Jana 8
8
1Jezus udał się na Górę Oliwną#Góra ta jest położona tuż za wschodnim murem Jerozolimy, po drugiej stronie potoku Cedron., 2#Mt 26,55; Łk 21,37‐38ale następnego dnia rano#Po siedmiu dniach święta Sukkot w kolejny, ósmy dzień w uroczysty sposób kończono świąteczne obchody. Ten dzień zwano Simchat Tora („Radość Tory”) i tego dnia zwoje Tory uroczyście obnoszono w procesji, która siedmiokrotnie okrążała świątynię. ponownie zjawił się w świątyni#Dalsze wersety wskazują, że opisane wydarzenia miały miejsce na dziedzińcu pogan albo na dziedzińcu kobiet.. Lud znów zgromadził się przy Nim, a On zasiadł#W kulturze żydowskiej pozycja siedząca stanowiła normę dla nauczających rabinów. Gdy rabin „zasiadał”, było to znakiem, że przystępował do nauczania. i rozpoczął nauczanie.
3Wtedy uczeni w Piśmie#Określenie „uczeni w Piśmie” odnosi się do żydowskich znawców Pism, a w sensie ogólniejszym do znawców Biblii. i faryzeusze przywlekli pewną kobietę#Gr. gynaika. Grecki dialekt koine, w którym spisano NT, nie ma specjalnego słowa na określenie mężatki. Mężatka to „kobieta mająca swego mężczyznę” lub „kobieta należąca do jakiegoś mężczyzny”. W tym wypadku nie wiemy, czy kobieta ta była w formalnym związku małżeńskim, czy nie. Są więc możliwe dwa warianty: (1) była to kobieta wolna, która współżyła z żonatym mężczyzną, lub (2) była to mężatka, która współżyła z jakimś mężczyzną niebędącym jej mężem. przyłapaną na cudzołóstwie. Postawili ją przed Nim 4i powiedzieli:
— Nauczycielu, ta kobieta dopiero co została przyłapana na cudzołóstwie. 5#Kpł 20,10; Pwt 22,22‐24; Hi 31,11W Prawie Mojżesz nakazuje nam takie kamienować#Por. Kpł 20,10; Pwt 22,22‐24.. A Ty co powiesz?
6 # Mt 12,10; Łk 20,20 Całe to zajście zostało przez nich starannie zaaranżowane, aby wciągnąć Go w pułapkę#W oryginale jest użyty czasownik peiradzo, który może oznaczać „wystawienie kogoś na próbę” (zwykle w kontekście działania Boga, który wypróbowuje/sprawdza czyjąś wiarę/zaufanie) lub „zastawienie na kogoś pułapki/wystawienie na pokusę” (zwykle w kontekście działania szatana i sił ciemności). i zdobyć argumenty do wykorzystania przeciwko Niemu.
Tymczasem Jezus pochylił się i zaczął pisać coś palcem po ziemi. 7#Pwt 17,7; Mt 7,1‐5Kiedy nie przestawali natarczywie domagać się odpowiedzi, w końcu wyprostował się i rzekł:
— Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamieniem # Jezus w mistrzowski sposób doprowadza do porównania grzechu religijnej hipokryzji z cudzołóstwem. Nie daje się nabrać na „świętoszkowatą” postawę religijnych hipokrytów, lecz wykazuje, że wszyscy, którzy tam się zjawili przed Nim, są grzeszni i tak samo winni przed Bogiem. Biorąc pod uwagę wiele innych, bardzo ostrych w tonie wypowiedzi Jezusa przeciwko faryzeuszom i uczonym w Piśmie, można sądzić, że sugerował On, iż religijna hipokryzja przywódców duchowych w oczach Boga ma znacznie większy ciężar gatunkowy niż ludzkie cudzołóstwo. Wielu religijnych hipokrytów w czasach Jezusa było również pełnych pychy. To zaś kolejny grzech, który Jezus piętnował niezwykle mocno. I chociaż religijni hipokryci nie kwalifikują pychy jako grzechu cięższego od morderstwa, kradzieży czy cudzołóstwa, to z wypowiedzi Jezusa jasno wynika, że pycha (pierwszy grzech szatana, grzech inicjujący wszelki inny grzech, „źródło wszelkich grzechów”) jest najpoważniejszym grzechem, który prowadzi ludzi w ich sercach do jawnego lub niejawnego buntu przeciwko Bogu i Jego woli. W innych miejscach Jezus i Apostołowie często podnosili temat innego grzechu, który był definiowany wręcz jako bałwochwalstwo. Jest nim chciwość, która była mocno rozpowszechniona wśród faryzeuszy (por. Łk 16,13‐15; Ef 5,5; Kol 3,5; 1 Tm 6,10). !
