اِرمیا 21:3-24
اِرمیا 21:3-24 Persian Old Version (POV-FAS)
آواز گریه و تضرعات بنیاسرائیل از بلندیهاشنیده میشود زیرا که راههای خود را منحرف ساخته و یهوه خدای خود را فراموش کردهاند. ای فرزندان مرتد بازگشت نمایید و من ارتدادهای شما را شفا خواهم داد.» (ومی گویند): «اینک نزد تو میآییم زیرا که تو یهوه خدای ما هستی. به درستی که ازدحام کوههااز تلها باطل میباشد. زیرا به درستی که نجات اسرائیل در یهوه خدای ما است. و خجالت مشقت پدران ما، یعنی رمه و گله و پسران ودختران ایشان را از طفولیت ما تلف کرده است.
اِرمیا 21:3-24 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)
از کوهها صدای گریه و زاری شنیده میشود؛ این صدای گریۀ بنیاسرائیل است که از خدا روی گردانده و سرگردان شدهاند! ای فرزندان ناخلف و سرکش نزد خدا بازگردید تا شما را از بیایمانی شفا دهد. ایشان میگویند: «البته که میآییم، چون تو خداوند، خدای ما هستی. ما از بتپرستی بر بالای تپهها و عیاشی بر روی کوهها خسته شدهایم؛ این کارها بیهوده است؛ بنیاسرائیل تنها در پناه خداوند، خدای ما میتواند نجات یابد. از کودکی با چشمان خود دیدیم که چگونه دسترنج پدرانمان، از گلهها و رمهها و پسران و دختران، در اثر بتپرستی شرمآورشان بلعیده شد!
اِرمیا 21:3-24 مژده برای عصر جدید (TPV)
از فراز تپّهها صدایی به گوش میرسد: این صدای قوم اسرائیل است که بهخاطر گناهانی که مرتکب شدهاند و به خاطر اینکه خداوند، خدای خودشان را فراموش کردهاند، گریه وزاری میکنند. ای تمامی شما که از خداوند روی گردانیدهاید، بازگردید. او بیوفایی شما را شفا خواهد داد. شما میگویید: «آری ما به سوی خداوند برمیگردیم چون او خدای ماست. پرستش بُتها در بالای تپّهها برای ما هیچ فایدهای نداشته است. کمک برای اسرائیل فقط از جانب خداوند -خدای ما- میآید. امّا پرستش بعل، خدای شرمساری، باعث شده که ما گلّه و رمه، پسران و دخترانمان، و همهچیزهای دیگری را که اجداد ما از زمانهای قدیم برای آن زحمت کشیدهاند، از دست بدهیم.
اِرمیا 21:3-24 هزارۀ نو (NMV)
صدایی از بلندیها شنیده میشود، صدای گریه و التماس بنیاسرائیل، زیرا که راههای خویش را منحرف ساخته، و یهوه خدای خود را فراموش کردهاند. «ای فرزندان بیوفا بازگشت کنید، و من بیوفایی شما را شفا خواهم داد.» «اینک نزدت میآییم زیرا تویی یهوه، خدای ما. براستی که تپهها فریبی بیش نیستند، غوغای فراز کوهها؛ براستی که نجات اسرائیل در یهوه خدای ماست. «اما بتپرستیِ شرمآورْ دسترنج پدران ما را، از گله و رَمِه و پسران و دختران، از روزگار جوانیِ ما فرو بلعیده است.