ایوب 1:34-37

به اشتراک گذاشتن

ایوب 1:34-37 Persian Old Version (POV-FAS)

پس الیهو تکلم نموده، گفت: «ای حکیمان سخنان مرا بشنوید، وای عارفان، به من گوش گیرید. زیرا گوش، سخنان را امتحان میکند، چنانکه کام، طعام را ذوق مینماید. انصاف را برای خود اختیار کنیم، و درمیان خود نیکویی را بفهمیم. چونکه ایوب گفته است که بیگناه هستم. و خدا داد مرا از من برداشته است. هرچند انصاف با من است دروغگو شمرده شدهام، و هرچند بیتقصیرم، جراحت من علاج ناپذیر است. کدام شخص مثل ایوب است که سخریه را مثل آب مینوشد که در رفاقت بدکاران سالک میشود، و با مردان شریر رفتار مینماید. زیرا گفته است انسان رافایدهای نیست که رضامندی خدا را بجوید. پس الانای صاحبان فطانت مرا بشنوید، حاشااز خدا که بدی کند. و از قادرمطلق، که ظلم نماید. زیرا که انسان را به حسب عملش مکافات میدهد، و بر هرکس موافق راهش میرساند. وبه درستی که خدا بدی نمی کند، و قادر مطلق انصاف را منحرف نمی سازد. کیست که زمین رابه او تفویض نموده، و کیست که تمامی ربع مسکون را به او سپرده باشد. اگر او دل خود رابه وی مشغول سازد، اگر روح و نفخه خویش رانزد خود بازگیرد، تمامی بشر با هم هلاک میشوند و انسان به خاک راجع میگردد. پس اگر فهم داری این را بشنو، و به آواز کلام من گوش ده. آیا کسیکه از انصاف نفرت دارد سلطنت خواهد نمود؟ و آیا عادل کبیر را به گناه اسنادمی دهی؟ آیا به پادشاه گفته میشود که لئیم هستی، یا به نجیبان که شریر میباشید؟ پس چگونه به آنکه امیران را طرفداری نمی نماید ودولتمند را بر فقیر ترجیح نمی دهد. زیرا که جمیع ایشان عمل دستهای ویاند. درلحظهای در نصف شب میمیرند. قوم مشوش شده، میگذرند، و زورآوران بیواسطه دست انسان هلاک میشوند. «زیرا چشمان او بر راههای انسان میباشد، و تمامی قدمهایش را مینگرد. ظلمتی نیست و سایه موت نی، که خطاکاران خویشتن را درآن پنهان نمایند. زیرا اندک زمانی بر احدی تامل نمی کند تا او پیش خدا به محاکمه بیاید. زورآوران را بدون تفحص خرد میکند، ودیگران را بهجای ایشان قرار میدهد. هرآینه اعمال ایشان را تشخیص مینماید، و شبانگاه ایشان را واژگون میسازد تا هلاک شوند. بهجای شریران ایشان را میزند، در مکان نظرکنندگان. از آن جهت که از متابعت اومنحرف شدند، و در همه طریقهای وی تامل ننمودند. تا فریاد فقیر را به او برسانند، و اوفغان مسکینان را بشنود. چون او آرامی دهدکیست که در اضطراب اندازد، و چون روی خودرا بپوشاند کیست که او را تواند دید. خواه به امتی خواه به انسانی مساوی است، تا مردمان فاجرسلطنت ننمایند و قوم را به دام گرفتار نسازند. لیکن آیا کسی هست که به خدا بگوید: سزایافتم، دیگر عصیان نخواهم ورزید. و آنچه راکه نمی بینم تو به من بیاموز، و اگر گناه کردم باردیگر نخواهم نمود. آیا برحسب رای تو جزاداده، خواهد گفت: چونکه تو رد میکنی پس تواختیار کن و نه من. و آنچه صواب میدانی بگو. صاحبان فطانت به من خواهند گفت، بلکه هرمرد حکیمی که مرا میشنود که ایوب بدون معرفت حرف میزند و کلام او از روی تعقل نیست. کاش که ایوب تا به آخر آزموده شود، زیرا که مثل شریران جواب میدهد. چونکه برگناه خود طغیان را مزید میکند و در میان مادستک میزند و به ضد خدا سخنان بسیارمی گوید.»

