میکاه 7
7
فساد اخلاقی قوم اسرائیل
1وای به حال من! زیرا مانند شخص گرسنه‌ای هستم که نه میوه‌ای بر درختان و نه انگوری بر تاک‌ها پیدا می‌کند و هیچ انگور یا انجیری باقی نمانده است. 2مردم درستکار از روی زمین محو شده‌اند و هیچ شخص درستکاری در بین مردم دیده نمی‌شود. همگی برای ریختن خون در کمین نشسته‌اند و برای کشتن یکدیگر دام گسترده‌اند. 3دست‌هایشان برای شرارت و جنایت مهارت دارد. حاکم و قاضی رشوه می‌گیرند. اشخاص بزرگ به آن‌ها می‌گویند که چه میل دارند و چه می‌خواهند و با هم نقشه می‌کشند. 4بهترین و امین‌ترین آن‌ها همچون خار بی‌ارزش هستند.
همان‌طور که انبیا هشدار داده بودند، روز مجازات آن‌ها فرارسیده است و همگی مضطرب و پریشان می‌شوند. 5به دوست و رفیق خود اعتماد نکن و حتّی به همسرت اعتماد نکن و متوجّه حرف دهانت باش. 6در این زمان پسر به پدر خود توهین می‌کند. دختر مخالف مادر است و عروس با مادرشوهرش دشمنی می‌کند. اهل خانۀ شخص، دشمن او می‌باشند.
7امّا چشم امید من به‌سوی خداوند است و با اعتماد کامل منتظرم تا خدا مرا نجات بدهد. خدای من دعای مرا مستجاب خواهد کرد.
خداوند نجات می‌بخشد
8ای دشمنان بر روزگار بد ما شادی نکنید، زیرا اگرچه بیفتیم، دوباره برمی‌خیزیم. اگر در تاریکی باشیم، خداوند نور و روشنایی ما خواهد بود. 9ما در برابر خداوند گناه کرده‌ایم، بنابراین باید مدّتی قهر و غضب او را متحمّل شویم، امّا سرانجام از ما در برابر دشمنان حمایت خواهد کرد و آن‌ها را به‌خاطر بدی‌هایی که در حقّ ما کرده‌اند، مجازات خواهد نمود. او ما را از تاریکی به روشنایی هدایت خواهد کرد و ما کار نجات‌بخش او را خواهیم دید. 10آنگاه دشمنانی که از روی طعنه به ما می‌گفتند: «یَهْوه، خدای شما کجا است؟» چون بینند که خداوند پشتیبان ما است، شرمنده و سرافکنده خواهند شد و با چشمان خود خواهیم دید که آن‌ها مانند گِل کوچه پایمال خواهند شد.
11ای اورشلیم، روزی فرا می‌رسد که دیوارهای شهرهایت بازسازی خواهند شد و تو بیش از پیش توسعه خواهی یافت. 12مردم تو از آشور و مصر، از نواحی رود فرات، از سواحل دریاها و کوهستان‌های دوردست نزد تو بازخواهند گشت، 13امّا سایر کشورهای روی زمین به‌خاطر گناهان ساکنان آن ویران خواهند شد.
14ای خداوند، بیا و بر قوم برگزیدۀ خود شبانی کن و آن‌ها را که همچون گوسفندان در بیابان تنها مانده‌اند، مانند دوران گذشته به چراگاه‌های سرسبزِ باشان و جِلعاد هدایت فرما.
15خداوندا، مانند زمانی‌‌که ما را از سرزمین مصر بیرون آوردی، به ما معجزه‌های بزرگ نشان بده. 16قوم‌های دیگر کارهای تو را خواهند دید و با وجود تمام قدرتی که دارند، شرمنده خواهند شد و از ترس دهان خود را خواهند بست و گوش‌های خود را خواهند گرفت. 17مانند مار زمین را خواهند لیسید و مانند خزندگان از غارهای خود بیرون خواهند خزید و با ترس‌ولرز به‌سوی تو که خداوند و خدای ما هستی بازخواهند گشت.
18خداوندا، هیچ خدایی مانند تو نیست. تو گناه بندگانت را می‌آمرزی و تقصیرات بازماندگان قومت را می‌بخشی، و چون بر بندگانت رحمت و شفقّت داری، برای همیشه خشمگین نمی‌مانی. 19دوباره بر ما رحم خواهی کرد. گناهان ما را در زیر قدم‌هایت پایمال خواهی کرد و همه را در اعماق دریا خواهی افکند. 20به وعده‌ای که به قوم خود، یعنی فرزندان ابراهیم و یعقوب داده‌ای وفادار بوده آن‌ها را از محبّت پایدارت برخوردار خواهی ساخت.
اکنون انتخاب شده:
میکاه 7: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023