ایوب 1:12-25

به اشتراک گذاشتن

ایوب 1:12-25 هزارۀ نو (NMV)

آنگاه ایوب در پاسخ گفت: «بدرستی که شمایید مردمان فهیم، و حکمت با شما خواهد مرد! اما مرا نیز چون شما درک و فهمی هست، و از شما کمتر نیستم؛ کیست که چنین چیزها را نداند؟ «مضحکۀ دوستان گشته‌ام، من که به درگاه خدا فریاد برآوردم و او مستجابم فرمود؛ آری، مَن که پارسا و بی‌عیبم، مضحکه گشته‌ام! شخص آسوده، بر مصیبت به دیدۀ حقارت می‌نگرد، آماده برای کسانی که پایشان می‌لغزد. در خیمه‌های راهزنان صلح و سلامت حکمفرماست، و آنان که خدا را به خشم می‌آورند ایمن هستند، هم‌آنان که خدای خویش را بر دستانشان حمل می‌کنند! «اما حال از جانوران بپرس تا تو را بیاموزند، و از پرندگان آسمان، تا به تو بگویند؛ با زمین سخن بگو تا تعلیمت دهد، و بگذار ماهیان دریا به تو خبر رسانند. کیست که از این همه درنیابد که دست خداوند آنها را به جا آورده است؟ جانِ جمیع زندگان در دست اوست، و نَفَسِ تمامی افراد بشر. آیا چنانکه دهان خوراک خود را می‌چِشَد گوش سخنان را نمی‌سنجد؟ حکمت نزد پیران است، و فهم در عمر دراز. «حکمت و قدرت نزد خداست؛ مشورت و فهم، از آنِ او. اگر ویران سازد، کسی را یارای بازسازی نیست؛ اگر انسان را در بند نهد، کسی را یارای رهانیدن نیست. اگر آبها را بازدارد، خشک می‌شوند؛ اگر آنها را رها سازد، زمین را به تمامی می‌پوشانند. قدرت و خردمندی نزد وی است، فریب‌خورده و فریب‌کار هر دو تحت اقتدار اویند. مُشیران را به تاراج می‌سپارد، و داوران را دیوانه می‌گردانَد. بندهای پادشاهان را می‌گشاید، و بر کمر ایشان کمربند می‌بندد. کاهنان را به غارت می‌سپارد، و قدرتمندان را سرنگون می‌سازد. مُعتمدان را از سخن گفتن بازمی‌دارد، و قوۀ تشخیص را از مشایخ می‌گیرد. اهانت را بر نجیبزادگان می‌ریزد، و کمربندِ زورآوران را می‌گشاید. چیزهای ژرف از میان تاریکی آشکار می‌سازد، و تاریکیِ غلیظ را به روشناییْ بیرون می‌آورد. قومها را بزرگ می‌سازد، و آنها را نابود می‌کند؛ قومها را وسعت می‌بخشد، و آنها را به تبعید می‌فرستد. عقل رؤسای ملتهای جهان را می‌رباید، و آنان را در بیراهه‌های بیابان سرگردان می‌سازد. در تاریکی، بدون نور کورمال راه می‌روند، و ایشان را چون مستان، افتان و خیزان می‌گرداند.

ایوب 1:12-25 Persian Old Version (POV-FAS)

