اِرمیا 23
23
امید به آینده
1چه وحشتناک است داوری خداوند نسبت به حکمرانانی که قوم او را پراکنده می‌کنند و از بین می‌برند! 2یَهْوه، خدای اسرائیل، دربارۀ حکمرانانی که موظّف به مراقبت از مردم بودند، چنین می‌گوید: «شما از قوم من مراقبت نکرده‌اید؛ شما آن‌ها را پراکنده و از خود رانده‌اید. اکنون من شما را به‌خاطر شرارت‌هایی که مرتکب شده‌اید، مجازات می‌کنم. 3بقیّۀ قوم خود را از سرزمین‌هایی که ایشان را در آن‌ها پراکنده کرده بودم، به وطن خودشان برمی‌گردانم. آن‌ها فرزندان زیادی خواهند داشت و به تعدادشان هر روز افزوده خواهد شد. 4من حکمرانانی برای مراقبت از آن‌ها برخواهم گزید. قوم من دیگر در ترس و وحشت نخواهد بود، و من دیگر آن‌ها را مجازات نخواهم کرد. من، خداوند، چنین گفته‌ام.
5خداوند می‌گوید: «زمانی می‌آید که من از نسل داوود پادشاهی عادل برخواهم گزید. آن پادشاه با حکمت حکومت خواهد کرد و آنچه را که راست و درست است، در تمام این سرزمین انجام خواهد داد. 6وقتی او پادشاهی کند، مردم یهودا در امنیّت و قوم اسرائیل در صلح خواهند زیست. نام او 'خداوند عدالت ما است' خواهد بود.
7«زمانی می‌آید که مردم دیگر به نام من، به‌عنوان خدای زنده‌ای که آن‌ها را از مصر بیرون آورده، سوگند یاد نخواهند کرد. 8آن‌ها در عوض به نام خدای زنده‌ای سوگند خواهند خورد که قوم اسرائیل را از سرزمین شمالی و سایر کشورهایی که ایشان را در آن‌ها پراکنده کرده بودم، بازگردانده است. آنگاه آن‌ها در وطن خودشان زندگی خواهند کرد.»
پیام اِرمیا دربارۀ انبیا
9به‌خاطر خداوند و به‌خاطر کلام قدّوس او،
دلم شکسته و تمام وجودم می‌لرزد،
مثل آدم مست و مثل کسی که شراب زیاد نوشیده است.
10این سرزمین از کسانی که به خداوند امین نیستند، پُر شده است؛
آن‌ها به زندگی شرارت بار خود ادامه می‌دهند و از قدرت خود سوء‌استفاده می‌کنند.
به‌خاطر لعنت خداوند، تمام این سرزمین در ماتم است
و تمام چراگاه‌ها خشک شده‌اند.
11خداوند می‌گوید:
«انبیا هم مانند کاهنان بدکاره‌اند؛
من آن‌ها را حتّی در معبدِ بزرگ در حال ارتکاب شرارت دیده‌ام.
12راه‌های آن‌ها لغزنده و تاریک است.
آن‌ها خواهند لغزید و خواهند افتاد.
من آن‌ها را دچار مصیبت خواهم کرد.
زمان مجازات نزدیک است.
من، خداوند، چنین گفته‌ام.
13من شاهد گناه انبیای سامره بوده‌ام.
آن‌ها در نام بَعَل نبوّت کرده
قوم مرا گمراه ساخته‌اند.
14انبیای اورشلیم از آن‌ها هم بدترند.
آن‌ها زانی و دروغ‌گو هستند
و بدکاران را در انجام شرارت تشویق می‌کنند
به‌طوری‌که هیچ‌کس دست از شرارت برنمی‌دارد.
در نظر من،
این‌ها از مردم سُدوم و غُمورَه بهتر نیستند.
15«این است آنچه من، خداوند متعال دربارۀ انبیای اورشلیم می‌گویم:
من به آن‌ها گیاه تلخ برای خوردن
و زهر برای نوشیدن خواهم داد،
چون کُفر و بی‌ایمانی را در تمام این سرزمین رواج داده‌اند.»
16خداوند متعال به مردم اورشلیم چنین گفت: «به آنچه انبیا می‌گویند، گوش ندهید، چون آن‌ها به شما امید واهی می‌دهند. آن‌ها تصوّرات خودشان را به شما می‌گویند، نه آنچه من به آن‌ها گفته‌ام. 17آن‌ها به مردمی که به پیام من گوش نداده‌اند، همواره می‌گویند که همه‌‌چیز به‌خوبی پیش خواهد رفت. آن‌ها به آدم‌های سرسخت که سخنان مرا باور نکرده‌اند، می‌گویند که هیچ بلایی بر آن‌ها نازل نخواهد شد.»
