امثال 1:16-16

به اشتراک گذاشتن

امثال 1:16-16 Persian Old Version (POV-FAS)

تدبیرهای دل از آن انسان است، اماتنطق زبان از جانب خداوند میباشد. همه راههای انسان در نظر خودش پاک است، اما خداوند روحها را ثابت میسازد. اعمال خود را به خداوند تفویض کن، تافکرهای تو استوار شود. خداوند هر چیز را برای غایت آن ساخته است، و شریران را نیز برای روز بلا. هرکه دل مغرور دارد نزد خداوند مکروه است، و او هرگز مبرا نخواهد شد. از رحمت و راستی، گناه کفاره میشود، و به ترس خداوند، از بدی اجتناب میشود. چون راههای شخص پسندیده خداوندباشد، دشمنانش را نیز با وی به مصالحه میآورد. اموال اندک که با انصاف باشد بهتر است، ازدخل فراوان بدون انصاف. دل انسان در طریقش تفکر میکند، اماخداوند قدمهایش را استوار میسازد. وحی بر لبهای پادشاه است، و دهان او درداوری تجاوز نمی نماید. ترازو و سنگهای راست از آن خداونداست و تمامی سنگهای کیسه صنعت وی میباشد. عمل بد نزد پادشاهان مکروه است، زیرا که کرسی ایشان از عدالت برقرار میماند. لبهای راستگو پسندیده پادشاهان است، وراستگویان را دوست میدارند. غضب پادشاهان، رسولان موت است امامرد حکیم آن را فرو مینشاند. در نور چهره پادشاه حیاتاست، ورضامندی او مثل ابر نوبهاری است. تحصیل حکمت از زر خالص چه بسیاربهتر است، و تحصیل فهم از نقره برگزیده تر.

امثال 1:16-16 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

انسان نقشه‌های زیادی می‌کشد، اما نتیجهٔ نهایی آنها در دست خداست. تمام کارهای انسان به نظر خودش درست است، اما انگیزه‌ها را خداوند می‌بیند. نقشه‌های خود را به دست خداوند بسپار، آنگاه در کارهایت موفق خواهی شد. خداوند هر چیزی را برای هدف و منظوری خلق کرده است. او حتی بدکاران را برای مجازات آفریده است. خداوند از اشخاص متکبر نفرت دارد و هرگز اجازه نخواهد داد آنها از مجازات فرار کنند. درستکار و با محبت باش که خدا گناهت را خواهد بخشید. از خداوند بترس که بدی از تو دور خواهد شد. وقتی کسی خدا را خشنود می‌سازد، خدا کاری می‌کند که حتی دشمنان آن شخص نیز با وی از در صلح و آشتی درآیند. ثروت اندک که با درستکاری به دست آمده باشد بهتر است از ثروت هنگفتی که از راه نادرست فراهم شده باشد. انسان در فکر خود نقشه‌ها می‌کشد، اما خداوند او را در انجام آنها هدایت می‌کند. پادشاه با حکمت الاهی سخن می‌گوید، پس نباید به عدالت خیانت ورزد. میزان و ترازوهای درست از آنِ خداوند است، همۀ وزنه‌های کیسه، ساختۀ اوست. پادشاهان نمی‌توانند ظلم کنند، زیرا تخت سلطنت از عدالت برقرار می‌ماند. پادشاهان اشخاص راستگو را دوست دارند و از وجود ایشان خشنود می‌شوند. خشم پادشاه پیک مرگ است ولی مرد عاقل آن را فرو می‌نشاند. شادی و رضایت پادشاه مانند ابر بهاری است که حیات به ارمغان می‌آورد. به دست آوردن حکمت و دانایی بهتر است از اندوختن طلا و نقره.

امثال 1:16-16 مژده برای عصر جدید (TPV)

انسان نقشه‌های زیادی می‌کشد، امّا نتیجهٔ نهایی آنها در دست خداست. تمام کارهای انسان به نظر خودش درست است، ولی خداوند انگیزه‌ها را می‌بیند. نقشه‌های خود را به دست خداوند بسپار، آنگاه در کارهایت موفّق خواهی شد. خداوند هر چیز را برای هدفی آفریده است، حتّی شریران را برای روز بلا خلق کرده است. خداوند از اشخاص متکبّر نفرت دارد و هرگز اجازه نمی‌دهد که آنها از مجازات فرار کنند. درستکار و با وفا باش که خدا گناهت را می‌بخشد. از خداوند بترس تا به بدی گرفتار نگردی. وقتی کسی خدا را خشنود می‌سازد، خدا کاری می‌کند که حتّی دشمنان آن شخص هم با او آشتی و مصالحه نمایند. مال کم که از راه درست به دست آمده باشد، بهتر است از ثروت هنگفتی که از راه غلط جمع شده باشد. انسان در فکر خود نقشه‌ها می‌کشد، امّا خداوند او را در انجام آنها هدایت می‌کند. فرمان پادشاه مانند وحی قاطع است، پس او نباید در قضاوت اشتباه کند. ترازو و سنگهای درست از آن خداوند است، هر معامله‌ای باید با انصاف باشد. پادشاهان نباید ظلم کنند، زیرا تخت سلطنت بر اساس عدالت استوار می‌ماند. پادشاهان اشخاص راستگو را دوست دارند و از وجود آنها خشنود می‌شوند. خشم پادشاه پیک مرگ است، امّا شخص عاقل آن را فرو می‌نشاند. خوشی و رضایت پادشاه مانند ابر بهاری است که حیات به ارمغان می‌آورد. کسب حکمت بهتر است از اندوختن طلا و نقره.

امثال 1:16-16 هزارۀ نو (NMV)

تدبیرهای دل از آنِ انسان است، اما پاسخ زبان از جانب خداوند می‌آید. همۀ راههای انسان در نظر وی پاک می‌نماید، اما خداوند است که انگیزه‌ها را می‌آزماید. کارهای خویش را به خداوند بسپار که تدبیرهایت استوار خواهد شد. خداوند هر چیز را برای هدفش ساخته است، شریران را نیز برای روز بلا. خداوند از هر که دلش متکبر باشد کراهت دارد، یقین دان که چنین کس بی‌سزا نخواهد ماند. از محبت و امانت، تقصیر کفاره می‌شود، از ترسِ خداوند، آدمی از بدی اجتناب می‌کند. آنگاه که راههای انسان خداوند را خشنود سازد، حتی دشمنانش را نیز به صلح با او وا می‌دارد. دارایی اندک با پارسایی، بِه از عایدیِ فراوان با بی‌انصافی. دل آدمی به راههایش می‌اندیشد، اما خداوند است که قدمهایش را استوار می‌سازد. لبهای پادشاه چون صاحب وحی سخن می‌گوید، و دهانش به عدالت خیانت نمی‌ورزد. میزان و ترازوهای درست از آنِ خداوند است، همۀ وزنه‌های کیسه، ساختۀ اوست. پادشاهان از شرارت کراهت دارند، زیرا تخت سلطنت از پارسایی استوار می‌ماند. خشنودی پادشاهان نصیب لبهای راستگوست، آنان راستگویان را دوست می‌دارند. غضب پادشاه پیک مرگ است، اما مرد حکیم آن را فرو می‌نشاند. روی خندان پادشاه، به منزلۀ حیات است، خشنودی او، ابر باران‌زای بهاری. کسب حکمت چه بسیار نیکوتر از طلاست، و کسب فهم، گزیده‌ای بِه از نقره!