پس ایوب در جواب گفت: «به درستی که شما قوم هستید، و حکمت با شما خواهد مرد. لیکن مرا نیز مثل شما فهم هست، و از شما کمتر نیستم. و کیست که مثل این چیزها را نمی داند؟ برای رفیق خود مسخره گردیدهام. کسیکه خدا را خوانده است و او رامستجاب فرموده، مرد عادل و کامل، مسخره شده است. در افکار آسودگان، برای مصیبت اهانت است. مهیا شده برای هرکه پایش بلغزد. خیمه های دزدان به سلامت است و آنانی که خدا را غضبناک میسازند ایمن هستند، که خدای خود را در دست خود میآورند. «لیکن الان از بهایم بپرس و تو را تعلیم خواهند داد. و از مرغان هوا و برایت بیان خواهندنمود. یا به زمین سخن بران و تو را تعلیم خواهدداد، و ماهیان دریا به تو خبر خواهند رسانید. کیست که از جمیع این چیزها نمی فهمد که دست خداوند آنها را بهجا آورده است، که جان جمیع زندگان در دست وی است، و روح جمیع افراد بشر؟ آیا گوش سخنان رانمی آزماید، چنانکه کام خوراک خود رامی چشد؟ نزد پیران حکمت است، و عمردراز فطانت میباشد. لیکن حکمت و کبریایی نزد وی است. مشورت و فطانت از آن او است. اینک او منهدم میسازد و نمی توان بنا نمود. انسان را میبندد و نمی توان گشود. اینک آبهارا باز میدارد و خشک میشود، و آنها را رهامی کند و زمین را واژگون میسازد. قوت ووجود نزد وی است. فریبنده و فریب خورده از آن او است. مشیران را غارت زده میرباید، وحاکمان را احمق میگرداند. بند پادشاهان را می گشاید و در کمر ایشان کمربند میبندد. کاهنان را غارت زده میرباید، و زورآوران راسرنگون میسازد. بلاغت معتمدین را نابودمی گرداند، و فهم پیران را برمی دارد. اهانت رابر نجیبان میریزد و کمربند مقتدران را سست میگرداند. چیزهای عمیق را از تاریکی منکشف میسازد، و سایه موت را به روشنایی بیرون میآورد. امتها را ترقی میدهد و آنهارا هلاک میسازد، امتها را وسعت میدهد وآنها را جلای وطن میفرماید. عقل روسای قوم های زمین را میرباید، و ایشان را در بیابان آواره میگرداند، جایی که راه نیست. درتاریکی کورانه راه میروند و نور نیست. و ایشان را مثل مستان افتان و خیزان میگرداند.

ایوب 1:12-25 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

آنگاه ایوب پاسخ داد: آیا فکر می‌کنید عقل کل هستید؟ و اگر بمیرید حکمت هم با شما خواهد مرد؟ من هم مثل شما فهم دارم و از شما کمتر نیستم. کیست که این چیزهایی را که شما گفته‌اید نداند؟ اکنون مایه خنده دوستان خود شده‌ام زیرا خدا را می‌طلبم و انتظار پاسخ او را می‌کشم. آری، مرد درستکار و بی‌عیب مورد تمسخر واقع شده است. اشخاصی که آسوده هستند رنجدیدگان را اهانت می‌کنند و افتادگان را خوار می‌شمارند. دزدان و خدانشناسان اگرچه به قدرتشان متکی هستند و نه به خدا، ولی در امنیت و آسایشند. کیست که آنچه را شما می‌گویید نداند؟ حتی اگر از حیوانات و پرندگان هم بپرسید این چیزها را به شما یاد خواهند داد. اگر از زمین و دریا سؤال کنید به شما خواهند گفت که دست خداوند این همه را آفریده است. جان هر موجود زنده و نفس تمام بشر در دست خداست. درست همان‌طور که دهانم مزهٔ خوراک خوب را می‌فهمد، همچنان وقتی حقیقت را می‌شنوم گوشم آن را تشخیص می‌دهد. شما می‌گویید: «اشخاص پیر حکیم هستند و همه چیز را درک می‌کنند.» اما حکمت و قدرت واقعی از آن خداست. فقط او می‌داند که چه باید کرد. آنچه را که او خراب کند دوباره نمی‌توان بنا کرد. وقتی که او عرصه را بر انسان تنگ نماید، راه گریزی نخواهد بود. او جلوی باران را می‌گیرد و زمین خشک می‌شود. طوفانها می‌فرستد و زمین را غرق آب می‌کند. آری، قدرت و حکمت از آن اوست. فریب‌دهندگان و فریب‌خوردگان هر دو در دست او هستند. او حکمت مشاوران و رهبران را از آنها می‌گیرد و آنها را احمق می‌سازد. ردای پادشاهی را از تن پادشاهان درآورده، بر کمرشان بند می‌نهد و آنها را به اسارت می‌برد. کاهنان را پست می‌سازد و زورمندان را سرنگون می‌نماید. صدای سخنوران و بصیرت ریش‌سفیدان را از ایشان می‌گیرد. بزرگان را حقیر و صاحبان قدرت را خلع سلاح می‌سازد. او اسرار نهفته در تاریکی را فاش می‌سازد و تیرگی و ظلمت را به روشنایی تبدیل می‌کند. قومها را نیرومند می‌سازد، سپس آنها را نابود می‌کند؛ قبیله‌ها را زیاد می‌کند، سپس آنها را به اسارت می‌فرستد. رهبران ممالک را احمق ساخته، حیران و سرگردان رها می‌سازد و آنها در تاریکی مثل کورها راه می‌روند و مانند مستها تلوتلو می‌خورند.

