اِرمیا 2
2
توجّه خدا از اسرائیل
1خداوند به من گفت که 2این پیام را به تمام مردم اورشلیم اعلام کنم:
«به یاد دارم که چقدر در جوانی‌ات باوفا بودی،
چقدر در ابتدای ازدواجمان مرا دوست داشتی؛
به‌دنبال من حتّی از کویرها
و زمین‌های بایر گذشتی.
3ای اسرائیل، تو فقط به من تعلّق داشتی؛
و نوبر محصول من بودی.
من به هر‌کس که تو را می‌آزرد،
رنج و عذاب می‌دادم.
من، خداوند، چنین گفته‌ام.»
گناه اجداد قوم اسرائیل
4ای فرزندان یعقوب و ای طایفه‌های اسرائیل، به پیام خداوند گوش دهید. 5خداوند می‌فرماید:
«اجداد شما چه اتّهامی علیه من داشتند؟
چه چیزی باعث شد آن‌ها از من روی‌گردان شوند؟
آن‌ها بُت‌های بی‌ارزش را پرستش کردند،
و خودشان بی‌ارزش شدند.
6آن‌ها به من بی‌اعتنایی کردند،
گرچه من آن‌ها را از مصر نجات دادم
و آن‌ها را در بیابان و چاله‌های شنی،
سرزمینی خشک و خطرناک،
جایی که کسی در آن زندگی نمی‌کند
و حتّی هیچ‌کس از آنجا گذر نیز نخواهد کرد، رهبری کردم.
7من آن‌ها را به سرزمینی حاصل‌خیز آوردم
تا از محصولات و میوه‌های آن لذّت ببرند،
امّا درعوض، آن‌ها سرزمین مرا ویران کردند،
و زمینی را که به آن‌ها داده بودم، ناپاک ساختند.
8کاهنان نپرسیدند، 'خداوند کجا است؟'
حتّی معلّمین شریعت، مرا نمی‌شناختند.
حکمرانان بر ضد من شورش کردند؛
انبیا به نام بَعَل نبوّت کردند
و بُت‌های بیهوده را پرستیدند.
دعوی خداوند علیه قوم خودش
9«پس من، خداوند، دوباره دعوی خود را علیه قوم خودم
و بر ضد اجدادشان ارائه می‌دهم.
10به جانب غرب، به جزیرۀ قبرس بروید،
و کسی را به شرق، به قیدار بفرستید.
شما خواهید دید که چیزی شبیه این هیچ‌گاه واقع نشده است.
11هیچ ملّت دیگری هرگز خدایان خود را،
هرچند غیر واقعی بودند، عوض نکردند.
امّا قوم من، مرا که برایشان افتخار و بزرگی آوردم،
با خدایانی که برایشان هیچ‌کاری نمی‌توانند بکنند، عوض کردند.
12از‌این‌رو به آسمان دستور می‌دهم از وحشت بلرزد،
و متعجّب و حیران بماند،
13چون قوم من مرتکب دو گناه شده‌اند:
آن‌ها مرا که سرچشمۀ آب گوارا هستم، ترک کرده‌اند
و برای خود آب‌انبار کند‌ه‌اند،
آب‌انبارهای ترک خورده‌ای که آب را اصلاً نگاه نمی‌دارند.
نتیجۀ بی‌وفایی قوم اسرائیل
14«اسرائیل برده نیست
و در بردگی متولّد نشد؛
پس چرا دشمنانش برای شکار او در کمین نشسته‌اند؟
15آنان مثل شیر بر او می‌غرّند،
و سرزمین او را به‌صورت بیابان درآورده‌اند،
و شهرهایش را کاملاً متروک و ویران کرده‌اند.
16آری، مردان مِمفیس و تَحفَنحیس
جمجمۀ او را شکسته‌اند.
17ای اسرائیل، خودت باعث این بودی!
