امثال 21:1-16

دل پادشاه در دست خداوند است؛ آن را همچون جریان آب به هر جا که بخواهد هدایت می‌کند. همۀ راههای انسان در نظر خودش درست است، اما خداوند است که دلها را می‌آزماید. پسندیده‌تر از قربانیها نزد خداوند، به جا آوردن پارسایی است و عدالت. چشمان متکبر و دل مغرور، و هرآنچه شریران می‌کنند، گناه است! شتابزدگی به ناداری می‌انجامد اما تدبیرهای شخصِ کوشا منفعت به بار می‌آورد. گنجی که با زبان دروغگو به دست آید، بخاری است بر هوا برای جویندگان مرگ. خشونتِ شریران، گریبان خودشان را می‌گیرد، زیرا که از اجرای عدالت سر باز می‌زنند. راه تقصیرکاران کج است، اما پاکان راست‌کردارند. سکونت در کُنج بام، بِه از زندگی زیر یک سقف با زن ستیزه‌جو. جان مرد شریر مشتاق شرارت است؛ چشمان او بر همسایه‌اش ترحم نمی‌کند. چون تمسخرگر مجازات شود، ساده‌لوح نیز حکمت می‌آموزد؛ چون حکیم تربیت یابد، معرفت را به دست می‌آورد. آن عادل، خانۀ شریران را نیک زیر نظر دارد؛ او آنان را به بلا سرنگون خواهد کرد. هر آن کس گوشِ خود بر فریاد بینوا ببندد، خود نیز فریاد بر خواهد آورد و کسی نخواهد شنید. هدیه‌ای در نهان، خشم را برمی‌گرداند، رشوه‌ای زیر قبا، غضب سخت را فرو می‌نشاند. اجرای عدالت، پارسایان را شادمان می‌سازد، اما ظالمان را به وحشت می‌افکند. مردی که از طریق عقل منحرف شود، سر از جمع مردگان در خواهد آورد.

امثال 21:1-16