یوئیل 1:2-10

به اشتراک گذاشتن

یوئیل 1:2-10 هزارۀ نو (NMV)

در صَهیون کَرِنا بنوازید؛ در کوه مقدس من صدای آنها را بلند کنید! همۀ ساکنان این سرزمین بر خود بلرزند، زیرا که روز خداوند می‌آید، و به‌واقع نزدیک شده است؛ روزِ تیره و تاریک، روز ابرها و تاریکی غلیظ! همچون فجرِ در حال گسترش بر کوهها، سپاهی عظیم و نیرومند می‌آید، که نظیر آن از ازل نبوده و پس از آن نیز تا سالها و نسلهای متمادی نخواهد بود. پیش روی آنها آتش فرو می‌بلعد، و در پسِ آنها شعله زبانه می‌کشد. پیش روی آنها زمین همچون باغ عدن است، در پس آنها بیابان بایر، و چیزی از دستشان در امان نیست. منظر ایشان مانند منظر اسبان است، و همچون اسبان جنگی می‌تازند. با صدایی چون صدای ارابه‌ها، بر فراز کوهها می‌جهند، با صدایی همچون صدای شعلۀ آتش که کاه را بسوزاند، و همچون سپاهی نیرومند که برای جنگ صف‌آرایی کرده باشد. در برابر آنها ملتها در عذابند، و رنگ از رخسارها می‌رود. همچون جنگاوران می‌دوند، و مانند مردان جنگی بر حصارها برمی‌آیند. هریک در صف خویش گام برمی‌دارند، و از مسیر خود منحرف نمی‌شوند. بر یکدیگر ازدحام نمی‌کنند، زیرا هر یک در مسیر خود پیش می‌روند. از میان استحکامات هجوم می‌آورند، و صفوف خود را نمی‌شکنند. بر شهر برمی‌جهند، و بر حصارها می‌دوند؛ از خانه‌ها بالا می‌روند، و از پنجره‌ها چون دزد به درون می‌آیند. زمین پیش روی ایشان می‌لرزد، و آسمانها به لرزه درمی‌آید؛ خورشید و ماه تاریک می‌شوند، و ستارگان نور خویش را نمی‌تابانند.

یوئیل 1:2-10 Persian Old Version (POV-FAS)

در صهیون کرنا بنوازید و در کوه مقدس من صدا بلند کنید! تمامی ساکنان زمین بلرزندزیرا روز خداوند میآید و نزدیک است. روزتاریکی و ظلمت، روز ابرها و ظلمت غلیظ مثل فجر منبسط بر کوهها! امتی عظیم و قوی که مانندآن از ازل نبوده و بعد از این تا سالها و دهرهای بسیار نخواهد بود. پیش روی ایشان آتش میسوزاند و در عقب ایشان شعله ملتهب میگردد. پیش روی ایشان، زمین مثل باغ عدن ودر عقب ایشان، بیابان بایر است و نیز از ایشان احدی رهایی نمی یابد. منظر ایشان مثل منظراسبان است و مانند اسبسواران میتازند. مثل صدای ارابهها بر قله کوهها جست و خیزمی کنند؛ مثل صدای شعله آتش که کاه رامی سوزاند؛ مانند امت عظیمی که برای جنگ صف بسته باشند. از حضور ایشان قوم هامی لرزند. تمامی رویها رنگ پریده میشود. مثل جباران میدوند، مثل مردان جنگی بر حصارهابرمی آیند و هر کدام به راه خود میآیند وطریقهای خود را تبدیل نمی کنند. بر یکدیگرازدحام نمی کنند، زیرا هرکس به راه خودمی خرامد. از میان حربهها هجوم میآورند وصف های خود را نمی شکنند. بر شهرمی جهند، به روی حصارها میدوند، به خانه هابرمی آیند. مثل دزدان از پنجرهها داخل می شوند. از حضور ایشان زمین متزلزل وآسمانها مرتعش میشود؛ آفتاب و ماه سیاه میشوند و ستارگان نور خویش را باز میدارند.