8I ponownie schylił się, by dalej pisać coś po ziemi. 9#Mt 22,22; Rz 2,22Gdy to usłyszeli, zaczęli – jeden po drugim – odchodzić, poczynając od przywódców. W końcu pozostał tylko Jezus i kobieta na środku dziedzińca. 10Wówczas ponownie wyprostował się i spytał:
— Kobieto, gdzie oni się podziali? Czy żaden z nich cię nie potępił?
11 # Ps 103,8.13‐14; Ez 18,32; Ez 33,11; J 5,14 — Żaden, PANIE — odparła.
Wtedy Jezus rzekł:
— I ja ciebie nie potępiam. A teraz odejdź i nie grzesz już więcej.
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Światłością daną temu światu
12 # J 1,4‐5.9; J 3,19; J 9,5; J 12,35‐36.46; 2 Kor 4,6 Innym razem w rozmowie z faryzeuszami Jezus powiedział:
— JA JESTEM Światłością # Por. J 1,4; J 1,9 oraz 1 J 1,5. daną temu światu! Ten, kto chodzi za mną, nie zabłądzi w ciemnościach, gdyż we mnie znajdzie światłość, która powiedzie go do odwiecznego i nieskończonego Życia.
13Na to faryzeusze tak się odezwali:
— To, co mówisz, nie jest wiarygodne, ponieważ sam świadczysz we własnej sprawie!
14 # J 3,11; J 5,31; J 7,28; J 9,29; J 14,28 Lecz Jezus tak im odrzekł:
— Choć składam świadectwo w mojej sprawie, jest ono wiarygodne, gdyż wiem, skąd przybyłem i dokąd zmierzam, wy zaś nie macie pojęcia, skąd jestem ani dokąd zmierzam. 15#J 7,24; J 12,47Ja nie dokonuję oceny – jak wy – według zmysłów i materialnego poznania#Dosł. „według sarks” – to znaczy zgodnie z naturalnymi odruchami i pożądaniami, często fizycznymi okolicznościami.. 16#J 5,30; J 8,29; J 10,30A gdybym nawet tak czynił, to moja ocena i tak byłaby zgodna z prawdą, ponieważ nie posługuję się waszymi normami myślenia, lecz postępuję zgodnie z wolą Ojca, który mnie posłał. 17#Lb 35,30Pwt 17,6; Pwt 19,15A skoro w Prawie, które wam dano, jest napisane, że świadectwo dwóch osób jest wiarygodne#Zob. Lb 35,30; Pwt 17,6 oraz Pwt 19,15., 18#J 5,32.37; 1 J 5,7‐9to zobaczcie, że nie tylko ja świadczę w mojej sprawie! Także Ojciec, który mnie posłał, składa o mnie świadectwo.
19 # J 12,45; J 14,7.9 Wtedy oni powiedzieli:
— Czyżby? Gdzie zatem jest twój ojciec?
Lecz Jezus im odparł:
— Mówicie w ten sposób, ponieważ nie rozumiecie, kim jestem ani kim jest mój Ojciec. Gdybyście wiedzieli, kim jestem, wiedzielibyście również, kim jest mój Ojciec.
