مزمور 109
109
سرود داوود
دعا برای حمایت و انتقام
1خدایا، تو را ستایش می‌کنم؛ خاموش مباش.
2مردم شریر و دروغ‌گو زبان به بدگویی من گشوده‌اند
و دربارۀ من دروغ می‌گویند.
3سخنان نفرت‌انگیز می‌گویند
و بدون سبب با من می‌جنگند.
4در جواب دوستی و دعاهای من برای ایشان،
آن‌ها با من مخالفت می‌کنند.
5جواب خوبی‌های مرا با بدی می‌دهند
و جواب محبّت مرا با دشمنی.
6آن‌ها می‌گویند: حاکم ظالمی را بر او بگمار
و بگذار دشمنش علیه او شهادت بدهد.
7بگذار در دادگاه محکوم شود
و دعایش هم گناه محسوب گردد!
8باشد که عمرش کوتاه شود
و شخص دیگری مقامش را بگیرد!
9فرزندانش یتیم شوند
و زنش بیوه گردد!
10بگذار اطفالش آواره شوند و به گدایی بیفتند
و از ویرانه‌ای که زندگی می‌کنند رانده گردند!
11طلبکارانش مال و دارایی‌اش را غصب کنند
و بیگانگان حاصل زحمتش را به تاراج ببرند.
12باشد که کسی به او محبّت نکند
و نظر لطف به یتیمانش نداشته باشد.
13باشد که نسل او قطع شود،
و نامش از صفحۀ روزگار محو گردد!
14خداوند شرارت نیاکانش را فراموش نکند
و گناهان مادرش را نیامرزد!
15کارهای بد او همیشه مدّنظر خداوند باشد،
امّا خاطرۀ او از روی زمین محو شود!
16زیرا او به هیچ‌کس محبّت نکرد،
بلکه به فقیران و محتاجان و شکسته‌دلان، آزار رسانید
و آنان را کُشت.
17او دوست داشت که دیگران را لعنت کند؛ اکنون خودش را لعنت کن.
نمی‌خواست به کسی برکت برساند، پس هیچ‌کس به او برکت نرساند.
18لعنت کردن مثل لباس پوشیدن برای او عادی شده بود،
پس اکنون لعنت مانند آب در بدنش
و مثل روغن در استخوان‌هایش نفوذ کند.
19اینک لعنت مانند لباسی که می‌پوشد
و مانند کمربندی که به کمر می‌بندد، او را بپوشاند.
20خداوند دشمنانم و کسانی را که از من بدگویی می‌کنند،
این‌چنین جزا بدهد.
21امّا تو، ای خداوند، یَهْوه، به‌خاطر نام خود به من کمک کن
و به‌خاطر محبّت پایدارت مرا نجات بده.
22من مسکین و نیازمندم،
و قلبم پُر از اندوه است.
23مانند سایۀ غروب در حال فنا هستم
و مانند ملخی رانده شده‌ام.
24از بس روزه گرفته‌ام، قوّتی در زانوهایم نمانده
و فقط پوست‌و‌استخوان شده‌ام.
25مورد تمسخر دشمنانم قرار گرفته‌ام؛
وقتی مرا می‌بینند، سَرخود را می‌جنبانند.
26ای یَهْوه، خدای من، مرا کمک کن
و به‌خاطر محبّت پایدارت، مرا نجات بده.
27بگذار بدانند که تو، ای خداوند،
باقدرت خود مرا نجات داده‌ای.
28آن‌ها مرا لعنت می‌کنند،
امّا تو مرا برکت بده. باشد که بدخواهانم شرمنده شوند
ولی این بنده‌ات شادمان گردد.
29بگذار دشمنانم رسوا شوند
و با لباس شرمساری پوشانیده شوند!
30با زبان خود خداوند را بسیار شکرگزاری خواهم نمود؛
در حضور همۀ مردم، او را ستایش خواهم کرد،
31زیرا او از مردم مسکین حمایت می‌نماید
و از دست کسانی که آنان را محکوم به مرگ می‌کنند، رهایی می‌بخشد.
اکنون انتخاب شده:
مزمور 109: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023