Text: © Библиско Здружение на Р. Македонија 2023 Audio: ℗ 2024 Hosanna

македонскиот

Во еден од деновите, додека Тој го поучу­ваше народот во храмот и го про­поведаше благовестието, пристапија свештениците и книжниците со ста­решините и Му рекоа, велејќи: „Кажи ни, со каква власт го правиш тоа или кој е тој што Ти ја дал таа власт?“ А Тој им одговори и рече: „И Јас ќе ве прашам нешто и кажете ми: Јовановото крштевање, од небото беше или од луѓето?“ А тие размислуваа и си зборуваа меѓу себе: „Ако кажеме – од небото, ќе рече: ’зошто не му пове­рувавте?‘ А ако кажеме – од луѓето, тогаш сиот народ ќе нѐ каменува, би­дејќи е уверен дека Јован беше пророк.“ Затоа одговорија: „Не знаеме од каде е.“ Исус им рече: „Ниту Јас не ви ка­жувам со каква власт го правам ова.“


И почна да му ја раскажува на народот оваа парабола: „Еден човек насади лозје и го предаде на лозари, па си за­ми­на на подолго време. А кога дојде време, испрати кај лозарите еден слуга за да му дадат од родот на лозјето; но лозарите го претепаа и го пуштија празен. И прати и друг слуга: но тие и него го претепаа и го понижија, па го ис­пратија празен. Испрати и трет, а тие и него го повредија и го избркаа. Тогаш господарот на лозјето рече: ’Што да направам? Ќе го испратам мојот возљубен син, можеби кога ќе го видат, ќе се засрамат.‘ Но лозарите, штом го видоа, раз­мислуваа меѓу себе, велејќи си: ’Овој е наследникот! Ајде да го убиеме, за наследството да биде наше!‘ Па го изведоа надвор од лозјето и го убија. Што ќе им направи, пак, господарот на лозјето? Ќе дојде и ќе ги погуби овие лозари, а лозјето ќе го предаде на други.“ А оние што слушаа, рекоа: „Тоа никако!“ Но Тој, кога ги погледна, им рече: „Што значи тогаш напишаното: ’Ка­ме­нот што го отфрлија ѕидарите, стана ка­мен темелник‘. Секој што ќе падне врз тој камен, ќе се разбие; а врз кого тој ќе падне, ќе го здроби.“


И во тој час првосвештениците и книжниците сакаа да стават рака на Него, но се плашеа од народот; зашто сфатија дека за нив ја кажа оваа пара­бола. И демнејќи Го, испратија и лукави луѓе, кои се преправаа дека се праведни, за да Го фатат во некој збор и да можат да Го предадат на началството и на власта на управителот. И Го прашаа, велејќи: „Учителе, знаеме дека право зборуваш и учиш, и не гледаш на лице, туку вистински поу­чуваш за Божјиот пат. Дозволено ли ни е да му даваме да­нок на цезарот или не?“ А Тој го разбра нивното лукавство и им рече: „Зошто Ме искушувате? Покажете ми еден динариј: Чиј лик и натпис стои таму?“ Тие одгово­рија: „На цезарот.“ Па им рече: „Дајте го цезаревото на цезарот, а Божјото на Бога!“ И не можеа да Го уловат во нешто во Не­говите зборови пред народот, туку само се зачудија на Неговиот одговор и за­молкнаа.


Тогаш пристапија некои од саду­ке­ите, што тврдат дека нема воскресение, па Го прашаа, велејќи: „Учителе, Мојсеј ни напи­ша: Ако умре нечиј брат, кој имал же­на и умрел бездетен, брат му нека ја земе жената и нека му подигне потомство на својот брат. Си беа седум браќа; првиот зеде жена и умре бездетен. Жената ја зеде вториот, но и тој умре бездетен. Потоа ја зеде и третиот, а така исто и сите седуммина не оставија деца и умреа. По сите нив, умре и жената. При воскресението, пак, на кого од нив таа ќе му биде жена, бидејќи се­думтемина ја имаа за жена?“ Исус им одговори и рече: „Луѓето во овој свет се женат и мажат; но оние што ќе се удостојат да го добијат оној свет и воскресението од мртвите ниту ќе се женат, ниту ќе се мажат; бидејќи веќе не можат да ум­рат, зашто се како ангели, а бидејќи се синови на воскресението, тие се синови Божји. А дека мртвите воскреснуваат, тоа го покажа и Мојсеј кај капината, кога Го нарече Господ – Бог на Авраам, Бог на Исак и Бог на Јаков. А Бог не е на мртвите, туку на живите, зашто во Него сите се живи.“ А некои од книжниците одговорија и ре­коа: „Учителе, добро рече!“ И повеќе не се осмелуваа за ништо да Го прашаат.


А Тој им рече: „Како, пак, велат де­ка Христос е син на Давид? Та и самиот Давид вели во Книгата на псалмите: ’Му рече Господ на Мојот Господ: Седи од Мојата десна страна, додека не ги положам Твоите неприја­те­ли­ како подножје на Твоите нозе!‘ Значи Давид Го нарекува Господ. Па како тогаш Тој може да му биде син?“


И додека сиот народ слушаше, Тој им рече на Своите ученици: „Пазете се од книжниците што ми­луваат да одат во долги облеки и сакаат поздрави по пазариштата, предни места во синагогите и први места на гозбите, што ги подјадуваат домовите на вдовиците и навидум долго се молат. Тие ќе добијат потешка пресуда.“

Écouter Лука 20