مزمور 1:137-9

به اشتراک گذاشتن

مزمور 1:137-9 هزارۀ نو (NMV)

کنار نهرهای بابِل، آنجا نشستیم و‌گریستیم، چون صَهیون را به یاد آوردیم. بر درختان بید که در میان آنند بربطهای خود را آویختیم، زیرا اسیرکنندگانِ ما در آنجا از ما سرود خواستند، و عذاب‌کنندگانِ ما سرودهای شادمانی طلب کردند. گفتند: «یکی از سرودهای صَهیون را برای ما بسرایید!» چگونه سرود خداوند را در زمین بیگانه بخوانیم؟ ای اورشلیم، اگر تو را فراموش کنم، باشد که دست راستم هنرش را فراموش کند! اگر تو را یاد نکنم، و اورشلیم را بر بزرگترین شادیِ خود ترجیح ندهم، باشد که زبانم به کامم بچسبد! خداوندا، به یاد آر آنچه را که اَدومیان به روز سرنگونی اورشلیم کردند؛ چگونه فریاد برآوردند که: «ویرانش کنید! از بیخ و بن ویرانش کنید!» ای دختر بابِل که محکوم به نابودی هستی، خوشا به حال آن که تو را جزا دهد، به عوض آنچه بر ما روا داشتی! خوشا به حال آن که کودکان تو را برگیرد و آنها را به صخره‌ها بزند!

مزمور 1:137-9 Persian Old Version (POV-FAS)

نزد نهرهای بابل آنجا نشستیم وگریه نیز کردیم، چون صهیون را به یاد آوردیم. بربطهای خود را آویختیم بردرختان بید که در میان آنها بود. زیرا آنانی که مارا به اسیری برده بودند، در آنجا از ما سرودخواستند؛ و آنانی که ما را تاراج کرده بودند، شادمانی (خواستند) که «یکی از سرودهای صهیون را برای ما بسرایید.» چگونه سرود خداوند را، در زمین بیگانه بخوانیم؟ اگر تو راای اورشلیم فراموش کنم، آنگاه دست راست من فراموش کند. اگر تو را به یادنیاورم، آنگاه زبانم به کامم بچسبد، اگر اورشلیم رابر همه شادمانی خود ترجیح ندهم. ای خداوند، روز اورشلیم را برای بنی ادوم به یادآور، که گفتند: «منهدم سازید، تا بنیادش منهدم سازید!» ای دختر بابل که خراب خواهی شد، خوشابحال آنکه به تو جزا دهد چنانکه تو به ماجزا دادی! خوشابحال آنکه اطفال تو را بگیرد وایشان را به صخرهها بزند.

مزمور 1:137-9 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

کنار نهرهای بابِل نشستیم و اورشلیم را به یاد آوردیم و گریستیم. بربطهای خویش را بر شاخه‌های درختان بید آویختیم، زیرا اسیرکنندگانِ ما از ما سرود طلب کردند و عذاب دهندگان ما سرودهای شادمانی خواسته گفتند: «یکی از سرودهای اورشلیم را برای ما بخوانید!» اما چگونه سرودهای خداوند را بخوانیم، زمانی که در سرزمین بیگانه هستیم؟ ای اورشلیم، اگر تو را فراموش کنم، دست راست من از کار بیفتد تا دیگر بربط ننوازم؛ اگر از فکر تو غافل شوم و تو را بر همهٔ خوشیهای خود ترجیح ندهم، زبانم لال شود تا دیگر سرود نخوانم. ای خداوند، به یاد آور روزی را که اورشلیم محاصره شده بود و ادومیان فریاد برمی‌آوردند: «شهر را آتش بزنید و آن را با خاک یکسان کنید!» ای بابِل، تو ویران خواهی شد! متبارک باد آنکه همان بلایی را که تو بر سر ما آوردی، بر سر خودت بیاورد. سعادتمند باد کسی که کودکان تو را بگیرد و آنها را بر صخره‌ها بکوبد!

مزمور 1:137-9 مژده برای عصر جدید (TPV)

در کنار رودخانه‌های بابل نشستیم و به یاد صهیون گریه کردیم. آلات موسیقی خود را بر شاخه‌های درختان بید آویختیم. زیرا کسانی‌که ما را به اسارت برده بودند، از ما خواستند تا برایشان یکی از سرودهای صهیون را بخوانیم و آنها را سرگرم کنیم. امّا چگونه می‌توانستیم سرود خداوند را در دیار بیگانه بسراییم؟ ای اورشلیم، اگر تو را فراموش کنم، دست راستم خشک گردد تا دیگر نتوانم چنگ بنوازم. اگر تو را ای اورشلیم، به یاد نیاورم و تو را بر همهٔ شادی‌ها ترجیح ندهم، زبانم به کامم بچسبد و لال شوم. خداوندا، به یادآور، روزی را که اَدومیان اورشلیم را تسخیر کردند و فریاد می‌زدند: «آن را با خاک یکسان کنید.» ای بابل، تو ویران خواهی شد. خوشا به حال کسی‌که آن چه تو بر سر ما آوردی، بر سر خودت بیاورد. خوشا به حال کسی‌که کودکان تو را بگیرد و آنها را به صخره‌ها بکوبد.