یعقوب 7:3-18
یعقوب 7:3-18 Persian Old Version (POV-FAS)
زیرا که هر طبیعتی از وحوش و طیور وحشرات و حیوانات بحری از طبیعت انسان رام میشود و رام شده است. لکن زبان را کسی ازمردمان نمی تواند رام کند. شرارتی سرکش و پر اززهر قاتل است! خدا و پدر را به آن متبارک میخوانیم و به همان مردمان را که به صورت خداآفریده شدهاند، لعن میگوییم. از یک دهان برکت و لعنت بیرون میآید! ای برادران، شایسته نیست که چنین شود. آیا چشمه از یک شکاف آب شیرین و شور جاری میسازد؟ یا میشودای برادران من که درخت انجیر، زیتون یا درخت مو، انجیر بار آورد؟ و چشمه شور نمی تواند آب شیرین را موجود سازد. کیست در میان شما که حکیم و عالم باشد؟ پس اعمال خود را از سیرت نیکو به تواضع حکمت ظاهر بسازد. لکن اگر در دل خودحسد تلخ و تعصب دارید، فخر مکنید و به ضدحق دروغ مگویید. این حکمت از بالا نازل نمی شود، بلکه دنیوی و نفسانی و شیطانی است. زیرا هرجایی که حسد و تعصب است، درآنجا فتنه و هر امر زشت موجود میباشد. لکن آن حکمت که از بالا است، اول طاهر است و بعدصلحآمیز و ملایم و نصیحتپذیر و پر از رحمت و میوه های نیکو و بیتردد و بیریا. و میوه عدالت در سلامتی کاشته میشود برای آنانی که سلامتی را بعمل میآورند.
یعقوب 7:3-18 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)
انسان توانسته است هرگونه حیوان وحشی، پرنده، خزنده و جاندار دریایی را رام کند، و بعد از این نیز رام خواهد کرد. اما زبان را هیچ انسانی نمیتواند رام کند. آن شرارتی است پرتلاطم و آشفته، و آکنده از زهری کشنده. با زبان خود، خداوند یعنی پدرمان را میستاییم، و با همان نیز انسانها را که شبیه به خدا آفریده شدهاند، نفرین میکنیم. از همان دهان، هم برکت جاری میشود و هم لعنت. برادران و خواهران عزیزم، نباید چنین باشد. آیا امکان دارد از همان چشمه، هم آب شیرین بجوشد و هم آب شور؟ عزیزان من، آیا میتوان زیتون را از درخت انجیر چید؟ یا انجیر را از تاک؟ چشمۀ آب شور نیز نمیتواند آب شیرین پدید آوَرَد. آیا در میان شما شخصی حکیم و فهیم هست؟ پس بگذارید دانایی و فهم خود را با شیوۀ زندگی خداپسندانه و با اعمالی برخاسته از فروتنی نشان دهد، فروتنی و تواضعی که ناشی از حکمت و فهم است. اما اگر در زندگیتان کینه و حسادت و خودخواهی وجود دارد، بیهوده سنگ عقل و خرد را به سینه نزنید، که این بدترین نوع دروغ میباشد؛ زیرا در آن خرد و حکمتی که خدا میبخشد، این گونه صفات ناپسند وجود ندارد، بلکه اینها دنیوی، غیرروحانی و شیطانی هستند. در واقع، هر جا که حسادت و جاهطلبی وجود دارد، هرج و مرج و هرگونه شرارت دیگر نیز بچشم میخورد. اما حکمتی که از آسمان میباشد، در وهلهٔ اول پاک و نجیب است، بعد صلحجو، مؤدب و ملایم؛ حاضر به گفتگو با دیگران و پذیرش نظرات ایشان است؛ لبریز از دلسوزی و اعمال نیک بوده، صمیمی، بیریا و بیپرده میباشد. آنانی که صلحجو هستند، بذر صلح میکارند و عدالت درو میکنند.
یعقوب 7:3-18 مژده برای عصر جدید (TPV)
انسان توانسته است و باز هم میتواند تمام حیوانات وحشی و پرندگان و خزندگان و ماهیان را رام كند. ولی هیچکس هرگز نتوانسته است زبان را تحت فرمان خود نگاه دارد. زبان، شرور و رام نشدنی و پر از زهر كشنده است. ما با آن هم خداوند و پدر را حمد و سپاس میگویم و هم انسان را كه به صورت خدا آفریده شده است، دشنام میدهیم. از یک دهان هم شكر و سپاس شنیده میشود و هم دشنام! ای برادران، این كار درست نیست. آیا یک چشمه میتواند از یک شكاف هم آب شیرین و هم آب شور جاری سازد؟ ای برادران، آیا درخت انجیر میتواند زیتون و یا درخت انگور، انجیر به بار آورد، همینطور چشمهٔ آب شور هم نمیتواند از خود آب شیرین جاری سازد. در میان شما چه كسی عاقل و فهیم است؟ او باید با زندگی و کارهای نیک خود كه با تواضع حكمت همراه باشد، آن را نشان دهد. امّا اگر شما حسود و تندخو و خودخواه هستید، از آن فخر نكنید و برخلاف حقیقت دروغ نگویید. این حكمت از عالم بالا نیست. این حكمتی است دنیوی، نفسانی و شیطانی. چون هرجا حسد و خودخواهی هست، در آنجا بینظمی و شرارت است. امّا حكمتی كه از عالم بالاست اول پاک، بعد صلحجو، باگذشت، مهربان، پر از شفقت و ثمرات نیكو، بیغرض و بیریاست. نیكی و عدالت، میوهٔ بذرهایی است كه به دست صالحان در صلح و صفا كاشته میشود.
یعقوب 7:3-18 هزارۀ نو (NMV)
انسان همه گونه حیوان و پرنده و خزنده و جاندار دریایی را رام میکند و کرده است، امّا هیچ انسانی قادر به رام کردن زبان نیست. زبان شرارتی است سرکش و پر از زهرِ کشنده! با زبان خود خداوند و پدر را متبارک میخوانیم و با همان زبان انسانهایی را که به شباهت خدا آفریده شدهاند، لعن میکنیم. از یک دهان، هم ستایش بیرون میآید، هم نفرین! ای برادران من، شایسته نیست چنین باشد. آیا میشود از چشمهای هم آب شیرین روان باشد، هم آب شور؟ برادرانِ من، آیا ممکن است درخت انجیر، زیتون بار آوَرَد؟ یا درخت مو، انجیر بَر دهد؟ به همینسان نیز چشمۀ شور نمیتواند آب شیرین روان سازد. کیست حکیم و خردمند در میان شما؟ بگذارید آن را با شیوۀ زندگی پسندیدۀ خود نشان دهد، با اعمالی توأم با حِلم که از حکمت سرچشمه میگیرد. امّا اگر در دل خود حسدِ تلخ و جاهطلبی دارید، به خود مبالید و خلاف حقیقت سخن مگویید. چنین حکمتی از بالا نازل نمیشود، بلکه زمینی و نفسانی و شیطانی است. زیرا هر جا حسد و جاهطلبی باشد، در آنجا آشوب و هر گونه کردار زشت نیز خواهد بود. امّا آن حکمت که از بالاست، نخست پاک است، سپس صلحآمیز و ملایم و نصیحتپذیر، و سرشار از رحمت و ثمرات نیکو، و بَری از تبعیض و ریا! پارسایی، محصولی است که در صلح و صفا، و به دست صلحجویان کاشته میشود.