20 # Łk 22,53 Te słowa Jezus wypowiedział przy skarbcu#Była to jedna z sal (strzeżona) znajdujących się przy dziedzińcu kobiet. W niej gromadzone były ofiary zebrane z trzynastu skarbon (por. Miszna, rozdział: Szekalim [ofiary] 2,1; 6,1 i 5), które wystawiano w arkadach dziedzińca kobiet., gdy nauczał w świątyni. I tym razem nikt Go nie zatrzymał, gdyż nie był to jeszcze Jego czas.
21 # Pwt 24,16; Ez 18,20; Ez 33,12‐20; J 7,34.36; J 13,33.36 Innym razem Jezus w trakcie rozmowy z przywódcami elit religijnych powiedział:
— Niedługo już odejdę, a wy nadal będziecie mnie szukać. W końcu jednak i tak pomrzecie w swoich grzechach # Dosł. „w grzechu swoim” (l. poj.), jednak z uwagi na powtórzenie tej frazy w wersecie 24 w liczbie mnogiej również i tu użyto l. mn. Niektórzy komentatorzy przywiązują szczególną wagę do liczby pojedynczej słowa „grzech”, zwracając uwagę, że Jezus wielokrotnie mówił o grzechu świata w liczbie pojedynczej. Podstawowym i zasadniczym grzechem człowieka jest odrzucenie Bożego planu zbawienia W CHRYSTUSIE. Żadne formy religijności, żadne rodzaje duchowości, żadne teologie, które nie prowadzą wprost i tylko do Chrystusa, które nie uznają, że zbawienie jest dostępne w Nim i tylko w Nim, w perspektywie wieczności nie mają żadnego znaczenia. Są bowiem jedynie religijnymi „uspokajaczami” sumień ludzi znajdujących się na drodze do Piekła. . Tam bowiem, dokąd ja się udaję, wy pójść nie możecie.
22Wtedy oni zaczęli snuć domysły:
— Czyżby planował popełnić samobójstwo, skoro mówi: „Dokąd ja się udaję, wy pójść nie możecie”?#Mamy tu kolejny przykład kompletnego rozminięcia się tego, co Jezus rzeczywiście komunikował, z tym, co rozumiały słuchające go elity religijne..
23 # J 1,10; J 3,31; J 17,14 On zaś kontynuował:
— Wy pochodzicie z niskości Ziemi, ja natomiast pochodzę z wysokości Niebios. Wy jesteście z tego świata, ja z niego nie jestem. 24#Wj 3,14‐15; Iz 43,11; J 4,26; J 8,28.58; J 13,19A to, że pomrzecie w grzechach swoich, powiedziałem nie po to, by was straszyć, ale by was przestrzec! Jeśli bowiem nie uwierzycie mi, że to JA JESTEM#Jezus odniósł się do imienia, którym wcześniej przedstawił się Mojżeszowi, gdy w płomienistej postaci ukazał się mu na górze Horeb (obecnie zwanej górą Synaj) na półwyspie Synaj (por. Wj 3,14)., pomrzecie w swoich grzechach!
25 # J 8,14 Oni zaś na to:
— A niby kim jesteś?
Wtedy Jezus odparł:
— Przecież od początku # Por. J 1,1‐2. mówię wam o tym! 26#J 3,32‐34; J 7,28; J 8,38; J 12,48‐50A i to powinniście wiedzieć, że znacznie więcej spraw mam jeszcze do ujawnienia – zarówno o was samych, jak i o sądzie, który nadchodzi! Lepiej więc będzie, jeśli mnie posłuchacie, gdyż Ten, który mnie posłał, jest absolutnie wiarygodny, ja zaś głoszę światu tylko to, co słyszę od Niego.