18من گفتم: «هیچ‌یک از این انبیا آن‌قدر به خداوند نزدیک نبود که بتواند افکار او را درک کند. هیچ‌یک از آن‌ها پیام او را نشنیده و نفهمیده و توجّهی به سخنان او نکرده است. 19خشم او مثل توفان و تُندبادی است که بر فراز سر شریران می‌خروشد. 20این توفان تا وقتی آنچه منظور نظر خداوند است صورت نگیرد، فروکش نخواهد کرد. در آینده‌ای نزدیک، مردم این را به‌طور واضح خواهند فهمید.»
21خداوند گفت: «من این انبیا را نفرستادم، ولی آن‌ها خودسرانه پیش رفتند؛ من به آن‌ها پیامی ندادم، ولی بدون موافقت من، به نام من سخن گفتند. 22اگر آن‌ها از نیّت‌های من آگاه بودند، در‌آن‌صورت می‌توانستند پیام مرا به قوم من اعلام کنند و آن‌ها را از راه‌های ناراست و زندگی پُر گناهشان بازگردانند.
23«من خدایی هستم که در همه‌جا حاضرم و محدود به محل خاصی نیستم. 24هیچ‌کس نمی‌تواند خود را از من پنهان کند تا من او را نبینم. آیا نمی‌دانید که من در همه‌جا در آسمان و زمین حضور دارم؟ 25من شنیده‌ام که آن انبیا چه چیزهای در نام من گفته‌اند؛ آن‌ها به دروغ به نام من نبوّت کرده ادّعا می‌کنند که در خواب آن پیام‌ها را از من دریافت کرده‌اند. 26تا به کی این انبیا با دروغ‌هایشان به گمراه کردن قوم من ادامه خواهند داد؟ 27آن‌ها فکر می‌کنند با خواب‌هایی که بیان می‌کنند، خواهند توانست قوم مرا وادار کنند تا نام مرا فراموش کنند، همان‌طور که پدرانشان مرا فراموش کردند و به بَعَل روی آوردند. 28نبی‌ای که خوابی می‌بیند باید بگوید که پیام او فقط یک خواب بوده، ولی نبی‌ای که از من پیامی گرفته، باید با امانت آن پیام را بازگو کند. در برابر گندم، کاه چه ارزشی دارد؟ 29پیام من آتش است و پُتکی که سنگ‌ها را خُرد می‌کند. 30من بر ضد انبیایی هستم که گفته‌های یکدیگر را می‌دزدند و آن‌ها را به‌جای پیام من اعلام می‌کنند. 31من همچنین بر ضد انبیایی هستم که حرف‌های خود را از قول من بیان می‌کنند. 32به آنچه من، خداوند می‌گویم گوش دهید! من مخالف انبیایی هستم که خواب‌های پُر از دروغ خود را به‌جای پیامی از جانب من بیان می‌کنند. آن‌ها با بازگو کردن این خواب‌ها و با ادّعاهای کاذب خود، قوم مرا گمراه می‌کنند. من آن‌ها را نفرستادم و مأمور نکردم و آن‌ها هیچ کمکی برای قوم من نیستند. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»
باری سنگین برای خداوند
33خداوند به من گفت: «ای اِرمیا، اگر یک نبی یا یک کاهن یا یک نفر از قوم من، از تو بپرسد، پیام خداوند چیست؟ به او بگو، 'تو بار سنگینی برای خداوند هستی و او از شرّ تو خلاص خواهد شد.' 34اگر یک نفر از قوم من، یا یک نبی یا یک کاهن این کلمات را به کار ببرد و بگوید، 'پیام خداوند ناگوار است'#23:34 واژه عبری هم به معنی «بار» و هم به معنی «پیام و یا وحی» است. شاید مردم پیام نبی را به‌عنوان باری از خداوند می‌پنداشتند. من آن شخص و خانوادۀ او را مجازات خواهم کرد. 35درعوض، هر‌کس باید از دوستان و همسایگان خود بپرسد، «جواب خداوند چیست؟ خداوند چه گفته است؟» 36بنابراین آن‌ها نباید دیگر کلمات، 'پیام خداوند ناگوار است'، را به کار ببرند، چون اگر آن کلمات را به کار ببرند، کاری می‌کنم که پیام من واقعاً برایشان باری سنگین شود. مردم گفتار خدای خود، خداوند زنده و متعال، را دگرگون کرده‌اند. 37ای اِرمیا، از انبیا بپرس، 'پاسخ خداوند برای شما چه بود؟ خداوند چه گفته است؟' 38اگر آن‌ها از اطاعت من سر باز زنند و بگویند، 'پیام خداوند ناگوار است'، آنگاه به آن‌ها بگو که 39من حتماً آن‌ها را به همراه شهری که به اجدادشان داده بودم، می‌گیرم و به‌جایی بسیار دور از حضور خودم خواهم انداخت. 40من آن‌ها را تا ابد رسوا و بی‌آبرو خواهم کرد.»
انتخاب شده:
اِرمیا 23: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023