ایوب 1:34-37 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

ای مردان حکیم و دانا به من گوش دهید. همچنانکه زبان طعم غذای خوب را می‌فهمد همان‌گونه نیز گوش سخنان درست را تشخیص می‌دهد؛ پس بیایید آنچه را که خوب و درست است تشخیص داده، آن را اختیار کنیم. ایوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهکار می‌داند. هر چند که تقصیری ندارم او مرا دروغگو می‌داند. با اینکه هیچ خطایی نکرده‌ام، اما سخت تنبیه شده‌ام.» ببینید ایوب چه حرفهای توهین‌آمیزی می‌زند! حتماً با بدکاران همنشین بوده است! زیرا می‌گوید: «برای انسان چه فایده‌ای دارد که در صدد خشنود ساختن خدا برآید؟» ای کسانی که فهم و شعور دارید، به من گوش دهید. چطور ممکن است خدای قادر مطلق، بدی و ظلم بکند؟ او هر کس را موافق عملش جزا می‌دهد. براستی که خدای قادر مطلق، بدی و بی‌انصافی نمی‌کند. اقتدار و اختیار تمام جهان در دست اوست. اگر خدا اراده کند که روح و نفس خود را از انسان بگیرد، اثری از زندگی در او باقی نمی‌ماند و او به خاک باز می‌گردد. حال، اگر فهم داری، گوش کن. اگر خدا از عدالت و انصاف متنفر بود آیا می‌توانست جهان را اداره کند؟ آیا می‌خواهی آن داور بزرگ را محکوم کنی؟ او کسی است که پادشاهان و نجبا را به بدکاری و بی‌انصافی متهم می‌کند، هرگز از قدرتمندان طرفداری نمی‌نماید و ثروتمند را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد، زیرا همهٔ انسانها آفریدهٔ دست او هستند. خدا می‌تواند نیمه‌شب در یک لحظه جان انسان را بگیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را از پای درآورد. خدا تمام کارهای انسان را به دقت زیر نظر دارد و همه را می‌بیند. هیچ ظلمتی نمی‌تواند آدمهای بدکار را از نظر او پنهان سازد. پس خدا احتیاجی ندارد که برای داوری کردن انسان صبر کند. بی‌آنکه نیازی به تحقیق و بررسی باشد خدا قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌کند و دیگران را به جای آنها می‌نشاند، زیرا او از کارهای ایشان آگاه است و در یک شب ایشان را سرنگون می‌سازد. او آنها را در حضور همگان به سزای اعمالشان می‌رساند، چون از پیروی او انحراف ورزیده به احکام او توجهی نکرده‌اند، و آنچنان بر فقرا ظلم نموده‌اند که فریادشان به گوش خدا رسیده است. بله، خدا نالهٔ مظلومان را می‌شنود. وقتی او آرام است، کیست که بتواند او را مضطرب کند؟ و چون روی خود را بپوشاند، کیست که بتواند او را ببیند؟ هیچ قومی و هیچ انسانی نمی‌تواند. او نمی‌گذارد بدکاران بر مردم حکومت رانند و آنها را اسیر کنند. ای ایوب، آیا گناهانت را پیش خدا اعتراف نموده‌ای؟ آیا به او قول داده‌ای که دیگر گناه نکنی؟ آیا از خدا خواسته‌ای که خطاهایت را به تو نشان دهد؟ آیا حاضری از آنها دست بکشی؟ آیا عدالت خدا باید مطابق خواسته های تو باشد؟ حال آنکه تو او را طرد کرده‌ای؟ تصمیم با توست، نه با من. بگو چه فکر می‌کنی. هر انسان فهمیده و با شعوری این حرف مرا تصدیق خواهد کرد که تو مثل آدم نادان حرف می‌زنی. ای ایوب، کاش به نهایت آزموده شوی، چون مثل شریران پاسخ می‌د‌هی و نافرمانی را بر گناهان دیگر خود افزوده‌ای و با بی‌حرمتی و با خشم بر ضد خدا سخن می‌گویی.

