Luc 24

1ond ar y dydd cyntaf o’r wythnos, a’r wawr ar dorri, daethant at y bedd gan ddwyn y peraroglau a baratoesent. 2A chawsant y maen wedi ei dreiglo ymaith oddi wrth y bedd, 3ac aethant i mewn, ac ni chawsant gorff yr Arglwydd Iesu. 4A digwyddodd, pan oeddynt mewn penbleth ynghylch hyn, dyma ddau ŵr yn sefyll gerllaw iddynt mewn gwisg lachar. 5Ac a hwythau wedi brawychu ac yn gostwng eu hwynebau tua’r ddaear, dywedasant wrthynt, “Paham yr ydych yn ceisio’r byw ymysg y meirw? 6Nid yw yma, ond cyfododd. Cofiwch fel y llefarodd wrthych, pan oedd eto yng Ngalilea, 7gan ddywedyd am Fab y dyn fod yn rhaid ei draddodi i ddwylo dynion pechadurus, a’i groeshoelio, a’r trydydd dydd atgyfodi.” 8A chofiasant ei eiriau, 9ac wedi troi’n ôl oddi wrth y bedd mynegasant y pethau hyn oll i’r un ar ddeg ac i’r lleill i gyd. 10Mair Magdalen a Ioana a Mair mam Iago oeddent; a’r lleill hefyd gyda hwynt oedd yn dywedyd y pethau hyn wrth yr apostolion. 11Ac yn eu golwg hwy ymddangosai’r geiriau hyn megis lol, ac nis credent. 12[Ond cododd Pedr, a rhedodd at y bedd; ac wedi ysbïo i mewn, fe wêl y rhwymynnau yn unig; ac aeth ymaith adref gan ryfeddu#24:12 Neu gan ryfeddu ynddo’i hun yn lle adref gan ryfeddu at yr hyn a fu.]#24:12 Rhoddwyd rhwng bachau petryal y darnau yn y bennod hon y tybir eu bod yn ychwanegiadau cynnar at y testun gwreiddiol

13Ac wele yr oedd dau ohonynt yr un diwrnod ar eu ffordd i bentref a oedd saith milltir o Gaersalem, a’i enw Emmäws, 14ac yr oeddent hwy’n ymddiddan â’i gilydd am yr holl bethau hyn a oedd wedi digwydd. 15Ac wrth eu bod yn ymddiddan ac yn ymofyn â’i gilydd, dyma Iesu ei hun yn dynesu ac yn cydgerdded â hwynt; 16ond ataliwyd eu llygaid hwynt rhag ei adnabod. 17A dywedodd wrthynt, “Beth yw’r chwedlau hyn yr ydych yn eu bwrw at eich gilydd wrth gerdded?” A safasant yn drist eu hwynebau. 18Ac atebodd un, o’r enw Gleopas, a dywedyd wrtho, “Ai ti yw’r unig ymwelydd yng Nghaersalem sydd heb wybod y pethau a ddigwyddodd ynddi hi yn y dyddiau hyn?” 19A dywedodd wrthynt, “Pa bethau?” Dywedasant hwythau wrtho, “Y pethau am Iesu o Nasareth, a fu’n ŵr o broffwyd, nerthol mewn gweithred a gair yng ngolwg Duw a’r holl bobl, 20y modd y traddododd yr archoffeiriaid a’n penaethiaid ni ef i farn marwolaeth, ac y croeshoeliasant ef. 21Ond yr oeddem ni’n gobeithio mai ef oedd yr un a waredai’r Israel. Ac ar ben hyn oll, dyma’r trydydd dydd er pan fu hyn. 22A hefyd fe’n syfrdanwyd gan rai gwragedd o’n mysg; wedi iddynt fod yn fore wrth y bedd, 23a heb gael ei gorff, daethant a dywedyd iddynt weled gweledigaeth o angylion, a ddywedent ei fod ef yn fyw. 24Ac aeth rhai o’r cyfeillion at y bedd, a chawsant yn union fel y dywedodd y gwragedd, ond ef nis gwelsant.” 25Ac meddai yntau wrthynt, “O ddynion ynfyd a hwyrfrydig o galon i gredu pob peth a lefarodd y proffwydi! 26Onid oedd yn rhaid i’r Crist ddioddef y pethau hyn, ac yna fynd i mewn i’w ogoniant?” 27A chan ddechrau o Foses a’r holl broffwydi, dehonglodd iddynt yn yr holl ysgrythurau y pethau amdano ef ei hun. 28A daethant yn agos i’r pentref lle’r oeddent yn mynd, a chymerth ef arno ei fod yn mynd ymhellach. 29A gorfodasant ef, gan ddywedyd, “Aros gyda ni; achos y mae’n mynd yn hwyr, a’r dydd sy bellach wedi pallu.” Ac aeth i mewn i aros gyda hwynt. 30Ac wedi iddo eistedd gyda hwynt, cymerodd y bara, a’i fendithio, a’i dorri a’i roddi iddynt. 31Ac agorwyd eu llygaid hwy a daethant i’w adnabod; a diflannodd yntau o’u golwg. 32A dywedasant wrth ei gilydd, “Onid oedd ein calon yn llosgi ynom, pan oedd yn llefaru wrthym ar y ffordd, pan oedd yn agor yr ysgrythurau inni?” 33A chodasant yr awr honno, a dychwelyd i Gaersalem; a chawsant yr un ar ddeg a’u cyfeillion wedi ymgynnull, 34yn dywedyd, “Yn wir, cyfododd yr Arglwydd, a gwelwyd ef gan Simon,” 35Ac adroddasant hwythau beth a fu ar y ffordd, a’r modd yr adnabuwyd ef ganddynt wrth doriad y bara.

