مزمور 144

144
سرود داوود
شکرگزاری پادشاه برای پیروزی
1خداوند را که صخرهٔ من است، سپاس باد!
او مرا برای میدان جنگ تعلیم می‌دهد.
2او قلعهٔ بلند و یار وفادار من است،
سپر و نجات‌دهندۀ من.
به او پناه می‌برم
و او قوم‌ها را تحت فرمان من درمی‌آورد.
3خداوندا، انسان چیست که تو به او می‌اندیشی،
و بنی‌آدم که به او توجّه می‌نمایی؟
4او مانند سایه درگذر است
و عمرش نفسی بیش نیست.
5ای خداوند، آسمان را بگشا و پایین بیا.
کو‌ه‌ها را لمس کن تا از آن‌ها دود برخیزد.
6رعدوبرق را بفرست و دشمنان خود را پراکنده کن
و با تیرهای خود آن‌ها را تارومار گردان.
7دست خود را از عالم بالا دراز کن
و مرا از عمق آب‌ها
و از دست بیگانگان نجات بده.
8حرف‌های آنان سراسر دروغ است
و قسم دروغ می‌خورند.
9خداوندا، برای تو سرودی تازه خواهم خواند
و با بربط ده تار تو را خواهم سرود.
10پادشاهان را پیروزی می‌بخشی
و داوود را از شمشیر دشمن می‌رهانی.
11خداوندا، مرا از دست بیگانگان رهانیده خلاصی ده،
و از چنگ بیگانگان
که حرف‌های آنان سراسر دروغ است،
و قسم دروغ می‌خورند نجات بده.
12باشد که پسران ما در جوانی،
همچون درختانِ برومند گردند؛
دختران ما
چون ستون‌های تراشیدۀ کاخ پادشاهان باشند.
13انبارهای ما
پُر از محصولات گوناگون گردند،
و گوسفندان ما در صحرا،
ده‌ها هزار برّه بزایند.
14گاوهای ما، بدون ازدست‌دادن گوساله‌ای،
بارور و کثیر شوند.
در کوچه‌های ما صدای هیچ ناله‌ای نباشد.
15خوشا به حال ملّتی که از این برکات بهره‌مند گردد
و خوشا به حال قومی که یَهْوه، خدای ایشان است.

انتخاب شده:

مزمور 144: مژده

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی

None

می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید