حِزقیال 25:27-36

به اشتراک گذاشتن

حِزقیال 25:27-36 هزارۀ نو (NMV)

کشتیهای تَرشیش حاملانِ کالاهای تو بودند، پس در قلب دریا آکنده و سنگین از بار گشتی. پاروزنانت تو را به جایهای ژرفِ دریا بردند، اما باد شرقی تو را در قلب دریا در هم شکست. دولت و محصولات و کالاهای تو، و ملوانان و ناخدایان و تعمیرکنندگانِ درزهایت، و سوداگرانِ کالاها و همۀ مردان جنگی تو، با تمامی کسانی که در میان تو هستند، در روز سقوط تو به قعر دریا فرو خواهند رفت. از صدای فریاد ناخدایانت سرزمینهای ساحلی به لرزه در خواهند آمد. همۀ پاروزنان از کشتیهای خود فرود خواهند آمد، و ملوانان و همۀ ناخدایانِ دریا بر زمین خواهند ایستاد. آنان به سبب تو فریادِ بلند سر خواهند داد و به تلخی خواهند گریست. خاک بر سر خواهند افشاند و در خاکستر خواهند غلتید؛ به سبب تو موی از سر برکنده، پلاس در بر خواهند کرد و به مرارتِ جان و نوحۀ تلخ بر تو خواهند گریست. در شیون خود، بر تو مرثیه خواهند خواند، و برای تو نوحه‌گری کرده، خواهند گفت: ”کیست مانند صور؟ کیست مانند آن شهر که در میان دریا خاموش شده است؟ آنگاه که کالاهای تو از دریا می‌رسید، مردمانِ بسیار را خرسند می‌کردی و پادشاهان زمین را از فراوانی دولت و کالاهایت توانگر می‌ساختی. حال در عمق آبها دریا تو را در هم شکسته، و کالاها و همۀ خدمه‌ات با تو فرو رفته‌اند. تمامی ساکنان سرزمینهای ساحلی به سبب تو در حیرتند؛ موی بر تن پادشاهانشان راست شده،‌ و رنگ از رخسار باخته‌اند. تاجرانِ قومها به سبب تو انگشت به دهان می‌مانند؛ تو به فرجامی شوم رسیده‌ای و دیگر تا به ابد نخواهی بود.“»

حِزقیال 25:27-36 Persian Old Version (POV-FAS)

کشتیهای ترشیش قافله های متاع توبودند. پس در وسط دریا توانگر و بسیار معززگردیدی. پاروزنانت تو را به آبهای عظیم بردند و باد شرقی تو را در میان دریا شکست. اموال و بضاعت و متاع و ملاحان و ناخدایان وقلافان و سوداگران و جمیع مردان جنگی که درتو بودند، با تمامی جمعیتی که در میان تو بودنددر روز انهدام تو در وسط دریا افتادند. «از آواز فریاد ناخدایانت ساحلها متزلزل گردید. و جمیع پاروزنان و ملاحان و همه ناخدایان دریا از کشتیهای خود فرود آمده، درزمین میایستند. و برای تو آواز خود را بلندکرده، به تلخی ناله میکنند و خاک بر سر خودریخته، در خاکستر میغلطند. و برای تو موی خود را کنده، پلاس میپوشند و با مرارت جان ونوحه تلخ برای تو گریه میکنند. و در نوحه خود برای تو مرثیه میخوانند. و بر تو نوحه گری نموده، میگویند: کیست مثل صور و کیست مثل آن شهری که در میان دریا خاموش شده است؟ هنگامی که بضاعت تو از دریا بیرون میآمد، قومهای بسیاری را سیر میگردانیدی و پادشاهان جهان را به فراوانی اموال و متاع خود توانگرمی ساختی. اما چون از دریا، در عمق های آبهاشکسته شدی، متاع و تمامی جمعیت تو درمیانت تلف شد. جمیع ساکنان جزایر بهسبب تو متحیر گشته و پادشاهان ایشان به شدت دهشت زده و پریشان حال گردیدهاند. تجارقومها بر تو صفیر میزنند و تو محل دهشت گردیده، دیگر تا به ابد نخواهی بود.»

