امثال 1:16-33

به اشتراک گذاشتن

امثال 1:16-33 Persian Old Version (POV-FAS)

تدبیرهای دل از آن انسان است، اماتنطق زبان از جانب خداوند میباشد. همه راههای انسان در نظر خودش پاک است، اما خداوند روحها را ثابت میسازد. اعمال خود را به خداوند تفویض کن، تافکرهای تو استوار شود. خداوند هر چیز را برای غایت آن ساخته است، و شریران را نیز برای روز بلا. هرکه دل مغرور دارد نزد خداوند مکروه است، و او هرگز مبرا نخواهد شد. از رحمت و راستی، گناه کفاره میشود، و به ترس خداوند، از بدی اجتناب میشود. چون راههای شخص پسندیده خداوندباشد، دشمنانش را نیز با وی به مصالحه میآورد. اموال اندک که با انصاف باشد بهتر است، ازدخل فراوان بدون انصاف. دل انسان در طریقش تفکر میکند، اماخداوند قدمهایش را استوار میسازد. وحی بر لبهای پادشاه است، و دهان او درداوری تجاوز نمی نماید. ترازو و سنگهای راست از آن خداونداست و تمامی سنگهای کیسه صنعت وی میباشد. عمل بد نزد پادشاهان مکروه است، زیرا که کرسی ایشان از عدالت برقرار میماند. لبهای راستگو پسندیده پادشاهان است، وراستگویان را دوست میدارند. غضب پادشاهان، رسولان موت است امامرد حکیم آن را فرو مینشاند. در نور چهره پادشاه حیاتاست، ورضامندی او مثل ابر نوبهاری است. تحصیل حکمت از زر خالص چه بسیاربهتر است، و تحصیل فهم از نقره برگزیده تر. طریق راستان، اجتناب نمودن از بدی است، و هرکه راه خود را نگاه دارد جان خویش را محافظت مینماید. تکبر پیش رو هلاکت است، و دل مغرورپیش رو خرابی. با تواضع نزد حلیمان بودن بهتر است، ازتقسیم نمودن غنیمت با متکبران. هرکه در کلام تعقل کند سعادتمندی خواهد یافت، و هرکه به خداوند توکل نمایدخوشابحال او. هرکه دل حکیم دارد فهیم خوانده میشود، و شیرینی لبها علم را میافزاید. عقل برای صاحبش چشمه حیاتاست، اما تادیب احمقان، حماقت است. دل مرد حکیم دهان او را عاقل میگرداند، و علم را بر لبهایش میافزاید. سخنان پسندیده مثلشان عسل است، برای جان شیرین است و برای استخوانهاشفادهنده. راهی هست که در نظر انسان راست است، اما عاقبت آن راه، موت میباشد. اشتهای کارگر برایش کار میکند، زیرا که دهانش او را بر آن تحریض مینماید. مرد لئیم شرارت را میاندیشد، و برلبهایش مثل آتش سوزنده است. مرد دروغگو نزاع میپاشد، و نمام دوستان خالص را از همدیگر جدا میکند. مرد ظالم همسایه خود را اغوا مینماید، واو را به راه غیر نیکو هدایت میکند. چشمان خود را بر هم میزند تا دروغ رااختراع نماید، و لبهایش را میخاید و بدی را به انجام میرساند. سفیدمویی تاج جمال است، هنگامی که درراه عدالت یافت شود. کسیکه دیرغضب باشد از جبار بهتر است، و هرکه بر روح خود مالک باشد از تسخیرکننده شهر افضل است. قرعه در دامنانداخته میشود، لیکن تمامی حکم آن از خداوند است.

