Salmau 4
4
SALM IV.
8.8.8.
I’r Pencerdd ar Neginoth, Salm Dafydd.
1Pan alwyf arnat, gwrando fi,
Duw fy nghyfiawnder ydwyt ti,
Clyw ngweddi etto, trugarha;
Pan fyddwn mewn cyfyngder llaith
Ehengaist arnaf lawer gwaith,
Saf di o’m plaid — pob peth yn dda.
2O! feibion dynion, beilchion byd,
Pa ham y trowch o hyd o hyd
Fy nghrefydd a’m gweddïau’n wawd?
Pa hyd yr hoffwch wegi? Pa’m
’R argeisiwch gelwydd, twyll, a cham,
Gan wledda ar oferedd tlawd?
3Gwybyddwch hyn — i’r Arglwydd cun
Neillduo’r duwiol iddo’i hun:
Pan alwyf arno, gwrendy’m llef;
4Ewch i’ch gwelyau, a distewch,
Ar lais cydwybod clust wrandewch,
Rhag syrthio arnoch ŵg y nef.
5Offrymwch ebyrth mawl i Dduw,
Gobeithiwch yn ei enw gwiw,
O hyny daw lleshâd i ddyn:
6Pwy, medd llaweroedd, ddengys p’le
Y ceir daioni dan y ne’?
Yn llewyrch wyneb Duw ei hun.
7Rho’ist yn fy nghalon, Arglwydd, gwn,
Gyflawnder o’r llawenydd hwn —
Llawenydd a barhâ’n ddilyth;
Pan ballo ŷd, a gwin, a gwawd,
A holl ddigrifwch plant y cnawd,
Bydd cyflawn fy llawenydd byth.
8O dan dy aden gorwedd gaf,
Ac yn dy heddwch huno wnaf,
Heb ofn na blinder i’m llesghau:
Can’s ti, O Arglwydd! beri ’mi
Gael gorphwys yn dy heddwch di,
Mewn diogelwch i barhau.
Nodiadau.
Tybiwn mai yn ystod tymmor ei drigias yn llys Saul y cyfansoddodd Dafydd y salm hon, lle yr oedd efe dan fath o erledigaeth, o herwydd ei ddefosiwn crefyddol, oddi wrth dywysogion annuwiol y llys hwnw.
Y mae efe yma, yn gyntaf, yn tywallt ei weddi ger bron Duw, ar gael o hono ei gynnal a’i nerthu yn wyneb dirmyg gelynion Duw a chrefydd. Yn ail, yn ceryddu ei elynion hyny am eu hanystyriaeth a’u rhyfyg; yn eu cynghori i holi a gwrandaw ar lais eu cydwybodau eu hunain, ac i ddychwelyd at Dduw, ac ymroddi i’w wasanaeth. Yn olaf, y mae efe yn dal cymmundeb â’i galon ei hun, ac â’i Dduw; yn adrodd ei brofiad cysurus oddi ar fwynhâd dedwydd o heddwch Duw, a thystiolaeth ei gydwybod ei hun.
Dengys ei weddi fer ar ddechreu y salm, yn 1. Pa mor bryderus yr oedd y gweddïwr mawr hwn am wrandawiad ei weddi. 2. Y dadleuon a ddefnyddiai am fod iddo gael ei wrandaw felly. Sef, yn 1af, Yr hyn oedd Duw iddo:— “Duw fy nghyfiawnder.” Yn 2il, Yr hyn a wnaethai Duw erddo eisoes:— “Mewn cyfyngder yr ehengaist arnaf.” Yn ei gerydd a’i gynghor i’w elynion, dengys iddynt eu hynfydrwydd yn eu gwaith yn ymofyn dedwyddwch mewn pleserau cnawdol, elfenau trueni a dinystr, ac yn dirmygu gweddi a gwasanaeth Duw, unig ffynnonell gwir a sylweddol ddedwyddwch, gan eu cymmhell i wneyd prawf o grefydd drostynt eu hunain, cyn ei barnu a’i diystyru; a chadarnhâ ei gynghor iddynt â thystiolaeth ei brofiad ei hun.
Y mae y salm yn enghraifft o lawer mewn ychydig; geiriau doethion, y rhai sydd megys symbylau, ac fel hoelion wedi eu sicrhau gan feistr y gynnulleidfa.
נבחרו כעת:
Salmau 4: SC1875
הדגשה
שתף
העתק
רוצים לשמור את ההדגשות שלכם בכל המכשירים שלכם? הירשמו או היכנסו
Tŵr Dafydd gan y Parch. William Rees (Gwilym Hiraethog). Cyhoeddwyd gan Thomas Gee, Dinbych 1875. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.