Bible Society of the Republic of Macedonia, 2017

НОВИОТ ЗАВЕТ 2003

На шест дни пред Пасха дојде Исус во Витанија, каде што бе­ше умрениот Лазар, кого го воскресна од мртвите. Таму Му приготвија вечера и Марта послужуваше, а Лазар беше еден од оние што седеа со Него на трпезата. А Марија, откако зеде литар чисто скапоце­но миро, ги помаза нозете Ису­сови и ги избриша со косата своја нозе­те Негови; а куќата се исполни со мирис од мирото. Еден од учениците Негови, Јуда Си­монов Искариотски, кој сакаше да Го пре­даде, рече: „Зошто не се продаде ова миро за триста денарии, и тоа да се раздадеше на сиромаси?“ Ова тој го рече не дека се грижеше за сиромасите, туку зашто беше крадец. Тој го чуваше ковчежето и крадеше од она што пуштаа во него. А Исус рече: „Оставете ја! Таа го за­пази тоа за денот на Мојот погреб; зашто сиромасите ги имате секогаш покрај себе, а Мене Ме немате секогаш.“

Мнозина од Јудејците разбраа дека Исус е таму, па дојдоа не само заради Исус, туку да го видат и Лазар, кого Тој го воскресна од мртвите. А првосвештениците се договорија да го убијат и Лазар, зашто мнозина од Јудејците доаѓаа поради него и веруваа во Исуса.


На другиот ден, мноштво народ, кој беше дошол на празникот, кога чуја де­ка Исус доаѓа во Ерусалим, зедоа палмови гранчиња и излегоа да Го пречекаат; и извикуваа, велејќи: „Оса­на! Благословен е Кој доаѓа во името Господово, Царот Израилев!“ А Исус, откако најде едно магаре, седна на него, како што е напишано: „Не плаши се, ќерко, Сионова! Еве, Царот твој иде, седејќи на магаре.“ Но ова учениците Негови не го раз­браа. А кога се прослави Исус, тогаш се сетија дека тоа беше напишано за Него и дека Му го направија тоа. Народот, што беше со Него кога Тој го извика Лазар од гробот и го вос­кресна од мртвите, сведочеше. Затоа и Го пречека народот, зашто беше чул дека тоа чудо го направи Тој. А фарисеите си велеа меѓу себе: „Гледате ли дека ништо не помага? Ете, светот тргна по Него!“

Меѓу дојдените за празникот на поклонение имаше и некои Елини. Тие пристапија кон Филип, кој беше од Витсаида Галилејска, и го молеа, ве­лејќи: „Господине, сакаме да Го видиме Исуса.“ Дојде Филип и му кажа на Андреј, а Андреј и Филип Му кажаа на Исус. Исус, пак, им одговори, велејќи: „Дојде часот да се прослави Синот Чо­вечки. Вистина, вистина ви велам: ако зрното пченично, што паднало на земја, не умре, останува само; а ако умре – ќе донесе голем плод. Кој го сака животот свој, ќе го загуби; а кој го мрази животот свој на овој свет, ќе го запази за вечен живот. Кој Ми служи Мене, нека врви по Мене, и каде што сум Јас, таму ќе биде и Мојот слуга. И кој Ми служи Мене, него ќе го уважува и Мојот Отец.

Душата сега Ми се нажали, и што да кажам? Оче, избави Ме од овој час! Но, заради тоа и дојдов за овој час. Оче, прослави го името Свое!“ То­гаш дојде глас од небото: „И прославив, и пак ќе прославам.“ А народот што стоеше, кога го чу тоа, велеше: „Загрми!“, други, пак, ре­коа: „Ангел Му проговори!“ Исус одговори и рече: „Овој глас не беше заради Мене, туку заради вас. Сега е судот на овој свет; сега кнезот на овој свет ќе биде исфрлен надвор. И кога Јас ќе бидам издигнат од земјата, сите ќе ги привлечам кон Се­бе.“ А ова го зборуваше за да покаже со каква смрт ќе умре. Народот Му одговори: „Сме слу­ша­ле од Законот дека Христос вечно ќе остане, а како Ти велиш дека Синот Чо­вечки треба да биде издигнат? Кој е Тој Син Човечки?“ Тогаш Исус им рече: „Уште малку време Светлината е со вас; одете додека има Светлина за да не ве опфати темнина; а кој оди по темнина, не знае каде оди. Додека ја имате Светлината, верувајте во светлината, за да бидете синови на Светлината!“ Штом го рече тоа, Исус си замина и се сокри од нив.

Иако толку чудесни знаци беше направил пред нив, тие пак не веруваа во Него, за да се исполни словото од пророкот Исаија, кој рече: „Господи, кој поверува во она што чул од нас? И ра­ката Господова кому се откри?“ Тие затоа не можеа да поверуваат, зашто Исаија уште вели: „Ги ослепи очите нивни, ги скамени срцата нивни, за да не гледаат со очите и со срцето да не разбираат, и да не се обратат за да ги излекувам.“ Ова го рекол Исаија кога ја беше видел славата Негова и зборувал за Не­го. Но, и од началниците мнозина по­веруваа, само заради фарисеите не признаваа за да не бидат исклучени од синагогата; зашто им беше помила човечката слава отколку славата Божја.

А Исус извика и рече: „Кој верува во Мене, не верува во Мене, ту­ку во Оној Кој Ме пратил, кој Ме гледа мене, Го гледа Оној Кој Ме пратил. Јас – Светлина – дојдов во светот, така што никој, кој верува во Мене, да не остане во темнина. И ако некој ги чуе зборовите Мои, и не поверува, Јас нема да го судам, заш­то не дојдов да му судам на светот, туку светот да го спасам. Кој се откажува од Мене и не ги прима зборовите Мои, има Кој да го су­ди: Словото што го кажав, тоа ќе го осуди во последниот ден. Зашто Јас Сам од Себе не зборувам, но Отецот, Кој Ме прати. Тој Ми даде заповед што да кажам и што да зборувам. И знам дека заповедта Негова е жи­вот вечен. А она што го зборувам Јас, го зборувам така, како што Ми рече Отецот.“

Écouter Јован 12