanie Mojżesza), Proroków, jak i Pisma..
28Tak rozmawiając, doszli do Emaus. Jezus chciał iść dalej, 29lecz oni przymusili Go do pozostania z nimi, mówiąc:
— Zatrzymaj się tu z nami! Dzień już się kończy i noc jest blisko.
Wszedł zatem z nimi do izby. 30#Łk 22,19A kiedy spoczęli razem przy stole, On wziął chleb, pobłogosławił go, porozrywał na kawałki i podał im. 31#Łk 24,16Wtedy dopiero otworzyły się im oczy i poznali Go! On jednak zniknął. 32Uczniowie zaś mówili jeden do drugiego:
— Czyż nasze serca nie płonęły, kiedy z nami rozmawiał w drodze i gdy wykładał nam Pisma?
Zlecenie misji uczniom i wniebowstąpienie Jezusa
(Mt 28,16‐20; Mk 16,14‐20; J 20,19‐23)
33Natychmiast więc zebrali się, by czym prędzej wrócić do Jerozolimy. Tam zastali zgromadzonych Jedenastu#Jedenastu – określenie grona Apostołów (bez Judasza). oraz innych uczniów z nimi. 34#1 Kor 15,4‐5Niektórzy z nich relacjonowali, że PAN rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. 35#Łk 24,16; 1 Kor 15,5Uczniowie, którzy wrócili z Emaus, również opowiedzieli, co przytrafiło się im w drodze oraz jak rozpoznali Jezusa przy dzieleniu chleba.
36 # 1 Kor 15,5 Nie skończyli jeszcze mówić, gdy sam Jezus stanął pomiędzy nimi i powiedział:
— Pokój wam.
37 # Mt 14,26; Łk 1,12; Łk 24,16 Wszyscy wtedy osłupieli i, przejęci strachem, pomyśleli, iż mają do czynienia z jakimś duchem. 38Lecz On kontynuował:
— Dlaczego jesteście tak poruszeni? Dlaczego w waszych sercach rodzą się wątpliwości? 39Spójrzcie na moje ręce i stopy! Przecież to ja we własnej osobie! Dotknijcie mnie i przekonajcie się o tym! Duch nie ma ciała ani kości, a ja – jak sami widzicie – mam.
40Po tych słowach pokazał im swe ręce i stopy. 41#Łk 1,14Gdy oni, zdumieni, wprost nie mogli uwierzyć i, pełni radości, ciągle jeszcze dziwili się wszystkiemu, Jezus zapytał:
— Czy macie coś do jedzenia?
42Podali Mu więc kawałek pieczonej ryby, 43#J 21,9‐10.13On zaś wziął ją i zjadł przy nich.
44 # Łk 9,22.45; Łk 18,31‐33; Łk 24,25‐27 Następnie powiedział:
— Czy pamiętacie, jak mówiłem wam, gdy razem wędrowaliśmy, iż trzeba, by zrealizowało się wszystko, co zostało o mnie zapisane w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach?
45 # Mk 4,13; Dz 2,23 Wówczas otworzył ich umysły, tak by rozumieli Pisma. 46#Iz 53,1‐12; Dz 10,40; 1 Tm 3,16I podsumował to w ten sposób:
— W nich jest wprost napisane, że Mesjasz # Dosł. „Chrystus”. doświadczy cierpienia, lecz trzeciego dnia powstanie z martwych, 47#Dz 2,38; Dz 10,43; Dz 13,38; Dz 26,18; 1 Tm 3,16oraz że, poczynając od Jerozolimy, głoszona będzie wszystkim narodom konieczność opamiętania#Gr. metanoia – przemiana myślenia prowadząca do przemiany serca, a więc do pokuty i zmiany stylu życia.się dla odpuszczenia grzechów#A więc nie tylko Żydom, ale wszystkim narodom (por. Rz 1,16; Ga 3,28‐29; Ef 2,13‐22; Kol 1,23; 1 Tm 2,4)., które dostępne jest tylko w Nim#Dosł. „w Jego imieniu”.. 48#J 15,27; Dz 1,8Chcę więc, abyście swoim życiem składali wszystkim świadectwo o tym. 49#J 14,16; J 15,26; Dz 2,1‐4.33; Ga 3,14; Ef 1,13W tym celu ześlę na was Obietnicę#Odniesienie do Ducha Uświęcenia (por. Jr 31,31‐34 oraz Ez 36,25‐27).przygotowaną przez Ojca. Pozostańcie zatem w Jerozolimie do czasu, aż obleczecie się Jego mocą#Kontekst poprzedniego wersetu wskazuje, że owa moc z wysokości miała służyć: (1) składaniu świadectwa własnym życiem oraz (2) ogłaszaniu wszystkim ludziom, że należy się opamiętać, by w Chrystusie otrzymać odpuszczenie grzechów., która zstąpi na was z wysokości.
50 # Mk 16,19; Dz 1,4‐14 Następnie razem wyszli poza miasto, w okolice Betanii#Wieś leżąca około 3 km na wschód od Jerozolimy, na stoku Góry Oliwnej. Por. Mt 28,16.. Tam Jezus podniósł ręce i pobłogosławił ich. 51#Łk 9,51; Dz 1,9W taki oto sposób się rozstali. On bowiem został wzięty w Niebiosa. 52#Łk 1,14; J 14,28; J 16,22; Dz 1,12Uczniowie zaś, po oddaniu Mu hołdu#Dosł. „po złożeniu Mu pokłonu”., pełni radości powrócili do Jerozolimy. 53#Łk 2,20; Dz 2,46; Dz 5,42Tam większość czasu spędzali na terenie świątyni, z serca wielbiąc Boga.
Trenutno odabrano:
Łukasza 24: NT NPD
Istaknuto
Podijeli
Kopiraj
Želiš li svoje istaknute stihove spremiti na sve svoje uređaje? Prijavi se ili registriraj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
