ایوب 23:19-27

به اشتراک گذاشتن

ایوب 23:19-27 هزارۀ نو (NMV)

«کاش سخنانم نوشته می‌شد! کاش در کتابی ثبت می‌گردید! کاش با قلم آهنین و سُرب، بر صخره‌ای تا به ابد حَک می‌شد! اما من می‌دانم که ولیّ من زنده است، و در آخر بر زمین خواهد ایستاد. پس از آنکه پوست تنم اینچنین بگندد، با این همه، در جسم خویش خدا را خواهم دید! آری، من خودْ او را خواهم دید، و چشمان خودم بر او خواهد نگریست، نه دیگری. و دلم در اندرونم چه بی‌تاب است!

ایوب 23:19-27 Persian Old Version (POV-FAS)

کاش که سخنانم الان نوشته میشد! کاش که در کتابی ثبت میگردید، و با قلم آهنین و سرب بر صخرهای تا به ابد کنده میشد! و من میدانم که ولی من زنده است، و در ایام آخر، بر زمین خواهدبرخاست. و بعد از آنکه این پوست من تلف شود، بدون جسدم نیز خدا را خواهم دید. ومن او را برای خود خواهم دید. و چشمان من بر اوخواهد نگریست و نه چشم دیگری. اگرچه گرده هایم در اندرونم تلف شده باشد.

ایوب 23:19-27 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم. اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛ و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید! من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی!

ایوب 23:19-27 مژده برای عصر جدید (TPV)

ای کاش سخنان مرا کسی به یاد می‌آورد و در کتابی می‌نوشت و یا با قلم آهنین آنها را بر سنگی حک می‌کرد، تا برای همیشه باقی بمانند. امّا می‌دانم که نجات‌دهندهٔ من در آسمان است و روزی برای دفاع من به زمین خواهد آمد. یقین دارم که حتّی پس از آن که گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می‌بینم. او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.