مراثی اِرمیا 22:3-27

به اشتراک گذاشتن

مراثی اِرمیا 22:3-27 هزارۀ نو (NMV)

محبتهای خداوند هرگز پایان نمی‌پذیرد، زیرا که رحمتهای او بی‌زوال است؛ آنها هر بامداد تازه می‌شود؛ وفاداری تو عظیم است. جان من می‌گوید: «خداوند نصیب من است، پس بر او امید خواهم بست.» خداوند برای منتظران خود نیکوست، و برای هر که او را بجوید. نیکوست در خاموشی، نجات خداوند را انتظار کشیدن؛ نیکوست برای انسان، یوغ را در جوانی حمل کردن.

مراثی اِرمیا 22:3-27 Persian Old Version (POV-FAS)

از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بیزوال است. آنها هر صبح تازه میشود و امانت تو بسیاراست. و جان من میگوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم. خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را میطلبند نیکو است. خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد. برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد.

مراثی اِرمیا 22:3-27 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

مراثی اِرمیا 22:3-27 مژده برای عصر جدید (TPV)

زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است. آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم است. خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم. خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است. پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.