Wiwitan 2
2
Bab pengasoan ing dina kapitu
2:1-4a
1Kaya mengkono kuwi rampungé kedadiané langit, bumi lan sak isiné kabèh. 2#Pa 20:11; Ibr 4:4, 10Ing dina sing kaping pitu sakwisé Gusti Allah mungkasi penggawéané enggoné sing digawé, ing dina sing kaping pitu terus lèrèn sangka enggoné nggawé samubarang kuwi. 3Gusti Allah terus mberkahi dina kaping pitu kuwi lan disutyèkké, awit ing dina kuwi lèrèn sangka enggoné nggawé samubarang sing wis digawé mau. 4Kaya mengkono tyeritané langit lan bumi waktu dititahaké.
Manungsa lan taman Eden
2:4b-25
Waktu Gusti Allah, GUSTI nyiptaké langit lan bumi, 5durung ana tetukulan ing bumi lan durung ana tanduran apa waé sing tukul ing ara-ara, awit Gusti Allah durung ngekèki udan marang bumi lan durung ana wong sing nggarap. 6Mung ana pedut mumbul sangka bumi sing nelesi sak lumahé bumi. 7#1Kor 15:45Waktu semono GUSTI, Gusti Allah terus nggawé manungsa, sing sangka lebuné bumi, lan ing bolongan irungé disebuli ambekané urip; mengkono manungsa dadi urip.
8Uga GUSTI, Gusti Allah nggawé petamanan ing Eden ing sebelah wétan; ing kono enggoné mapanké manungsa sing wis digawé. 9#Wah 2:7; 22:2, 14GUSTI, Gusti Allah terus nukulaké wit-witan rupa-rupa sangka bumi, sing apik dideleng lan apik kanggo pangan; mengkono uga wit panguripan nang sak tengahé taman, lan menèh wit pangerti bab apik lan ala.
10Ana kali mili sangka tanah Eden sing mbanyoni taman mau, lan sangka kono terus ngepang dadi papat: 11sing kaping pisan jenengé kali Pison, sing mili ngubengi tanah Hawila sing okèh pametuné emas. 12Emas ing tanah kono kuwi apik. Ing kono ya ana tlutuh balsem lan watu onyx sing larang. 13Kali sing kaping pindo diarani Gihon, sing mili ngubengi sak tanah Kus#2:13 Kus iki Etiopia apa Nubia (Sudan).. 14Kali sing kaping telu diarani Tigris, sing mili ing wétané tanah Asyur; lan kaping papat kuwi kali Efrat.
15GUSTI, Gusti Allah njupuk manungsa mau dipapanaké ing taman Eden dikongkon nggarap lan njaga. 16Lan GUSTI, Gusti Allah terus ngekèki préntah marang manungsa: “Kabèh wohé wit-witan ing taman iki kena kok pangan sak senengmu, 17nanging wit pangerti bab apik lan ala, kuwi wohé aja kok pangan; yèn kowé mangan wohé, mesti kowé bakal mati.”
18GUSTI, Gusti Allah terus ngetokké tembung: “Ora apik yèn manungsa ijèn waé; Aku bakal nggawèké penulung sing sembada dadi jodoné.” 19Nalika GUSTI Allah wis nggawé sak rupané kéwan-kéwan ing ara-ara lan sak rupané manuk ing awang-awang sangka lemah, terus pada ditekakké ing ngarepé manungsa, karepé supaya weruh kepriyé enggoné bakal njenengaké, lan jenengé sing diwènèhké manungsa marang saben sing urip mau, ya kuwi dadia jenengé. 20Mengkono manungsa ngekèki jeneng marang werna-werna kéwan ingon kabèh, manuk-manuk kabèh lan uga marang werna-werna kéwan ing ara-ara; nanging manungsa durung nduwé penulung sing sembada dadi jodoné. 21Terus GUSTI, Gusti Allah ndadèkké manungsa turu nganti kepati, lan sak njeruhné turu, Gusti Allah njikuk igané siji lan panggonané mau terus diisèni daging. 22Igané sing dijikuk sangka manungsa terus digawé karo Gusti Allah, GUSTI, ndadèkké wong wadon, terus digawa karo Gusti Allah ing ngarepé manungsa. 23Ing kono semauré manungsa:
“Ya iki balung sangka balungku lan daging sangka dagingku,
kuwi diarani wadon, awit dijukuk sangka sing lanang.”
24 #
Mat 19:5; Mrk 10:7, 8; 1Kor 6:16; Ef 5:31 Mulané wong lanang bakal ninggal bapa lan biyungé lan rumaket marang bojoné, lan kabèh loro kuwi bakal dadi daging siji. 25Manungsa lan bojoné, kabèh loro kuwi pada wuda, nanging ora rumangsa isin.
Tällä hetkellä valittuna:
Wiwitan 2: KJS17
Korostus
Jaa
Kopioi
Haluatko, että korostuksesi tallennetaan kaikille laitteillesi? Rekisteröidy tai kirjaudu sisään
Tèks © Surinaams Bijbelgenootschap 2018