27Lecz oni nie zrozumieli, że mówi im o Ojcu. 28#J 3,11.14; J 5,19; J 8,24; J 12,32Wtedy dodał:
— Kiedy już wywyższycie # Mamy tu do czynienia z grą słów. „Wywyższenie” może oznaczać wzniesienie Chrystusa do góry na krzyżu, jak również oddanie Mu chwały i czci. mnie – Syna człowieczego – wówczas zrozumiecie, co znaczy, że to JA JESTEM! Wtedy również zrozumiecie, że niczego nie dokonywałem sam z siebie, lecz postępowałem dokładnie tak, jak pouczał mnie Ojciec. Tylko to przekazuję światu. 29#J 4,34; J 6,38; J 8,16; J 10,30; J 14,10Ojciec bowiem jest Tym, który mnie posłał, i to On nieustannie jest we mnie. On nigdy mnie nie opuszcza, ponieważ zawsze czynię to, co jest Jemu miłe.
30 # J 7,31; J 10,42; J 12,11 Gdy Jezus tak nauczał, wielu zgromadzonych Żydów zadeklarowało wiarę w Niego. 31#J 3,11; J 15,7; 2 J 9On zaś – zwracając się do tych, którzy wyznali wiarę#Ciekawe jest to, że dalej Jezus nazwał tych ludzi „dziećmi diabła” – por. J 8,44. Właśnie z nimi Jezus rozpoczyna tu dialog. Następne zdanie wskazuje, że nie intelektualne uznanie Jezusa (tzw. uwierzenie w Niego), ale faktyczne podążanie za Jego nauczaniem (przylgnięcie do Jego Słowa) jest tym, co odróżnia dzieci Boże od dzieci diabelskich. Kluczem życia chrześcijańskiego nie są więc żadne wzniosłe czy emocjonalne deklaracje wiary, żadne praktyki czy obrzędy, ale faktyczne zanurzenie się w Słowie Chrystusa i stosowanie go w swym życiu. w Niego – powiedział:
— Jedynie przez trwanie w moim Słowie możecie się stać moimi uczniami. Nie chodzi mi o wasze jednorazowe deklaracje! Trwajcie w moim Słowie # Por. Mt 7,21. , gdyż tylko w nim 32#Rz 8,2; 2 Kor 3,17; Ga 5,1.13poznacie#Gr. ginosko. Choć ze słowa tego zostało wyprowadzone pojęcie „poznania” w sensie wiedzy intelektualnej (niekiedy nawet tajemnej, gr. gnosis – gnoza), to jednak w postaci, z jaką tutaj mamy do czynienia, oznacza ono poznanie związane z relacją osobistą (bliskim obcowaniem), nawet tak intymną jak małżeńska. Tak rozumiane ginosko prowadzi do ginomai („rodzenie się czegoś”, „powstawanie czegoś” wskutek ginosko).prawdę, a ona da wam uwolnienie#Bardzo często bywało tak, że gdy Jezus mówił o sprawach duchowych, to ludzie – chociaż starali się Go zrozumieć – pozostawali w sferze materialnego pojmowania spraw. Podobnie było i w tym wypadku. Chrystus mówił o uwolnieniu z mocy i spod wpływu grzechu, czego Jego słuchacze nie potrafili zrozumieć. Jego Słowa odnosiły się do procesu uświęcenia, „bez którego nikt nie ujrzy PANA” (Hbr 12,14). Praktyka życia pokazuje, że nie jest możliwe, by ktokolwiek z ludzi mógł samodzielnie (o własnych siłach) przejść proces uświęcenia (por. Mt 19,26; Mk 10,27; Łk 18,27). Stara, grzeszna natura ludzka zaciekle przeciwstawia się temu procesowi (por. Rz 7,5‐25). Ma ona bowiem naturę wilka, który – choćby był wychowany od dzieciństwa wśród ludzi – gdy budzi się w nim dzikość, jest gotów zagryźć również osobę, która karmiła go od małego. Również nie jest możliwe, by człowiek, który nie trwa w Bożym Słowie, zdołał samodzielnie poddać się procesowi uświęcenia. Gdy grzech zaczyna atakować serce człowieka, zaczyna swoją wojenną operację od znalezienia życiowego przyczółka, w którym komuś brakuje zakorzenienia w Bożym Słowie. Tak bowiem jest, że każdy, kto oddala się od Bożego Słowa, wystawia sam siebie na łatwy łup grzechu (zob. także Hbr 4,12‐13).!