امثال 1:16-33 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

انسان نقشه‌های زیادی می‌کشد، اما نتیجهٔ نهایی آنها در دست خداست. تمام کارهای انسان به نظر خودش درست است، اما انگیزه‌ها را خداوند می‌بیند. نقشه‌های خود را به دست خداوند بسپار، آنگاه در کارهایت موفق خواهی شد. خداوند هر چیزی را برای هدف و منظوری خلق کرده است. او حتی بدکاران را برای مجازات آفریده است. خداوند از اشخاص متکبر نفرت دارد و هرگز اجازه نخواهد داد آنها از مجازات فرار کنند. درستکار و با محبت باش که خدا گناهت را خواهد بخشید. از خداوند بترس که بدی از تو دور خواهد شد. وقتی کسی خدا را خشنود می‌سازد، خدا کاری می‌کند که حتی دشمنان آن شخص نیز با وی از در صلح و آشتی درآیند. ثروت اندک که با درستکاری به دست آمده باشد بهتر است از ثروت هنگفتی که از راه نادرست فراهم شده باشد. انسان در فکر خود نقشه‌ها می‌کشد، اما خداوند او را در انجام آنها هدایت می‌کند. پادشاه با حکمت الاهی سخن می‌گوید، پس نباید به عدالت خیانت ورزد. میزان و ترازوهای درست از آنِ خداوند است، همۀ وزنه‌های کیسه، ساختۀ اوست. پادشاهان نمی‌توانند ظلم کنند، زیرا تخت سلطنت از عدالت برقرار می‌ماند. پادشاهان اشخاص راستگو را دوست دارند و از وجود ایشان خشنود می‌شوند. خشم پادشاه پیک مرگ است ولی مرد عاقل آن را فرو می‌نشاند. شادی و رضایت پادشاه مانند ابر بهاری است که حیات به ارمغان می‌آورد. به دست آوردن حکمت و دانایی بهتر است از اندوختن طلا و نقره. راه خداشناسان دور از هر نوع بدی است و هر که در این راه گام بردارد جان خود را حفظ خواهد کرد. غرور منجر به هلاکت می‌شود و تکبر به سقوط می‌انجامد. بهتر است انسان متواضع باشد و با ستمدیدگان بنشیند تا اینکه میان متکبران باشد و در غنایم آنها سهیم شود. آنانی که کلام خداوند را اطاعت کنند سعادتمند خواهند شد و کسانی که بر او توکل نمایند برکت خواهند یافت. دانا را از فهمش می‌شناسند و سخنان دلنشین او انسان را مجاب می‌کند. حکمت برای کسانی که از آن برخوردارند چشمهٔ حیات است، ولی حماقت برای نادانان مجازات به بار می‌آورد. سخنان شخص دانا عاقلانه است و تعالیمی که او می‌دهد مؤثر می‌باشد. سخنان محبت‌آمیز مانند عسل شیرین است و جان انسان را شفا می‌بخشد. راههایی هستند که به نظر انسان راست می‌آیند، اما عاقبت به مرگ منتهی می‌شوند. گرسنگی خوب است زیرا تو را وادار می‌کند که برای رفع آن کار کنی. آدم بدکار نقشه‌های پلید می‌کشد و سخنانش مثل آتش می‌سوزاند. شخص بداندیش نزاع به پا می‌کند و آدم سخن‌چین بهترین دوستان را از هم جدا می‌نماید. آدم ظالم همسایه‌اش را فریب می‌دهد و او را به راه نادرست می‌کشاند. شخص بدکار چشمان خود را می‌بندد و لبهایش را جمع می‌کند تا برای انجام مقاصد پلید خود نقشه بکشد. موی سپید تاج جلال است که با زندگی خداپسندانه به دست می‌آید. صبر از قدرت بهتر است و کسی که بر خود مسلط باشد از شخصی که شهری را تسخیر نماید برتر است. انسان قرعه را می‌اندازد، اما حکم آن را خداوند تعیین می‌کند.