ایوب 1:34-37 مژده برای عصر جدید (TPV)

الیهو به کلام خود ادامه داده گفت: ای مردان دانا، به سخنان من گوش بدهید و ای عاقلان بشنوید! همان‌طور که زبان مزهٔ غذای خوب را می‌فهمد، گوش هم سخنان خوب را تشخیص می‌دهد. پس ما باید چیزهای درست و خوب را اختیار نماییم. ایّوب ادّعا کرد: «من بی‌گناه هستم و خدا مرا از حق من محروم کرده است. با وجود اینکه تقصیری ندارم، دروغگو ‌شمرده می‌شوم. هرچند خطایی از من سر نزده، ولی زخمهای علاج ناپذیر در بدن خود دارم.» آیا کسی را دیده‌اید که مثل ایّوب حرفهای مسخره بزند؟ او همنشین مردم شریر است و با اشخاص گناهکار سر و کار دارد. او می‌گوید: «چه فایده که انسان دنبال رضای خدا باشد؟» ای کسانی‌که دارای عقل و شعور هستید، سخنان مرا بشنوید. خدا هرگز ظلم و بدی نمی‌کند. او هرکسی را مطابق کارهایش مکافات می‌دهد و به طوری که سزاوار است، مجازات می‌کند. خدای قادر مطلق بدی را نمی‌پسندد و بی‌عدالتی نمی‌کند. اختیار تمام دنیا در دست اوست و با قدرت خود جهان را اداره می‌کند. اگر خدا اراده کند و روح و نَفَس خود را از انسان پس بگیرد، همهٔ انسانها هلاک می‌شوند و به خاک برمی‌گردند. اگر شعور داری به آنچه می‌گویم گوش کن. آیا کسی‌که از عدالت نفرت دارد، می‌تواند حکمرانی کند؟ آیا می‌خواهی خدای عادل و با عظمت را محکوم کنی؟ خدا پادشاهان و حاکمان را اگر بدکار و شریر باشند محکوم می‌سازد. او از فرمانروایان طرفداری نمی‌کند و ثروتمندان را بر فقرا ترجیح نمی‌دهد، زیرا همگی را دست توانای او خلق کرده است. انسان ناگهان در نیمهٔ شب می‌میرد و خدا در یک لحظه جان او را می‌گیرد و به راحتی قدرتمندترین انسانها را به دیار نیستی می‌فرستد. چشمان تیزبین او همهٔ کارهای بشر را می‌بیند و هر قدم او را زیر نظر دارد. هیچ تاریکی نمی‌تواند اشخاص گناهکار را از نظر خدا پنهان کند. لازم نیست خدا برای داوری انسان زمانی را تعیین کند. زورمندان را بدون تحقیق از بین می‌برد و دیگران را جانشین آنها می‌سازد. زیرا او از تمام کارهایشان آگاه است و شبانگاه آنها را سرنگون می‌کند. آنها را در حضور همهٔ مردم به‌خاطر کارهای بدشان مجازات می‌کند، چون آنها از راه خدا منحرف شده و از دستورات او پیروی نمی‌کنند. آنها چنان ظلمی در حق مردم مسکین و فقیر نمودند که خدا فریاد نالهٔ آنها را شنید. اگر خدا نخواهد به کمک آنها برسد، چه کسی می‌تواند از او ایراد بگیرد؟ اگر او روی خود را بپوشاند، چه کسی یا قومی می‌تواند او را ببیند؟ ملّتها هیچ‌کاری نمی‌توانند بکنند که بی‌خدایان بر آنها حکومت کنند. ایّوب، تو باید به گناهان خود در حضور خدا اعتراف نمایی و قول بدهی که دیگر گناه نکنی. از خدا بخواه که گناهانت را به تو نشان بدهد و باید از کارهای بدی که کرده‌ای، دست بکشی. تو با کارهای خدا مخالفت می‌‌کنی و بازهم انتظار داری که او آنچه را که می‌خواهی برایت انجام بدهد. حالا خودت تصمیم بگیر نه من، و بگو که چه فکر می‌کنی. کسی‌که عاقل است و شعور دارد و حرف مرا می‌شنود، تصدیق می‌کند که حرفهای تو همه احمقانه و بی‌معنی هستند. تو مانند اشخاص شریر حرف می‌زنی و باید جزا ببینی. تو با نافرمانی خود بر گناهانت می‌افزایی و در حضور همگی به خدا اهانت می‌کنی.