33 # Ne 9,36; Mt 3,9; Łk 3,8 Na to oni rzekli:
— Jesteśmy potomstwem Abrahama! Nie jesteśmy i nigdy nie byliśmy niczyimi niewolnikami#Pamięć ludzka jest niezwykle selektywna. Żydzi słuchający Jezusa najwyraźniej zapomnieli, że jako naród byli niewolnikami w Egipcie, Asyrii, Babilonie, a w chwili rozmowy znajdowali się właśnie pod okupacją rzymską. Jezus jednak myślał o zupełnie innym rodzaju niewoli. Chodziło Mu o niewolę grzechu.! Jakże więc możesz mówić, że zostaniemy uwolnieni?!
34 # Rz 6,16‐20; 2 P 2,19; 1 J 3,8 Wtedy Jezus powiedział:
— Posłuchajcie uważnie, gdyż to, co powiem, ma wielkie znaczenie! Każdy, kto trwa w grzechu # Dosł. „każdy czyniący grzech”. Tekst oryginalny używa tu imiesłowu czasownikowego „czyniący” w czasie teraźniejszym niedokonanym w stronie czynnej. Nie chodzi więc o grzech, który człowiek mógł kiedyś popełnić, z którego jednak się opamiętał i wycofał. Chodzi o świadome trwanie w grzechu. , jest niewolnikiem grzechu! 35#Rdz 21,10; J 14,2‐3; Ga 4,30; Hbr 3,5‐6Jak sami dobrze wiecie, żaden niewolnik nie ma prawa do pozostania w domu swego pana na zawsze. Taki przywilej ma jedynie syn dysponujący prawem dziedziczenia#Określenie to jest ekwiwalentem dynamicznym słowa gr. hyios. Więcej w Komentarzu NPD → Dziecięctwo Boże.! 36#Rz 6,18.22Podobnie jest w Bożym Królestwie. Kto jest niewolnikiem grzechu, ten nie ma udziału w Królestwie Niebios! A uwolnionym od mocy i spod wpływu grzechu można zostać jedynie przez Bożego Syna. Tak więc prawdziwie wolni będziecie dopiero wówczas, gdy zostaniecie wyzwoleni przez Syna!#„Wyzwolenie przez Syna” to Boży plan zbawienia (uwolnienia) ludzi od grzechu, który w całości realizuje się W CHRYSTUSIE. To uwolnienie zaczyna się od wyzwolenia spod władzy sił ciemności i dalej jest realizowane w procesie uświęcenia (uwalniania spod wpływu grzechu). Zakończy się dopiero po Sądzie Ostatecznym, gdy w nowej rzeczywistości ludzie, którzy wytrwali w Chrystusie, zostaną uwolnieni od obecności i konsekwencji grzechu..
37 # Mt 21,33‐46; J 5,38 Doskonale wiem, że uważacie się za potomstwo Abrahama, lecz również wiem, że jesteście gotowi mnie zabić! Dzieje się tak, ponieważ moje Słowo nie znajduje posłuchu w waszych sercach! 38#J 3,11Prawda jest taka, że ja głoszę to, co wskazuje mi mój Ojciec, wy natomiast czynicie to, co słyszycie od swego ojca.
39 # Mt 3,9; J 8,33; Ga 3,7.14.29 Na to oni unieśli się:
— Abraham jest naszym ojcem!
