اِشعیا 1:24-17

به اشتراک گذاشتن

اِشعیا 1:24-17 هزارۀ نو (NMV)

هان، خداوند زمین را خراب و ویران می‌کند؛ او سطح آن را معوّج ساخته، ساکنانش را پراکنده می‌سازد. همگان به یک سرنوشت دچار خواهند شد: کاهن همانند قوم، ارباب همانند غلام، خاتون همانند کنیز، فروشنده همانند خریدار، قرض‌گیرنده همانند قرض‌دهنده، بدهکار همانند طلبکار. زمین به‌کل ویران خواهد شد، و همه چیز به یغما خواهد رفت، زیرا که خداوند چنین فرموده است. زمین خشک و پژمرده می‌گردد؛ جهان کاهیده و پژمرده می‌شود؛ بزرگانِ زمین کاهیده می‌گردند. زمین به سبب ساکنانش مُلوَّث شده است، زیرا از شرایع تجاوز کرده‌اند؛ فرایض را زیر پا نهاده‌اند و عهد جاودانی را شکسته‌اند. پس لعنت زمین را فرو می‌بلعد و ساکنانش به سزای تقصیراتشان می‌رسند. آری، ساکنان زمین سوخته‌‌‌اند، و جز شماری اندک باقی نمانده‌اند. شراب ماتم می‌کند و مو خشک می‌شود، و شاددلان جملگی آه می‌کشند. نوای شادِ دَف دیگر شنیده نمی‌شود، آواز خوش‌گذرانان قطع شده است، و چنگ شادی‌بخش خاموش گشته است. شراب را دیگر با آوازخوانی نمی‌آشامند، و مُسکِرات به کام نوشندگان تلخ شده است. شهرِ ویرانه، منهدم شده، و درب منازل بسته است تا کسی داخل نشود. در معابر غوغایی برای شراب برپاست؛ خوشیها به اندوه بدل گشته، و شادیها از زمین رخت بسته است. شهر، ویران رها گشته، و دروازه‌هایش خُرد شده است. آری، بر زمین چنین خواهد بود، و در میان قومها چنین. همچون تکاندن درخت زیتون، و مانند خوشه‌های باقیمانده پس از انگورچینی. آنان آواز خود را بلند کرده، فریاد شادمانی سر خواهند داد، و از مغرب کبریایی خداوند را اعلام خواهند کرد. پس در مشرق خداوند را جلال دهید، و در سواحل دریاها نام یهوه خدای اسرائیل را برافرازید. از کرانهای زمین سرود حمد به گوش می‌رسد که می‌گوید: «جلال باد بر آن عادل!» اما من گفتم: «آه که تلف شدم! آه که تلف شدم! وای بر من! خیانت‌پیشگان خیانت می‌ورزند؛ آری، خیانت‌پیشگان سخت خیانت می‌ورزند.» ای ساکنان زمین وحشت و گودال و دام در انتظار شماست.

اِشعیا 1:24-17 Persian Old Version (POV-FAS)

اینک خداوند زمین را خالی و ویران می کند، و آن را واژگون ساخته، ساکنانش را پراکنده میسازد. و مثل قوم، مثل کاهن و مثل بنده، مثل آقایش و مثل کنیز، مثل خاتونش و مثل مشتری، مثل فروشنده و مثل قرض دهنده، مثل قرض گیرنده و مثل سودخوار، مثل سود دهنده خواهد بود. و زمین بالکل خالی و بالکل غارت خواهد شد زیرا خداوند این سخن را گفته است. زمین ماتم میکند و پژمرده میشود. ربع مسکون کاهیده و پژمرده میگردد، شریفان اهل زمین کاهیده میشوند. زمین زیرساکنانش ملوث میشود زیرا که از شرایع تجاوزنموده و فرایض را تبدیل کرده و عهد جاودانی راشکستهاند. بنابراین لعنت، جهان را فانی کرده است و ساکنانش سزا یافتهاند لهذا ساکنان زمین سوخته شدهاند و مردمان، بسیار کم باقیماندهاند. شیره انگور ماتم میگیرد و مو کاهیده میگردد وتمامی شاددلان آه میکشند. شادمانی دفها تلف شده، آواز عشرت کنندگان باطل و شادمانی بربطها ساکت خواهد شد. شراب را با سرودهانخواهند آشامید و مسکرات برای نوشندگانش تلخ خواهد شد. قریه خرابه منهدم میشود وهر خانه بسته میگردد که کسی داخل آن نتواندشد. غوغایی برای شراب در کوچهها است. هرگونه شادمانی تاریک گردیده و سرور زمین رفع شده است. ویرانی در شهر باقی است ودروازه هایش به هلاکت خرد شده است. زیرا که در وسط زمین در میان قوم هایش چنین خواهدشد مثل تکانیدن زیتون و مانند خوشه هایی که بعد از چیدن انگور باقی میماند. اینان آواز خود را بلند کرده، ترنم خواهندنمود و درباره کبریایی خداوند از دریا صداخواهند زد. از این جهت خداوند را در بلادمشرق و نام یهوه خدای اسرائیل را درجزیره های دریا تمجید نمایید. از کرانهای زمین سرودها را شنیدیم که عادلان را جلال باد. اما گفتم: وا حسرتا، وا حسرتا، وای بر من! خیانت کاران خیانت ورزیده، خیانت کاران به شدت خیانت ورزیدهاند. ای ساکن زمین ترس و حفره و دام بر تو است.