امثال 1:16-33 مژده برای عصر جدید (TPV)

انسان نقشه‌های زیادی می‌کشد، امّا نتیجهٔ نهایی آنها در دست خداست. تمام کارهای انسان به نظر خودش درست است، ولی خداوند انگیزه‌ها را می‌بیند. نقشه‌های خود را به دست خداوند بسپار، آنگاه در کارهایت موفّق خواهی شد. خداوند هر چیز را برای هدفی آفریده است، حتّی شریران را برای روز بلا خلق کرده است. خداوند از اشخاص متکبّر نفرت دارد و هرگز اجازه نمی‌دهد که آنها از مجازات فرار کنند. درستکار و با وفا باش که خدا گناهت را می‌بخشد. از خداوند بترس تا به بدی گرفتار نگردی. وقتی کسی خدا را خشنود می‌سازد، خدا کاری می‌کند که حتّی دشمنان آن شخص هم با او آشتی و مصالحه نمایند. مال کم که از راه درست به دست آمده باشد، بهتر است از ثروت هنگفتی که از راه غلط جمع شده باشد. انسان در فکر خود نقشه‌ها می‌کشد، امّا خداوند او را در انجام آنها هدایت می‌کند. فرمان پادشاه مانند وحی قاطع است، پس او نباید در قضاوت اشتباه کند. ترازو و سنگهای درست از آن خداوند است، هر معامله‌ای باید با انصاف باشد. پادشاهان نباید ظلم کنند، زیرا تخت سلطنت بر اساس عدالت استوار می‌ماند. پادشاهان اشخاص راستگو را دوست دارند و از وجود آنها خشنود می‌شوند. خشم پادشاه پیک مرگ است، امّا شخص عاقل آن را فرو می‌نشاند. خوشی و رضایت پادشاه مانند ابر بهاری است که حیات به ارمغان می‌آورد. کسب حکمت بهتر است از اندوختن طلا و نقره. راه مردم نیک از بدی به دور است و هر که در این راه قدم بردارد، جان خود را حفظ خواهد کرد. نتیجهٔ غرور، هلاکت است و تکبّر به سقوط می‌انجامد. بهتر است انسان متواضع باشد و با مردم ستمدیده بنشیند از اینکه با اشخاص متکبّر باشد و در غنایم آنها شریک شود. آنهایی که از کلام خدا اطاعت می‌کنند، سعادتمند می‌شوند و کسانی‌که بر او توکّل نمایند، برکت می‌یابند. شخص دانا از روی فهمش شناخته می‌شود و سخنان دلنشین او تأثیر زیادی دارد. حکمت برای کسانی‌که از آن برخوردارند، چشمهٔ حیات است؛ ولی حماقت برای مردم نادان مجازات به بار می‌آورد. دل شخص دانا، لبهای او را هدایت می‌کند و سخنان او تشویق‌آمیز است. سخنان محبّت‌آمیز مانند عسل شیرین است و جان انسان را شفا می‌دهد. راههایی هستند که به نظر انسان راست می‌آیند، امّا عاقبت به مرگ منتهی می‌شوند. اشتهای کارگر، او را به کار وادار می‌کند، زیرا او می‌خواهد شکم خود را سیر کند. آدم بدکار نقشه‌های پلید می‌کشد و سخنانش مانند آتش می‌سوزاند. شخص گمراه، جنگ و ستیز برپا می‌کند و آدم سخن‌چین، دوستان خوب را از هم جدا می‌سازد. شخص ظالم، همسایهٔ خود را فریب می‌دهد و او را به راه غلط می‌کشاند. مواظب آنانی باش که با لبخند به تو چشمک می‌زنند، آنها در دلشان برای تو نقشه‌های پلیدی دارند. عمر طولانی هدیه‌ای است که به مردم نیک داده می‌شود و موی سفید تاج جمال آنهاست. صبر از قدرت بهتر است و شخصی که بر نفس خود تسلّط دارد از کسی‌که شهر را تسخیر نماید برتر است. انسان قرعه می‌اندازد تا ارادهٔ خدا را بداند، امّا پاسخ را خدا تعیین می‌کند.