ایوب 1:34-37 هزارۀ نو (NMV)

پس اِلیهو در ادامه گفت: «ای حکیمان، سخنان مرا بشنوید، و ای دانایان، به من گوش فرا دهید؛ زیرا گوش، سخنان را می‌سنجد، همچنان که کام، خوراک را می‌چِشَد. بیایید تا آنچه را درست است برای خود اختیار کنیم، و آنچه را نیکوست در میان خود فرا گیریم. «ایوب می‌گوید: ”من بی‌گناهم. خدا حق مرا از من دریغ داشته است. اگرچه حق با من است، دروغگو شمرده شده‌ام؛ هرچند بری از هر نافرمانی‌ام، جراحتم علاج‌ناپذیر است.“ کدام انسان مانند ایوب است، که تمسخر را همچون آب می‌نوشد؟ با بدکاران همراه می‌شود، و با شریران راه می‌رود؟ زیرا گفته است: ”انسان را از خشنود ساختنِ خدا سودی عاید نمی‌شود.“ «پس ای مردان فهیم، سخنم را بشنوید: حاشا از خدا که بدی کند، و از قادر مطلق که شرارت ورزد! زیرا او انسان را بر حسب عملش مکافات می‌دهد، و هر کس را موافق راهش سزا می‌رساند. براستی که خدا بدی نمی‌کند، و قادر مطلق عدالت را مخدوش نمی‌سازد. کیست که ادارۀ زمین را به وی سپرده باشد؟ کیست که او را به ریاست بر تمامی جهان نصب کرده باشد؟ اگر دل خود را بر آن نهد که روح و نَفَس خویش را نزد خود بازگیرد، تمامی بشر با هم هلاک خواهند شد، و آدمی به خاک باز خواهد گشت. «اگر فهم داری، این را بشنو، و به آنچه می‌گویم گوش فرا ده. آیا آن که از عدالت نفرت دارد می‌تواند حکومت کند؟ آیا آن عادلِ قدیر را محکوم می‌کنی؟ همان که پادشاه را گوید: ”پست هستی،“ و نُجَبا را که: ”شریرید.“ همان که از امیران جانبداری نمی‌کند، و غنی را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد، زیرا که جملگی کارِ دست اویند؟ در لحظه‌ای می‌میرند؛ مردمان در نیمۀ شب به لرزه درآمده، درمی‌گذرند، و قدرتمندان بدون دخالت دستِ انسان از میان برداشته می‌شوند. «زیرا چشمان او بر راههای انسان است، و تمامی قدمهای وی را می‌بیند. هیچ تاریکی یا ظلمت غلیظی نیست که بدکاران خود را در آن پنهان کنند. خدا نیازی ندارد انسان را بیشتر بیازماید، که نیاز باشد انسان به جهت داوری به حضور او بیاید. زورآوران را بی‌تفحص خُرد می‌کند، و دیگران را بر جای ایشان می‌نشاند. پس او از اعمالشان آگاه است، و ایشان را شبانه سرنگون می‌سازد، و لِه می‌شوند. ایشان را به سبب شرارتشان می‌زنَد، در مکانی که همه ببینند، زیرا از پیرویِ او منحرف شدند، و به هیچ‌یک از راههای او اعتنا نکردند، چندان که سبب گردیدند فریاد بینوایان به حضور او برسد، و او فریاد ستمدیدگان را بشنود. اگر خاموش مانَد، کیست که او را محکوم تواند کرد؟ اگر روی خویش نهان سازد، کیست که بر وی نظر تواند کرد؟ بر ملّت و بر فرد به یکسان سلطه دارد، تا مرد خدانشناس سلطنت نکند و برای مردم دام نگسترد. «آیا کسی هست که به خدا گفته باشد، ”جزا یافتم و دیگر خطا نخواهم کرد؛ آنچه را نمی‌بینم، به من بیاموز؛ و اگر گناه کرده‌ام، دیگر نخواهم کرد“؟ پس آیا خدا باید بر وفقِ مرادِ تو پاداشت دهد، حال آنکه تو از این اِبا داری؟ تصمیم با توست، نه با من؛ پس آنچه صواب می‌دانی، بگو. «اشخاص فهیم مرا خواهند گفت، و مرد حکیمی که سخنم را بشنود خواهد گفت: ”ایوب بدون شناخت سخن می‌گوید، و سخنانش خالی از بصیرت است.“ کاش ایوب تا به نهایت آزموده شود، زیرا همچون شریران پاسخ می‌د‌هد؛ زیرا سرکشی را بر گناه خود می‌افزاید، و در میان ما به تمسخر دستک می‌زند، و بر ضد خدا سخنان بسیار می‌گوید!»