ایوب 1:12-25 مژده برای عصر جدید (TPV)

آیا فکر می‌کنید که شما صدای همهٔ مردم هستید؟ و اگر بمیرید، حکمت هم با شما می‌میرد؟ امّا بدانید که من هم به اندازهٔ شما عقل دارم و از شما کمتر نیستم. چیزهایی را که گفتید هرکسی می‌داند. در گذشته، هرگاه نزد خدا دعا می‌کردم، او دعای مرا اجابت می‌فرمود، امّا اکنون، درحالی‌که گناهی ندارم، حتّی دوستانم به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند. آنهایی که آسوده و آرامند به مصیبت‌زدگان توهین می‌کنند و به افتادگان لگد می‌زنند. امّا خانهٔ دزدان و کسانی‌که خدا را خشمگین می‌سازند، در امان می‌باشند. آنها به قدرت خود متّکی هستند نه به خدا. چیزهایی را که شما می‌گویید، اگر از حیوانات بپرسید، به شما می‌آموزند. اگر از پرندگان سؤال کنید، به شما جواب می‌دهند. نباتات زمین برایتان بیان می‌کنند؛ و حتّی ماهیان به شما می‌گویند که دست پُر قدرت خدا همه‌چیز را آفریده است. زندگی هر موجود زنده و نَفَس تمام بشر در دست اوست. همان‌طور که با زبان مزهٔ غذاهای خوب را می‌چشیم با گوش هم کلام حقیقت را تشخیص می‌دهیم. اشخاص پیر دانا هستند، امّا خدا دانا و تواناست. اشخاص پیر بصیرت دارند، ولی خدا دارای بصیرت و قدرت است. آنچه را که خدا خراب کند، هیچ‌کسی نمی‌تواند آباد نماید. اگر خدا کسی را به زندان بیاندازد، کسی نمی‌تواند او را آزاد کند. هرگاه باران را متوقّف سازد، زمین خشک می‌شود و اگر توفان را بفرستد، زمین را زیر آب غرق می‌کند. بلی، خدا دانا و تواناست و اختیار فریب‌دهندگان و فریب‌خوردگان در دست اوست. او حکمت حاکمان را از ایشان می‌گیرد و کارهای رهبران را مانند احمقان می‌سازد. پادشاهان را خلع و اسیر خود می‌کند. کاهنان را حقیر و زورمندان را سرنگون می‌سازد. قدرت سخن معتمدان و فهم اشخاص پیر را از بین می‌برد. حاکمان را ذلیل و زورمندان را حقیر می‌کند. چیزهایی را که تاریک و مبهم هستند روشن می‌سازد. به ملّتها قوّت و نیرو می‌بخشد و سپس آنها را از بین می‌برد. به تعدادشان می‌افزاید و سپس آنها را به دست دشمن می‌سپارد. حکمت رهبران را از آنها می‌گیرد و آنها را در بیابان آواره می‌سازد. در تاریکی، کورمال‌کورمال راه می‌روند و مانند مستان، افتان و خیزان قدم می‌زنند.