Lecz Jezus tak im odrzekł:
— Gdybyście prawdziwie byli dziećmi Abrahama # W wersetach 37 i 39 Jezus różnicuje dwa pojęcia: (a) potomstwo Abrahama i (b) dzieci Abrahama. Z pozoru pojęcia te wydają się bliskie, lecz w istocie są różne znaczeniowo, gdyż po grecku sperma znaczy „potomek”, a teknon oznacza „dziecko”. Potomstwo (gr. sperma, etniczne dziedzictwo rozumiane w sposób genetyczny) nie musi się charakteryzować tym, co cechuje dziecko (gr. teknon, którym może być również dziecko adoptowane) miłujące ojca – silną więzią i relacją z nim. Słowem teknon lub paidion nazywani są w NT młodzi w wierze uczniowie Jezusa, którzy w Chrystusie zostali przez Boga adoptowani. Gdy dorastają i stają się mocni w wierze, wówczas NT nazywa ich neaniskos. Jednak dopiero gdy w pełni dojrzeją do przyjęcia dziedzictwa, mogą otrzymać miano hyios. Więcej w Komentarzu NPD → Dziecięctwo Boże. , to postępowalibyście tak jak on. 40#Rdz 15,6; Rdz 17,1Wy tymczasem knujecie, jak mnie zabić! Chcecie zamordować człowieka, który przekazuje wam prawdę, jaką słyszy bezpośrednio od Ojca z Niebios. Abraham tak nie postępował! 41#Rdz 3,15; Wj 4,22; Pwt 32,6; Iz 63,16; Ml 1,6Wy realizujecie dzieło waszego ojca – innego niż Abraham!
Wówczas oni zakrzyknęli:
— Nie jesteśmy dziećmi odstępstwa, wyuzdania i rozwiązłości#Te trzy określenia razem są ekwiwalentem dynamicznym słowa gr. porneia.! Naszym Ojcem jest Bóg i tylko On!
42 # Mk 1,38; J 1,1; 1 J 5,1 Jezus zaś tak to skomentował:
— Gdyby Bóg był waszym Ojcem, to również mnie byście miłowali, gdyż jestem z Boga. Nie przyszedłem do was z ludzkim przesłaniem, lecz z Bożym, gdyż od Niego zostałem do was posłany. 43#Mt 12,34; J 12,39‐40; Rz 8,7I to wam jeszcze powiem, że jedynym powodem tego, że nie rozumiecie mojego nauczania, jest wasza niechęć do przyjęcia mojego Słowa! 44#Rdz 3,1.4; J 10,10; Rz 5,12; 1 J 3,8‐15Jesteście dziećmi diabła i dlatego tak dobrze wychodzi wam pełnienie woli waszego ojca! On od początku był mordercą i nigdy nie trzymał się prawdy, gdyż prawdy w nim nie ma. Kiedy głosi kłamstwa, mówi je prosto ze swego wnętrza, gdyż jest kłamcą i ojcem wszelkiego kłamstwa! 45#Łk 22,67; J 18,37I wy – podobnie jak on – nie ufacie prawdzie, którą głoszę! 46#2 Kor 5,21; Hbr 9,14; 1 P 1,19; 1 P 2,22; 1 J 3,5Czy ktokolwiek z was może zarzucić mi kłamstwo lub jakikolwiek inny grzech#Por. 1 P 2,22.? Jeżeli zaś głoszę prawdę, dlaczego mi nie ufacie? 47#J 10,26‐27; J 18,37; 1 J 4,6Tak to już jest, że tylko ten, kto narodził się z Boga, okazuje posłuszeństwo Bożemu Słowu. Jeśli więc nie okazujecie posłuszeństwa mojemu Słowu, wynika z tego, że nie narodziliście się z Boga!
