فیر اوہنے اپنے شاگِرداں نُوں آکھیا ایہہ نئیں ہوسکدا پئی ٹھوکراں نا لگّن۔ پر افسوس اوس بندے اُتّے جِہدی راہِیں اوہ لگ دِیاں نیں۔ جے چکّی دا پُڑ اوہدے گل پایا جاندا تے اوہ سمُندر وِچ سُٹّیا جاندا تے اوہدے لئی ایس نالوں چَنگا سی پئی اوہ ایہناں نِکّیاں وِچوں اِک نُوں ٹھوکر کھوائے۔