یوئیل 1:2-10 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

شیپور خطر را در اورشلیم به صدا درآورید! بگذارید صدای آن بر بالای کوه مقدّس من شنیده شود! همه از ترس بلرزند، زیرا روز داوری خداوند نزدیک می‌شود. آن روز، روز تاریکی و ظلمت، روز ابرهای سیاه و تاریکی غلیظ است. چه لشکر نیرومندی! کوهها را مثل سیاهی شب می‌پوشاند! این قوم چقدر نیرومندند! مثل آنها پیش از این هرگز دیده نشده و پس از این نیز دیده نخواهد شد! مانند آتش زمین را می‌خورند. زمین در برابر ایشان مانند باغ عدن است ولی وقتی آن را پشت سر می‌گذارند به بیابان سوخته تبدیل می‌شود. هیچ چیز در برابر آنها سالم نمی‌ماند. آنها شبیه اسبهای تندرو هستند. تماشا کنید چطور روی کوهها جست و خیز می‌کنند! به صدایی که از خود در می‌آورند گوش فرا دهید! صدای آنها همچون غرش ارابه‌ها، و صدای آتشی است که مزرعه را می‌سوزاند و مانند غریو سپاه بزرگی است که به میدان جنگ می‌رود! مردم با دیدن آنها به خود می‌لرزند و رنگ از رویشان می‌پرد. آنها همچون جنگاوران حمله می‌کنند، و مانند سربازان از حصارها بالا می‌روند. در صفوف منظم حرکت می‌کنند و بدون اینکه مانعی برای یکدیگر باشند مستقیم به جلو می‌روند. با هیچ سلاحی نمی‌توان مانع پیشروی آنها شد. به داخل شهر هجوم می‌برند، از دیوارها بالا می‌روند و مثل دزد از پنجره وارد خانه‌ها می‌شوند. زمین در برابر آنها به حرکت می‌آید و آسمان می‌لرزد. خورشید و ماه، تیره و تار شده، ستارگان ناپدید می‌گردند.

یوئیل 1:2-10 مژده برای عصر جدید (TPV)

شیپور خطر را در صهیون بنوازید؛ بگذارید صدای آن بر سر کوه مقدّس من شنیده شود و مردم یهودا از ترس بلرزند، زیرا روز داوری خداوند بزودی فرا می‌رسد. آن روز، روز تاریکی و ظلمت، روز ابرهای سیاه و تاریکی غلیظ است. سپاه نیرومندی همچون سیاهی شب کوهها را می‌پوشاند. آن لشکر چنان عظیم و قوی است که مانند آن قبلاً هرگز دیده نشده است و بعد از این هم دیده نخواهد شد. همچون آتش، هرچه را که روی زمین است می‌سوزاند. زمین پیش از آمدن آنها مثل باغ عدن است، امّا وقتی از آن می‌گذرند، به بیابان خشک و بایر تبدیل می‌شود. هیچ چیز از چنگ آنها رهایی نمی‌یابد. آنها شبیه اسب هستند و مانند اسبهای جنگی می‌تازند. وقتی بر کوهها جست و خیز می‌کنند، صدایشان همچون غرّش ارّابه‌ها و صدای شعلهٔ آتشی است که کاه را می‌سوزاند و مانند نعرهٔ سپاه نیرومندی است که برای جنگ لشکرکشی می‌کند. مردم در برابر آنها وحشت می‌کنند و رنگ از رویشان می‌پرد. مانند جنگجویان حمله می‌آورند و همچون سربازان از دیوارها بالا می‌روند. همهٔ آنها مستقیم پیش می‌روند و جهت خود را تغییر نمی‌دهند. مانع یکدیگر نمی‌شوند، بلکه در صف خود مستقیماً پیش می‌روند، خط دفاع را می‌شکنند و هیچ سلاحی نمی‌تواند جلو آنها را بگیرد. به شهر هجوم می‌برند، از دیوارها بالا می‌روند و همچون دزد از پنجره‌ها وارد خانه‌ها می‌شوند. زمین در زیر پای آنها به لرزه می‌آید و آسمانها تکان می‌خورند. خورشید و ماه تاریک می‌شوند و ستارگان نور افشانی نمی‌کنند.