48 # Mk 3,21; J 7,20 Na to działacze religijni zawrzeli gniewem i zawołali:
— Dotąd byliśmy przekonani, że jesteś jakimś przybłędą lub Samarytaninem#Słowo „Samarytanin” postrzegano w Judei jako niezwykle obelżywy epitet. Samarytanami gardzono za to, że do swojego systemu religijnego wprowadzili elementy religii pogańskich.! Teraz jednak widzimy, że jesteś opętany przez demona!
49Na co Jezus tak im odparł:
— O nie! W żadnym wypadku nie jestem pod wpływem demona! Jest zupełnie inaczej! Ja z należnym szacunkiem oddaję cześć mojemu Ojcu, wy zaś znieważacie mnie z tego powodu! 50#J 5,41; J 7,18Nie przyszedłem tutaj, by szukać swojej chwały. Ten, który jest Sędzią, o nią się troszczy!
51 # J 5,24‐28; J 6,40.47; J 11,25‐26 Powtórzę wam to raz jeszcze, a wy dobrze zrobicie, jeśli weźmiecie sobie to do serca, gdyż jest to sprawa wielkiej wagi! Tylko ten, kto wytrwa w moim Słowie, nie zazna Śmierci # „Wieczna Śmierć” – rzeczywistość wiecznego potępienia przeciwna rzeczywistości Bożego Życia. na wieki!
52Na to przywódcy elit religijnych tak Mu odpowiedzieli:
— No, teraz to już do końca się przekonaliśmy, że masz w sobie złego ducha. Abraham zmarł, prorocy także, a ty śmiesz twierdzić, że jeśli ktoś wytrwa w twoim#Przywódcy religijni nie darzyli Jezusa szacunkiem. Dlatego w sytuacjach konfrontacyjnych w ich wypowiedziach zaimki zwrotne odnoszące się do Niego zapisane zostały małymi literami. słowie, nie doświadczy śmierci na wieki! 53Czy jesteś większy od naszego ojca Abrahama, który przecież już nie żyje? Wszyscy prorocy także poumierali. Za kogo ty się uważasz?!
54 # J 16,14; J 17,5 Wtedy Jezus tak rzekł:
— Gdybym chciał sam siebie otoczyć chwałą, nie miałaby ona żadnej wartości. Jednak Tym, kto wieńczy mnie chwałą, jest Ojciec, o którym wy mówicie, że jest waszym Bogiem. 55#J 7,28‐29; J 15,10Prawda jest jednak taka, że nie macie z Nim nic wspólnego#Dosł. „nie znacie Go”. Słowo „znać” (gr. ginosko) w języku biblijnym oznacza bliski z kimś związek, osobistą relację. W małżeństwie oznacza nawet relację intymną.! Ja natomiast znam#Dosł. „widzę Go” (gr. eido).Go dobrze! Gdybym udawał, że Go nie znam, byłbym kłamcą takim jak wy, którzy twierdzicie, że Go znacie. Moje posłuszeństwo Jego Słowu wynika z tego, że ja znam Go prawdziwie! 56#Mt 13,17; J 5,39; Hbr 11,13Jeśli zaś chodzi o Abrahama, o którym wy mówicie, że jest waszym ojcem, to wiedzcie, że kiedy mu obiecywałem#PAN ukazywał się wielu osobom w historii, zanim na 33 lata przyszedł na Ziemię, by dokonać odkupienia ludzi z mocy i spod wpływu grzechu. Szczepan w Dz 7,30‐38 w połączeniu z Dz 7,52‐53 wspomina o tym, że Jezus ukazał się Mojżeszowi. O analogicznych wcześniejszych epifaniach Chrystusa wspominał Apostoł Paweł w 1 Kor 10,4. Rdz 18 dokumentuje wydarzenie, kiedy PAN wraz z dwoma aniołami przybył do Abrahama. Podobnie Rdz 22,11‐18 relacjonuje rozmowę Abrahama z PANEM. Nie wszystkie przekłady (zwłaszcza dosłowne) oddają te sytuacje we właściwy sposób, gdyż nie uwzględniają tego, że Żydzi, ze względu na ogromny szacunek, wypowiadali się