حِزقیال 25:27-36 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

کالاهای تو با کشتی‌های بزرگ تجاری حمل می‌شوند. انبارهای جزیرهٔ تو پر و لبریزند! ولی رهبرانت، کشتی سرزمین تو را به وسط دریا می‌رانند؛ در آنجا کشتی تو گرفتار تندباد شرقی شده، در قلب دریا در هم شکسته خواهد شد. همه چیز تو از دست خواهد رفت. اموال و کالاها، ناخدایان و ملوانان، کشتی‌سازان و بازرگانان، سربازان و همهٔ قوم تو در روز در هم شکسته شدن کشتی‌ات در دریا غرق خواهند شد. از فریاد ناخدایان تو سواحل دریا تکان خواهند خورد. «همهٔ دریانوردان به خشکی خواهند آمد و در ساحل ایستاده، نگاه خواهند کرد. به تلخی خواهند گریست، خاک بر سر خود خواهند ریخت و در خاکستر خواهند غلطید. از غصه و ناراحتی موی سر خود را خواهند کند، لباس ماتم پوشیده؛ با تلخی جان برایت گریه خواهند کرد. آنها عزا خواهند گرفت و این مرثیه را برای تو خواهند خواند: ”در تمام دنیا شهری به زیبایی و عظمت صور نبود، ولی ببینید حالا چگونه در وسط دریا خاموش شده است! ای صور اموال و ثروت تو بسیاری از قومها را سیر می‌کرد. پادشاهان جهان را با کالاهای صادراتی خود ثروتمند می‌نمودی. اما اینک در هم شکسته شده، زیر دریا مدفون گشته‌ای. تمام کالاها و کارکنانت با تو هلاک شده‌اند. همهٔ ساحل‌نشینان از آنچه که به سر تو آمده است حیرانند. پادشاهان ایشان وحشتزده و پریشانحال می‌باشند. تجار ممالک سر خود را تکان می‌دهند، چون سرنوشت تو وحشتناک است و تو برای همیشه از بین رفته‌ای.“»

حِزقیال 25:27-36 مژده برای عصر جدید (TPV)

کشتی‌های ترشیشی با کالاهای تو به سفر رفتند. «پس تو انباشته و سنگین در قلب دریاها بودی. پاروزنانت تو را به دریاهای دور بردند. باد شرق تو را در قلب دریاها درهم شکسته است. همهٔ ثروت و کالاهایت، همهٔ دریانوردان و ناخدایانت، و نجّاران کشتی و بازرگانانت، همهٔ سربازانت که در کشتی بودند، همه و همه در روز نابودی تو در دریا ناپدید شدند. از فریاد ناخداهایت سواحل لرزیدند. «همهٔ پاروزنان، کشتی را ترک کردند. دریانوردان و همهٔ ناخدایان در ساحل ایستاده‌اند. و برای تو شیون می‌کنند و به تلخی می‌گریند، ایشان خاک بر سر خود می‌ریزند و در خاکستر می‌غلطند. به‌خاطر تو موی سر خود را می‌تراشند و پلاس می‌پوشند و با تلخیِ جان بر تو می‌گریند. آنها در سوگواری خود برای تو چنین می‌سرایند: 'چه شهری مانند صور در دریا نابود شده است؟ هنگامی‌که کالاهای تو از دریا می‌رسید، مردم بسیاری را خشنود می‌کردی. با فراوانی ثروت و کالاهایت پادشاهان جهان را توانگر کردی. اکنون دریا تو را درهم شکسته است و کالاهایت و همهٔ دریانوردانت در عمق آبها غرق شده‌اند.' «همهٔ ساحل‌نشینان از حال تو حیران شده‌اند. پادشاهان ایشان ترسان و پریشان گشته‌اند و چهره‌های ایشان متشنّج گشته است. تو برای همیشه نابود شده‌ای و بازرگانان در سراسر جهان ترسیده‌اند که مبادا به سرنوشت تو دچار گردند.»

حِزقیال 25:27-36 هزارۀ نو (NMV)

کشتیهای تَرشیش حاملانِ کالاهای تو بودند، پس در قلب دریا آکنده و سنگین از بار گشتی. پاروزنانت تو را به جایهای ژرفِ دریا بردند، اما باد شرقی تو را در قلب دریا در هم شکست. دولت و محصولات و کالاهای تو، و ملوانان و ناخدایان و تعمیرکنندگانِ درزهایت، و سوداگرانِ کالاها و همۀ مردان جنگی تو، با تمامی کسانی که در میان تو هستند، در روز سقوط تو به قعر دریا فرو خواهند رفت. از صدای فریاد ناخدایانت سرزمینهای ساحلی به لرزه در خواهند آمد. همۀ پاروزنان از کشتیهای خود فرود خواهند آمد، و ملوانان و همۀ ناخدایانِ دریا بر زمین خواهند ایستاد. آنان به سبب تو فریادِ بلند سر خواهند داد و به تلخی خواهند گریست. خاک بر سر خواهند افشاند و در خاکستر خواهند غلتید؛ به سبب تو موی از سر برکنده، پلاس در بر خواهند کرد و به مرارتِ جان و نوحۀ تلخ بر تو خواهند گریست. در شیون خود، بر تو مرثیه خواهند خواند، و برای تو نوحه‌گری کرده، خواهند گفت: ”کیست مانند صور؟ کیست مانند آن شهر که در میان دریا خاموش شده است؟ آنگاه که کالاهای تو از دریا می‌رسید، مردمانِ بسیار را خرسند می‌کردی و پادشاهان زمین را از فراوانی دولت و کالاهایت توانگر می‌ساختی. حال در عمق آبها دریا تو را در هم شکسته، و کالاها و همۀ خدمه‌ات با تو فرو رفته‌اند. تمامی ساکنان سرزمینهای ساحلی به سبب تو در حیرتند؛ موی بر تن پادشاهانشان راست شده،‌ و رنگ از رخسار باخته‌اند. تاجرانِ قومها به سبب تو انگشت به دهان می‌مانند؛ تو به فرجامی شوم رسیده‌ای و دیگر تا به ابد نخواهی بود.“»