21
اِک بیوہ دا نذرانہ
1تے اوس نِگاہ کر کے دَولت منداں نُوں ویکھیا پئی اپنیاں نذراں ہیکل دے خزانے وِچ پئے پاندے سن۔ 2تے اِک غرِیب بیوہ نُوں دو دَمڑِیاں پاندیاں ویکھیا۔ 3تے آکھیا مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں۔ پئی ایس غرِیب بیوہ ساریاں توں وَدّھ پایا۔ 4کیوں جو ایہناں ساریاں اپنے مال دی ودِھیک وِچوں نذر کِیتا پر اوس اپنی تُھڑ وِچوں ساری پُونجی جیہڑی اوہدی ہے سی پا دِتّی۔
یِسُوع ہیکل دی بربادی بارے پیشین گوئی کر دا اے
5تے جد ہیکل دی بابت کُجھ لوک آکھ دے سن پئی اوہ سوہنے پتّھراں تے چڑھاویاں نال سنواری ہوئی اے۔ اوس آکھیا۔ 6ایہہ جو کُجھ تُسی ویکھدے ہو اوہ دِن آؤن گے جدوں ایس تھاں پتّھر اُتّے پتّھر نا چھڈیا جائے گا جیہڑا ڈیگیا نا جائے گا۔
مُصِیبتاں تے دُکھ
7تے اوہناں اوہنوں ایہہ پُچھیا اے اُستاد فیر ایہہ گلّاں کدوں ہون گِیاں تے جد ایہہ ہون والِیاں ہون اودُوں دا کِیہ پَتا ہوئے گا؟ 8اوس آکھیا خبردار۔ پئی دھوکھا نا کھاؤ۔ کیوں جو بتھیرے میرے ناں اُتّے آؤن گے تے آکھن گے پئی مَیں اوہو ای آں۔ تے ویلا آگیا اے۔ اوہناں دے مگر نا لگناں۔ 9تے جد لڑائِیاں تے فساداں دی خبر سُنو گے تے گھابر نا جاناں۔ کیوں جو ایہناں گلّاں دا پہلاں آؤنا ضرُور اے پر اوس ویلے اخِیر جھٹ پَٹ نا آوے گی۔
10فیر اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی قوم قوم اُتّے تے بادشاہی بادشاہی اُتّے چڑھ آوے گی۔ 11تے بڑے بُھچال تے تھائِیں تھائِیں کال تے مَرِیاں پَین گِیاں تے اسمانوں ڈراؤنِیاں شیواں تے بڑے عجائِب نِشان ظاہر ہون گے۔ 12پر ایہناں سارِیاں گلّاں توں پہلاں لوک تُہاڈے اُتّے میرے ناں دی خاطر ہتّھ پان گے۔ تے تُہانوں دُکھ دین گے۔ تے عبادت خانیاں دی عدالت دے حوالے کرن گے تے قید کرن گے تے بادشاہاں تے حاکماں کول دھرُون گے۔ 13ایہہ تُہاڈے لئی گواہی ہوئے گی۔ 14سو اپنے دِلاں وِچ پَکّی کر لو پئی اسی جواب دین لئی پہلاں فِکر نا کریئے۔ 15ایس لئی پئی مَیں تُہانوں اجیہی زبان تے حِکمت دیاں گا جِہدے اگّے تُہاڈے وَیری نا بول سکن نا کھلو سکن۔ 16تے ماں پئیو تے بھرا تے ساک تے دوست وی تُہانوں پھڑن گے تے تُہاڈے وِچوں کئیاں نُوں مروا چھڈن گے۔ 17تے میرے ناں دے سبّب سارے لوک تُہاڈے نال وَیر رکھن گے۔ 18پر تُہاڈے سِر دا اِک وال وی وِنگا نا ہوئے گا۔ 19تے اپنے صبر وِچ ای تُسی اپنیاں جاناں نُوں بچاؤ گے۔
یِسُوع یرُوشلِیم دی بربادی ولّوں پیشین گوئی کر دا اے