36A hwy’n siarad am y pethau hyn, safodd yntau yn eu mysg, [ac medd ef wrthynt, “Tangnefedd i chwi.”] 37A dychrynu a brawychu a wnaethant, a thybied mai ysbryd a welent. 38A dywedodd wrthynt, “Paham yr ydych wedi cyffroi, a phaham y cyfyd meddyliau yn eich calon? 39Gwelwch fy nwylo a’m traed, mai myfi fy hun ydyw; teimlwch fi a gwelwch, canys nid oes gan ysbryd gnawd ac esgyrn, fel y gwelwch fod gennyf i.” 40[Ac wedi dywedyd hyn, dangosodd iddynt ei ddwylo a’i draed.] 41Ac a hwy eto’n methu â chredu gan lawenydd, ac yn rhyfeddu, fe ddywedodd wrthynt, “Oes gennych chwi fwyd yma?” 42Rhoesant hwythau iddo ddarn o bysgodyn wedi ei grasu; 43ac fe’i cymerth, a’i fwyta yn eu gŵydd hwynt. 44A dywedodd wrthynt, “Hyn oedd ystyr fy ngeiriau a leferais wrthych pan oeddwn eto gyda chwi, fod yn rhaid cyflawni popeth a ysgrifennwyd yng nghyfraith Moses a’r proffwydi a’r salmau amdanaf i.” 45Yna agorodd eu meddwl i ddeall yr ysgrythurau. 46A dywedodd wrthynt, “Felly y mae’n ysgrifenedig fod i’r Crist ddioddef ac atgyfodi o feirw’r trydydd dydd, 47a bod cyhoeddi yn ei enw ef edifeirwch er maddeuant pechodau i’r holl genhedloedd — gan ddechrau o Gaersalem. 48Chwychwi fydd dystion o’r pethau hyn. 49Ac wele fi’n anfon allan addewid fy Nhad atoch; chwithau, arhoswch yn y ddinas hyd oni’ch gwisger oddi uchod â nerth.”

50Ac fe’u dug hwynt allan hyd yn ymyl Bethania, a chododd ei ddwylo, a’u bendithio hwynt. 51A phan oedd yn eu bendithio, ymwahanodd oddi wrthynt [ac esgyn i’r nef]. 52A dychwelasant hwythau [wedi iddynt ei addoli] i Gaersalem gyda llawenydd mawr, 53ac yr oeddent yn wastad yn y deml, yn bendithio Duw.

Tällä hetkellä valittuna:

Luc 24: CUG

Korostus

Jaa

Kopioi