ایوب 17:7-20
ایوب 17:7-20 هزارۀ نو (NMV)
انسان چیست که او را در شمار آوری، و دل بدو مشغول داری؟ هر بامداد به سراغش آیی، و هر لحظه او را بیازمایی؟ تا به کی چشم از من بر نخواهی گرفت؟ آیا لحظه‌ای مرا به حال خود نخواهی گذاشت تا آب دهانم را فرو برم؟ اگر گناه کرده‌ام، به تو چه کرده‌ام، ای پاسبانِ آدمیان؟ چرا مرا هدف تیر خود ساختهای؟ آیا برای تو باری سنگین شدهام؟
ایوب 17:7-20 Persian Old Version (POV-FAS)
«انسان چیست که او را عزت بخشی، و دل خود را با او مشغول سازی؟ و هر بامداد از اوتفقد نمایی و هرلحظه او را بیازمایی؟ تا به کی چشم خود را از من برنمی گردانی؟ مرا واگذار تاآب دهان خود را فرو برم. من گناه کردم، اما با توای پاسبان بنی آدم چه کنم؟ برای چه مرا به جهت خود هدف ساختهای، به حدی که برای خود بار سنگین شدهام؟
ایوب 17:7-20 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)
انسان چیست که او را به حساب آوری، و این همه به او فکر کنی؟ هر روز صبح از او بازجویی کنی و هر لحظه او را بیازمایی؟ چرا حتی یک لحظه تنهایم نمی‌گذاری تا آب دهانم را فرو برم؟ ای خدایی که ناظر بر اعمال آدمیان هستی، اگر مرتکب گناهی شدهام، آیا آن گناه به تو لطمه‌ای زده است؟ برای چه مرا هدف تیرهای خود قرار داده‌ای؟ آیا من برای تو باری سنگین شدهام؟
ایوب 17:7-20 مژده برای عصر جدید (TPV)
انسان چه اهمیّتی دارد که به او این‌قدر توجّه نشان می‌دهی؟ هر روز از او بازجویی می‌‌کنی و هر لحظه او را می‌آزمایی. آیا نمی‌خواهی دمی آرامم بگذاری تا آب دهان خود را فرو برم؟ اگر من گناهی بکنم، چه ضرری به تو می‌رسد، ای ناظر کارهای بشر؟ چرا مرا هدف تیرهای خود قرار دادی؟ آیا من باری بر دوش تو شدهام؟