امثال 22:8-36

به اشتراک گذاشتن

امثال 22:8-36 هزارۀ نو (NMV)

«خداوند مرا در آغازِ راه خویش تولد بخشید، پیش از کارهای خود در زمانهای قدیم. من از ازل شکل گرفتم، در ابتدا، پیش از آغاز جهان. آنگاه که هنوز ژرفاها نبود، من زاده شدم، زمانی که هیچ چشمۀ پرآبی وجود نداشت؛ پیش از آنکه کوهها بر پا شوند، پیش از تپه‌ها، من زاده شدم؛ پیش از آنکه زمین و دشتها را بیافریند یا ذره‌ای از غبار جهان را. آنگاه که آسمانها را استوار ساخت و افق را بر سطح ژرفا نشان گذاشت، من آنجا بودم؛ آنگاه که ابرها را در بالا برنشانید و چشمه‌های ژرفا را استوار ساخت؛ چون بر دریا حد قرار داد تا آبها از فرمان او تجاوز نکنند، و زمانی که بنیان زمین را نشان گذاشت. آنگاه همچون معماری در کنار او بودم و هر روزه لذت بسیار می‌بردم، و همیشه در حضورش پایکوبی می‌کردم؛ و پایکوبی من در جهانِ مسکونِ او و لذت من در بنی‌آدم بود. «پس حال، ای پسران، به من گوش فرا دهید؛ خوشا به حال آنان که طریقهای مرا نگاه دارند. رهنمود را بشنوید و حکیم باشید و از آن غفلت مکنید. خوشا به حال آن که به من گوش فرا دهد و هر روزه بر دروازه‌های من دید‌بانی کند و بر دَرم به انتظار بنشیند. زیرا هر که مرا یابد، حیات را یافته است و لطف خداوند شامل حالش می‌شود. اما هر که از یافتنِ من درمانَد، بر جان خود زیان رسانده است و هر که از من نفرت کند، مرگ را دوست داشته است!»

امثال 22:8-36 Persian Old Version (POV-FAS)

خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل. من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان. هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت. قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم. چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را. وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد. وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید. چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد. آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی مینمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز میکردم. و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم میبود. پس الانای پسران مرا بشنوید، وخوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند. تادیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را ردمنمایید. خوشابحال کسیکه مرا بشنود، و هرروز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید. زیرا هرکه مرایابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوندرا حاصل نماید. و اما کسیکه مرا خطا کند، بهجان خود ضرر رساند، و هرکه مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد.

امثال 22:8-36 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

«در ابتدا، قبل از آفرینش عالم هستی، خداوند مرا با خود داشت. از ازل، پیش از به وجود آمدن جهان، من شکل گرفتم. قبل از پیدایش اقیانوسها و چشمه‌های پر آب، قبل از آنکه کوهها و تپه‌ها به وجود آیند، قبل از آنکه خدا زمین و صحراها و حتی خاک را بیافریند من به وجود آمدم. «هنگامی که خدا آسمان را استوار ساخت و افق را بر سطح آبها کشید من آنجا بودم. وقتی ابرها را در آسمان گسترانید و چشمه‌ها را از اعماق جاری نمود، وقتی حدود دریاها را تعیین کرد تا آبها از آن تجاوز نکنند و وقتی اساس زمین را بنیاد نهاد، من نزد او معمار بودم. موجب شادی همیشگی او بودم و در حضورش شادی می‌کردم. دنیا و انسانهایی که او آفریده بود مایهٔ خوشی من بودند. «پس ای جوانان به من گوش دهید، زیرا همهٔ کسانی که از دستورهای من پیروی می‌کنند سعادتمندند. به نصیحت من گوش کنید؛ عاقل باشید و نصیحت مرا رد نکنید. خوشا به حال کسی که به من گوش دهد و هر روز جلوی در خانهٔ من انتظار مرا بکشد، زیرا هر که مرا بیابد حیات را یافته و خداوند را خشنود ساخته است؛ اما کسی که مرا از دست بدهد به جانش لطمه می‌زند، آنانی که از من متنفر باشند مرگ را دوست دارند.»

امثال 22:8-36 مژده برای عصر جدید (TPV)

خداوند، در زمانهای خیلی قدیم، قبل از هر چیز مرا آفرید و من، اولین مخلوق خداوند هستم. من از روز اول آفریده شدم. در ابتدا، پیش از آن که جهان آفریده شود. قبل از اقیانوسها به دنیا آمدم، قبل از آنکه چشمه‌های آب به وجود آیند. قبل از کوهها متولّد شدم؛ پیش از اینکه تپّه‌ها به وجود آیند. قبل از اینکه خداوند، زمین و صحراها و حتّی ذرات خاک زمین را خلق کند، من وجود داشتم. وقتی‌که او آسمان را خلق می‌کرد، و افق را در اطراف اقیانوسها می‌گسترانید، من آنجا بودم. وقتی‌که او ابرها را در آسمان، و چشمه‌ها را در اعماق زمین قرار می‌داد، زمانی که حدود دریاها را معیّن می‌کرد تا آبها از حدود خود تجاوز نکنند و زمانی که زمین را بنیاد می‌نهاد، من نزد او بودم. من مانند یک معمار در حضور او و منبع شادی روزانه‌اش بودم. پیوسته در نزد او شادی می‌کردم، و از جهان و از مردمش خشنود بودم. حال ای جوانان گوش کنید: آنچه می‌گویم انجام دهید تا شادمان باشید. به آنچه آموختید توجّه داشته باشید. عاقل باشید و از آنها سرپیچی منمایید. کسانی‌که به سخنان من گوش می‌دهند، و کسانی‌که هر روز در مقابل خانهٔ من می‌ایستند و بیرون در انتظار می‌کشند، خوشحال خواهند شد. کسی‌که مرا به دست می‌آورد، زندگی حقیقی را پیدا می‌کند و خداوند از او خشنود خواهد شد. کسی‌که مرا به دست نمی‌آورد، به خودش صدمه می‌زند. کسی‌که از من نفرت دارد، مرگ را دوست می‌دارد.