امثال 1:17-14

به اشتراک گذاشتن

امثال 1:17-14 Persian Old Version (POV-FAS)

لقمه خشک با سلامتی، بهتر است ازخانه پر از ضیافت با مخاصمت. بنده عاقل بر پسر پست فطرت مسلط خواهدبود، و میراث را با برادران تقسیم خواهد نمود. بوته برای نقره و کوره به جهت طلا است، اماخداوند امتحان کننده دلها است. شریر به لبهای دروغگو اصغا میکند، و مردکاذب به زبان فتنه انگیز گوش میدهد. هرکه فقیر را استهزا کند آفریننده خویش رامذمت میکند، و هرکه از بلا خوش میشودبی سزا نخواهد ماند. تاج پیران، پسران پسرانند، و جلال فرزندان، پدران ایشانند. کلام کبرآمیز احمق را نمی شاید، و چندمرتبه زیاده لبهای دروغگو نجبا را. هدیه در نظر اهل آن سنگ گرانبها است که هر کجا توجه نماید برخوردار میشود. هرکه گناهی را مستور کند طالب محبت میباشد، اما هرکه امری را تکرار کند دوستان خالص را از هم جدا میسازد. یک ملامت به مرد فهیم اثر میکند، بیشتراز صد تازیانه به مرد جاهل. مرد شریر طالب فتنه است و بس. لهذاقاصد ستمکیش نزد او فرستاده میشود. اگر خرسی که بچه هایش کشته شود به انسان برخورد، بهتر است از مرد احمق در حماقت خود. کسیکه به عوض نیکویی بدی میکند بلااز خانه او دور نخواهد شد. ابتدای نزاع مثل رخنه کردن آب است، پس مخاصمه را ترک کن قبل از آنکه به مجادله برسد.

امثال 1:17-14 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

خوردن نان خشک در آرامش بهتر است از خوردن غذای شاهانه در خانه‌ای که در آن جنگ و دعوا باشد. بردهٔ دانا بر پسر شرور ارباب خود تسلط خواهد یافت و در ارثی که به او می‌رسد شریک خواهد شد. طلا و نقره را آتش می‌آزماید و دل انسان را خدا. آدم بدکار از همنشینی با آدمهای بد لذت می‌برد و آدم دروغگو از همنشینی با اشخاص دروغگو. مسخره کردن فقرا به منزلهٔ مسخره کردن خدایی است که ایشان را آفریده است. کسانی که از غم و بدبختی دیگران شاد می‌شوند بی‌سزا نخواهند ماند. تاج افتخار پیران نوه‌های ایشان می‌باشند و تاج افتخار فرزندان، پدران ایشان. شخص نجیب هرگز دروغ نمی‌گوید و آدم نادان هرگز سخن با ارزش بر زبان نمی‌آورد. رشوه در نظرِ دهندهٔ آن مثل سنگ جادوست که او را در هر کاری موفق می‌سازد. کسی که اشتباهات دیگران را می‌پوشاند محبت ایجاد می‌کند، اما آدمی که آنها را افشا می‌کند باعث جدایی دوستان می‌گردد. یک ملامت به شخص فهیم اثرش بیشتر است از صد ضربه شلّاق به آدم نادان. بدکاران فقط در پی یاغیگری هستند، اما مأمور بی‌رحم سراغشان خواهد رفت. روبرو شدن با ماده خرسی که بچه‌هایش را از او گرفته‌اند بهتر است از روبرو شدن با شخص نادانی که گرفتار حماقت شده است. اگر خوبی را با بدی تلافی کنی، بلا از خانه‌ات دور نخواهد شد. شروع کردن دعوا مانند ایجاد رخنه در سد آب است، پس جر و بحث را ختم کن پیش از آنکه به دعوا منجر شود.

امثال 1:17-14 مژده برای عصر جدید (TPV)

خوردن نان خشک در آرامش بهتر است از خوردن غذاهای رنگین در خانه‌ای که در آن جنگ و دعوا باشد. غلام دانا بر پسر شرور آقای خود تسلّط خواهد یافت و در ارثی که به او می‌رسد، شریک خواهد شد. طلا و نقره را آتش آزمایش می‌کند و دل انسان را خدا. آدم شریر به سخن شریرانه گوش می‌کند و آدم دروغگو به حرف دروغ. مسخره کردن مردم فقیر به معنی مسخره کردن خدایی است که آنها را آفریده است. کسانی‌که از غم و بدبختی دیگران خوشحال می‌شوند، بی‌سزا نخواهند ماند. تاج افتخار اشخاص پیر، نوه‌‌های ایشان می‌باشند و تاج افتخار فرزندان، والدین ایشان. شخص محترم هرگز دروغ نمی‌گوید و نادان حرف باارزشی برای گفتن ندارد. بعضی مردم به این فکر هستند که رشوه معجزه می‌کند و آنها را در هر کاری موفّق می‌سازد. کسی‌که عیب‌های دیگران را می‌پوشاند، محبّت ایجاد می‌کند؛ امّا شخصی که افشاگری می‌کند، باعث جدایی دوستان می‌گردد. تأثیر یک سرزنش به شخص دانا بیشتر است از اثر صد ضربه شلاّق به آدم احمق. مردم بدکار فقط در فکر سرکشی هستند، بنابراین به سختی مجازات خواهند شد. روبه‌رو شدن با ماده خرسی که توله‌هایش را از او گرفته‌اند بهتر است از روبه‌رو شدن با شخص نادانی که گرفتار حماقت شده است. اگر خوبی را با بدی تلافی کنی، بلا از خانه‌ات دور نخواهد شد. شروع کردن دعوا مانند ایجاد رخنه در سدّ آب است. به جر و بحث خاتمه بده پیش از آن که به دعوا بیانجامد.

امثال 1:17-14 هزارۀ نو (NMV)

لقمه‌ای نانِ خشک در آرامش، بِه از خانۀ پرضیافت که در آن جدال باشد. غلام حکیم بر پسرِ شرم‌آفرین حکم خواهد راند، و همچون یکی از برادران از میراث سهم خواهد برد. بوته برای نقره است و کوره برای طلا، اما خداوند است آزمایندۀ دلها. شخص بدکار به لبهای فتنه‌انگیز گوش می‌سپارد؛ دروغگو به زبان خرابکار. آن که فقیران را تمسخر کند به آفرینندۀ آنها اهانت می‌ورزد؛ آن که از مصیبت شادمان شود، بی‌سزا نمی‌ماند. تاجِ سَرِ پیران، نوادگانند، و شوکت فرزندان، پدران ایشان. سخنان فاضلانه، جاهل را نشاید، چقدر کمتر، زبان دروغگو شریفان را. رشوه در نظر اهل آن سنگ جادویی است که به هر جا روی نمایند، کامیابشان می‌سازد. آن که خطایی را می‌پوشاند، محبت را می‌گسترد؛ آن که مسئله را بازگو می‌کند، میان دوستانِ خالص جدایی می‌افکند! اثر یک نکوهش بر شخص فهیم، بیش از صد ضربه شلاق است بر پشت نادان. بدکار تنها در پی طغیان است؛ مأمور بی‌رحم علیه او گسیل خواهد شد. برخوردن به خرسی که توله‌هایش را دزدیده‌اند، بهتر است از دیدار با احمق در حماقتش. آن که در برابر نیکی بدی کند، بلا از خانه‌اش دور نخواهد شد. آغازِ مشاجره همچون رخنۀ آب است؛ پس، از آن دست بدار، پیش از آنکه به منازعه بینجامد.