اِشعیا 1:24-17 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

خداوند زمین را ویران و متروک خواهد کرد؛ پوسته‌اش را خراب کرده، ساکنانش را پراکنده خواهد ساخت. همه به یک سرنوشت دچار خواهند شد: کاهن و غیرکاهن، نوکر و ارباب، کنیز و خاتون، خریدار و فروشنده، قرض دهنده و قرض گیرنده، برنده و بازنده. زمین به کلی خالی و غارت خواهد شد. این را خداوند فرموده است. زمین خشک و پژمرده می‌شود و بلندیهای آن پست می‌گردد. مردم روی زمین از احکام و اوامر خدا سرپیچی کرده، عهد جاودانی او را شکسته‌اند؛ بنابراین جهان دچار لعنت شده است. ساکنان آن تاوان گناهان خود را پس می‌دهند. زمین سوخته و عدۀ کمی از مردم باقی مانده‌اند. محصول انگور کم شده و شراب نایاب گردیده است. آنانی که شاد بودند اکنون غمگینند. دیگر نوای دلنشین دف و چنگ شنیده نمی‌شود. آن روزهای خوش به سر آمده است. دیگر بزم می و مطرب وجود ندارد و شراب به کام نوشندگانش تلخ است. در شهر هرج و مرج است و مردم درِ خانهٔ خود را محکم می‌بندند تا کسی وارد نشود. در کوچه‌ها فریاد آنانی به گوش می‌رسد که به دنبال شراب می‌گردند. شادیها از بین رفته و خوشیها از روی زمین رخت بربسته است. شهر ویران گشته و دروازه‌هایش شکسته شده و از بین رفته‌اند. در تمام ممالک دنیا این اتفاق خواهد افتاد. دنیا مانند درخت زیتونی خواهد بود که تکانیده شده باشد، و یا خوشهٔ انگوری که میوه‌اش را چیده باشند. کسانی که باقی بمانند از شادی فریاد خواهند زد و آواز خواهند خواند. آنان که در غرب هستند بزرگی خداوند را خواهند ستود. و آنانی که در شرق هستند او را سپاس خواهند گفت. ساکنان جزایر نیز یهوه خدای اسرائیل را پرستش خواهند کرد و از سرزمینهای دور دست صدای مردم را خواهیم شنید که در وصف خدای عادل سرود می‌خوانند. اما افسوس! افسوس که بدکاران و خیانت‌پیشگان به شرارت خود ادامه می‌دهند. این مرا غمگین و ناامید می‌کند. ای مردم دنیا بدانید که ترس و گودال و دام در انتظار شماست.

اِشعیا 1:24-17 مژده برای عصر جدید (TPV)

خداوند زمین را ویران و خالی از سکنه خواهد کرد. او سطح زمین را خراب می‌کند و مردمِ آن را پراکنده می‌کند. همهٔ مردم، کاهنان و مردم عادی، بردگان و صاحبان غلامها، خریداران و فروشندگان، وام دهندگان و وام‌گیران، ثروتمندان و فقیران، هم با همان سرنوشت روبه‌رو خواهند شد. تمام زمین خُرد و ویران شده است. خداوند این را گفته و آن واقع خواهد شد. زمین خشک و همه‌چیز پژمرده می‌شود و مردم دنیا ناتوان‌تر و زمین و آسمان رو به زوال خواهند بود. مردم با شکستن قوانین خدا و با شکستن پیمانی که آنها با خداوند تا ابد بسته بودند، زمین را آلوده کرده‌اند. پس زمین لعنت شده است و مردم آن جزای آنچه را که خود کرده‌‌اند می‌بینند و تعداد کمتر و کمتری زنده می‌مانند. تاکستانها خشک می‌شوند و شراب کمیاب می‌شود. حتّی کسانی‌که زمانی آدمهای شادی بودند، اکنون افسرده هستند. موسیقی‌های شادی که با چنگ و طبل می‌نواختند خاموش شده است. دیگر کسی آواز خوشی در کنار جام شراب نمی‌سراید و دیگر کسی از مزهٔ شراب لذّت نمی‌برد. در شهر هرج و مرج است و مردم برای امن بودن، درهای خانه‌های خود را قفل می‌کنند. مردم در کوچه‌ها فریاد می‌زنند چون دیگر شرابی وجود ندارد. شادی برای همیشه رفته و گویی از این سرزمین رخت بربسته. شهر ویران شده و دروازه‌های آن شکسته است. این است آنچه برای تمام ملّتهای جهان روی خواهد داد. مثل آخر فصل برداشت محصول است. وقتی آخرین زیتون و آخرین خوشهٔ انگور را از تاکستان چیده باشند. آنها که زنده مانده‌اند از شادمانی سرود می‌خوانند. ساکنان غرب خواهند گفت که خدا عظیم است، و آنها که در شرق هستند او را ستایش خواهندکرد. مردمی که در کنارهٔ دریا زندگی می‌کنند، خداوند، خدای اسرائیل را حمد خواهند گفت. از دورترین نقاط جهان سرودهایی در حمد قوم اسرائیل -‌یعنی ملّت نیکوکار و عادل- شنیده می‌شود. امّا برای من دیگر امیدی نیست! من در حال نابودی هستم! خائنین به خیانتهای خود ادامه می‌دهند و خیانتها هر روز زیادتر می‌شود. ای مردم، همهٔ شما به من گوش دهید! وحشت و حفره و دام در انتظار شماست.