امثال 1:16-33 هزارۀ نو (NMV)

تدبیرهای دل از آنِ انسان است، اما پاسخ زبان از جانب خداوند می‌آید. همۀ راههای انسان در نظر وی پاک می‌نماید، اما خداوند است که انگیزه‌ها را می‌آزماید. کارهای خویش را به خداوند بسپار که تدبیرهایت استوار خواهد شد. خداوند هر چیز را برای هدفش ساخته است، شریران را نیز برای روز بلا. خداوند از هر که دلش متکبر باشد کراهت دارد، یقین دان که چنین کس بی‌سزا نخواهد ماند. از محبت و امانت، تقصیر کفاره می‌شود، از ترسِ خداوند، آدمی از بدی اجتناب می‌کند. آنگاه که راههای انسان خداوند را خشنود سازد، حتی دشمنانش را نیز به صلح با او وا می‌دارد. دارایی اندک با پارسایی، بِه از عایدیِ فراوان با بی‌انصافی. دل آدمی به راههایش می‌اندیشد، اما خداوند است که قدمهایش را استوار می‌سازد. لبهای پادشاه چون صاحب وحی سخن می‌گوید، و دهانش به عدالت خیانت نمی‌ورزد. میزان و ترازوهای درست از آنِ خداوند است، همۀ وزنه‌های کیسه، ساختۀ اوست. پادشاهان از شرارت کراهت دارند، زیرا تخت سلطنت از پارسایی استوار می‌ماند. خشنودی پادشاهان نصیب لبهای راستگوست، آنان راستگویان را دوست می‌دارند. غضب پادشاه پیک مرگ است، اما مرد حکیم آن را فرو می‌نشاند. روی خندان پادشاه، به منزلۀ حیات است، خشنودی او، ابر باران‌زای بهاری. کسب حکمت چه بسیار نیکوتر از طلاست، و کسب فهم، گزیده‌ای بِه از نقره! شاهراه صالحان از بدی به دور می‌ماند؛ آن که مراقب راه خویش است، مراقب جان خویش است. غرور پیشروِ نابودی است، و دل متکبر پیشروِ لغزش. افتادگی با افتادگان، بِه از تقسیم غنیمت با متکبران. آن که در مَثَل تأمل کند کامیاب خواهد شد، آن که بر خداوند توکل کند مبارک خواهد بود. دانادل فهیم خوانده می‌شود، و زبان شیرین آموزش را رواج می‌دهد. عقل برای دارنده‌اش چشمۀ حیات است، اما تأدیب احمقان، حماقت است. دل شخص حکیم زبانش را عاقل می‌گرداند، لبهای او آموزش را رواج می‌دهد. شانۀ عسل است سخنان دلپذیر، شیرین برای جان و شفابخشِ استخوان. پیش روی هر کس راهی هست که در نظرش درست می‌نماید، اما عاقبت به مرگ می‌انجامد. اشتهای کارگر برایش کار می‌کند، گرسنگی، او را به پیش می‌راند. شخص رذل نقشه‌های پلید می‌کشد، سخنان او همچون آتش می‌سوزاند. شخص منحرف تخم نزاع می‌پاشد، سخن‌چین بین دوستانِ نزدیک جدایی می‌افکند. خشونتکاران همقطار خود را اغوا می‌کنند، و او را به راهی که نیکو نیست، می‌کشانند. آن که چشمک می‌زند، نقشه‌های منحرف در سر دارد، آن که لب وَر می‌چیند، شرارت را به انجام می‌رساند. موی سفید تاج جلال است که در طریق پارسایی به دست می‌آید. شخصِ دیرخشم از دلاور بهتر است، و آن که بر نَفْس خود مسلط باشد از فاتح شهر، برتر. قرعه بر زمین افکنده می‌شود، اما تمامی حکم آن از جانب خداوند می‌آید.