20تے جد تُسی یرُوشلِیم نُوں فَوجاں نال گھیریا ہویا ویکھو گے تے جان لوؤ پئی اوہدا ناس ہون والا اے۔ 21تَد اوہ جیہڑے یہُودیہ وِچ ہون پہاڑاں اُتّے بھج جان تے اوہ جیہڑے یرُوشلِیم وِچ ہون کِتے دُراڈے نَسّ جان۔ تے اوہ جیہڑے پِنڈاں وِچ ہون اوہدے اندر نا آؤن۔ 22کیوں جو اوہ دِن بدلہ لین دے نیں۔ جِنہاں وِچ اوہ سبھ کُجھ جو لِکھیا ہویا اے پُورا ہوئے۔ 23پر افسوس اوہناں اُتّے جیہڑیاں اوہناں دِناں وِچ جمّن والِیاں تے دُدّھ پیان والِیاں ہون کیوں جو زمین اُتّے بڑی تنگی تے ایس قوم اُتّے غضب پئے گا۔ 24تے اوہ تلوار نال مر جان گے۔ تے قید ہو کے سارِیاں قوماں وِچ پہنچائے جان گے۔ تے جد توڑی غیر قوماں دا ویلا پُورا نا ہو جائے یرُوشلِیم غیر قوماں توں لتاڑیا جائے گا۔
اِبنِ آدم دا آنا
25تے سُورج تے چَنّ تے تاریاں وِچ نِشان نظر آؤن گے تے زمین اُتّے قوماں نُوں مُصِیبت پئے گی۔ کیوں جو اوہ سمُندر تے اوہدیاں ٹھاٹھاں دے شور نال گھابر جان گے۔ 26تے ڈردے مارِیاں تے دُنیا اُتّے آؤن والِیاں بلاواں دی اُڈِیک نال لوکاں دی جان وِچ جان نا رہے گی۔ ایس لئی پئی اسمان دِیاں طاقتاں ہلائِیاں جان گِیاں۔ 27تَد اوہ اِبنِ آدم نُوں بدّل وِچ قُدرت تے بڑے جلال نال آؤندیاں ویکھن گے۔ 28تے جد ایہہ گلّاں ہون لگّن تَد سِدّھے ہو کے اپنے سِر اُتانہہ چُکو۔ ایس لئی پئی تُہاڈی خلاصی نیڑے آگئی اے۔
ہنجیر دے رُکھّ توں سبق
29تے اوس اوہناں نُوں اِک تمثِیل سُنائی۔ پئی ہنجیر نُوں تے ساریاں رُکھّاں نُوں ویکھو۔ 30اوہناں نُوں پُنگر دیاں ای ویکھ کے تُسی آپے جان دے ہو پئی ہُن گرمِیاں نیڑے آگئیاں۔ 31اوسے طرح جد ایہناں گلّاں نُوں ہوندیاں ویکھو تے جانو پئی خُدا دی بادشاہی نیڑے آئی۔ 32مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی جد تِیکر ایہہ سبھ کُجھ ہو نا لَوے ایہہ پِیڑھی نا مُکے گی۔ 33اسمان تے زمین ٹل جان گے۔ پر میرِیاں گلّاں کدی نا ٹلن گِیاں۔
چوکنّے رہن دی لوڑ
34پر ہُشیار رہو۔ کِتے تُہاڈے دِل بوہتا کھان پِین تے نشئی ہون تے زِندگی دی فِکراں نال بھارے نا ہو جان۔ تے اوہ دِہاڑا تُہاڈے اُتّے پھاہی وانگُوں جھٹ پَٹ آ پَوے۔ 35ایس لئی پئی اوہ ساری زمین دے سبھناں رہن والیاں اُتّے آپَوے گا۔ 36پر ہر ویلے جاگدے رہو تے دُعا منگو پئی تُسی ایہناں سارِیاں شیواں توں جیہڑیاں ہون والِیاں نیں بچ سکو۔ تے اِبنِ آدم دے اگّے کھلو سکو۔
37تے روز اوہ ہیکل وِچ تعلِیم دیندا سی۔ تے رات نُوں باہر جا کے اوس پہاڑ اُتّے جیہڑا زَیتُون اکھواؤندا اے۔ ٹِکدا ہوندا سی۔ 38تے سارے لوک اوہدی سُنن لئی ہیکل وِچ اوہدے کول سویرے آوندے سن۔