o Bogu, używając określeń zastępczych typu: „Anioł PANA”, „Niebiosa” (co doskonale widać w relacji Mateusza, który zamiast określenia „Królestwo Boże” używa „Królestwo Niebios”), „imię PANA” (hebr. haszem). W komentowanym fragmencie werset 57 wyraźnie potwierdza, że przywódcy religijni doskonale rozumieli, że Jezus oświadczył, iż miał spotkanie z Abrahamem (z czego się naśmiewali). Skoro zaś Bóg jest jeden (choć objawia się w różnych postaciach osobowych), to deklaracja Jezusa, złożona tu i w wersecie 58, jest wyraźnym stwierdzeniem Jego Boskości, czego przywódcy religijni nie chcieli w żaden sposób uznać. Ich myślenie było całkowicie ziemskie, co Jezus zarzucił im w wersecie 23. Nie dopuszczali nawet możliwości, by Bóg JHWH mógł dokonać wcielenia i pojawić się w ludzkiej postaci na Ziemi., iż ujrzy dzień mojej chwały, bardzo się rozradował! A gdy go zobaczył, był pełen zachwytu!
57Wtedy przywódcy religijni, którzy byli tam zebrani, zaczęli się z Niego naśmiewać, mówiąc:
— Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a twierdzisz, że widziałeś Abrahama?
58 # Wj 3,14; Iz 43,10.13; J 1,1; J 8,24.28 Lecz Jezus tak im odrzekł:
— Dobrze posłuchajcie, gdyż to, co powiem, ma ogromne znaczenie. Zanim Abraham zaistniał, JA JESTEM # Grecka fraza ego eimi (ja jestem) jest w zasadzie zwykłą gramatyczną formą autoprezentacji, często używaną w j. greckim. Trzeba jednak pamiętać, że Jezus nie mówił po grecku, ale po aramejsku. Dopiero z tych języków Jego Słowa tłumaczono na grecki. Dlatego też o oryginalnym znaczeniu pewnych zwrotów możemy wnioskować jedynie z kontekstu sytuacyjnego lub zachowania słuchaczy, a nie wyłącznie na podstawie gramatyki. Za greckim ego eimi mogły więc w języku hebrajskim czy aramejskim stać zarówno pospolite określenia związane z przedstawianiem się, jak i inne słowa, których znaczenie i sens żydowscy słuchacze jednoznacznie identyfikowali, choć po grecku nie były możliwe do oddania (z uwagi na brak lepszego słownictwa) inaczej, jak tylko przez EGO EIMI. Tak mogło być z wyrazem hebr. EHJE (por. Wj 3,14 – EHJE ASZER EHJE). Redakcja NPD takie frazy oznaczyła wielkimi literami z uwagi na kontekstualne potwierdzenie wrażenia, jakie wywierały one na słuchaczach. Reakcja Żydów opisana w następnym wersecie wyraźnie wskazuje, że dobrze zrozumieli, co Jezus chciał im zakomunikować. Wg nich Jezus zachował się bluźnierczo, tytułując się Bogiem, a bluźnierstwo wg Prawa Mojżeszowego winno być karane kamienowaniem. .
59W tym momencie zgromadzeni Żydzi wprost zamarli z przerażenia#Oświadczenie Jezusa z wersetu 58, w którym dał jasno do zrozumienia, że jest odwiecznym Bogiem JHWH, było dla religijnych Żydów przerażającym bluźnierstwem. Nawet nie dopuszczali do siebie takiej myśli. Stąd taka ich gwałtowna reakcja.. Wstrząśnięci Jego oświadczeniem rzucili się rwać kamienie z bruku, by Go zatłuc, lecz Jezus natychmiast opuścił teren świątyni i skrył się przed nimi.
હાલમાં પસંદ કરેલ:
Jana 8: NT NPD
Highlight
શેર કરો
નકલ કરો
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
