غلاطیان 16:3-18
غلاطیان 16:3-18 Persian Old Version (POV-FAS)
اماوعدهها به ابراهیم و به نسل او گفته شد ونمی گوید «به نسلها» که گویا درباره بسیاری باشد، بلکه درباره یکی و «به نسل تو» که مسیح است. و مقصود این است عهدی را که از خدا به مسیح بسته شده بود، شریعتی که چهارصد و سی سال بعد از آن نازل شد، باطل نمی سازد بطوری که وعده نیست شود. زیرا اگر میراث از شریعت بودی، دیگر از وعده نبودی. لیکن خدا آن را به ابراهیم از وعده داد.
غلاطیان 16:3-18 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)
به همین ترتیب، خدا نیز به ابراهیم و به نسل او وعدههایی داد. کتابمقدّس نمیگوید که وعدهها برای «نسلهای تو» هستند، که گویی پای نسلهای بسیار در میان باشد، بلکه میگوید «به نسل تو»، که تنها به یک شخص اشاره میکند، یعنی به مسیح. حال، مقصودم این است: شریعتی که خدا چهارصد و سی سال بعد از روزگار ابراهیم به موسی عطا فرمود، نمیتوانست عهد خدا با ابراهیم را باطل کرده، آن را منتفی سازد. زیرا اگر میراث از راه اجرای شریعت حاصل میشد، دیگر با قبول وعدۀ خدا به دست نمیآمد. اما خدا آن را از راه وعده به ابراهیم عطا فرمود.
غلاطیان 16:3-18 مژده برای عصر جدید (TPV)
باری، وعدهها به ابراهیم و فرزند او داده شد و نمیگوید: «فرزندان» تا شامل بسیاری گردد. بلكه به یک فرزند یعنی به مسیح اشاره میکند. مقصود من این است: شریعتی كه چهارصد و سی سال بعد برقرار گردید، نمیتواند پیمانی را كه خدا با ابراهیم بست، فسخ نماید به طوری که وعدهٔ خدا را باطل سازد. زیرا اگر كسب بركت بسته به شریعت باشد، دیگر آن به وعدهٔ خدا بستگی ندارد. امّا خدا بنابر وعدهٔ خود آن را به ابراهیم عنایت فرمود.
غلاطیان 16:3-18 هزارۀ نو (NMV)
حال، وعدهها به ابراهیم و به نسل او داده شد. نمیگوید «و به نسلها،» چنانکه گویی دربارۀ بسیاری باشد، بلکه میگوید «به نسل تو،» که مقصود یک تن یعنی مسیح است. سخن من این است: شریعتی که چهارصد و سی سال بعد آمد، عهدی را که خدا پیشتر بسته بود لغو نمیکرد، به گونهای که وعده باطل گردد. زیرا اگر میراث بر شریعت استوار باشد، دیگر بر وعده استوار نیست؛ امّا خدا آن را از راه وعده به ابراهیم عطا فرمود.