تو مرا که یَهْوه، خدای تو بودم، ترک کردی،
در‌حالی‌که من تو را در تمام راه رهبری می‌کردم.
18فکر می‌کنی رفتن تو به مصر
و نوشیدن از آب رود نیل برایت فایده‌ای خواهد داشت؟
یا رفتن به آشور و نوشیدن از رود فرات
برایت چه سودی خواهد داشت؟
19شرارت تو موجب مجازات تو،
و روی‌گردانیدن تو از من، باعث محکومیّت تو است.
تو خواهی آموخت که ترک کردن و بی‌حرمتی به من،
یَهْوه، خدای خودت،
چه اشتباه تلخی است.
من، خدای قادر متعال، چنین گفته‌ام.»
اسرائیل از پرستش خداوند سرپیچی می‌کند
20خداوند متعال چنین می‌گوید:
«ای اسرائیل، از زمان‌های قدیم تو از فرمان من سرپیچی کردی،
و حاضر نبودی از من اطاعت کنی و مرا بپرستی.
بر فراز تپّه‌های مرتفع،
در پای درختان سبز،
تو الهه‌های باروری را می‌پرستیدی.
21من تو را مثل یک تاک مرغوب،
از بهترین بذر زمین کاشتم.
امّا نگاه کن، ببین چه شده‌ای!
یک تاک پوسیدۀ بی‌ارزش.
22حتّی اگر خودت را با قوی‌ترین صابون‌ها بشویی،
بازهم لکّه‌های گناهت را می‌بینم.
23چگونه می‌توانی بگویی که خودت را آلوده نساخته‌ای،
و یا هرگز بَعَل را پرستش نکرده‌ای؟
بنگر چگونه تو در همین درّه مرتکب گناه شده‌ای،
و ببین چه کرده‌ای.
تو مثل یک شتر وحشی در فصل جفت‌گیری هستی،
که افسار‌گسیخته به هر طرف می‌دود،
24و به بیابان می‌شتابد.
تو مانند خر مادّهٔ وحشی هستی که در شهوت خودش دنبال خر نر است و کسی نمی‌تواند جلوی او را بگیرد.
لازم نیست که خرهای نر برای رام کردن او به خودشان زحمتی بدهند،
چون او همیشه در فصل جفت‌گیری حاضر و آماده است.
25ای اسرائیل، پای‌های خود را خسته نکن،
و نگذار گلوی تو
از تعقیب سایر خدایان خشک شود.
امّا تو می‌گویی، 'نه، من نمی‌توانم بازگردم.
من عاشق خدایان بیگانه هستم
و به‌دنبال آن‌ها خواهم رفت.'»
اسرائیل سزاوار مجازات است
26خداوند می‌گوید: «همان‌طور که یک دزد هنگامی‌که گیر می‌افتد، شرمسار است، شما قوم اسرائیل هم همان‌گونه، به همراه پادشاهان، بزرگان، کاهنان، و انبیای خودتان، شرمنده خواهید شد. 27شما که می‌گویید یک درخت، پدر شما و یک صخره، مادر شما است، شرمسار خواهید شد. شما به‌عوض این‌که به من روی آورید به من پشت کردید، پس این ننگ بر سر شما خواهد آمد. امّا وقتی شما دچار زحمت می‌شوید، آنگاه از من می‌خواهید بیایم و شما را نجات دهم.
28«کجا هستند آن خدایانی که برای خود ساختید؟ بگذارید وقتی در زحمت هستید، آن‌ها اگر می‌توانند شما را نجات دهند! ای یهودا به تعداد شهرهایت خدایان متعدّد داری. 29شکایت تو چیست؟ چرا بر ضد من شوریده‌ای؟ 30من تو را مجازات کردم، ولی فایده‌ای نداشت؛ تو نمی‌گذاری تو را اصلاح کنم. مثل شیر غرّان تمام انبیا را کشتی. 31ای قوم اسرائیل به آنچه می‌گویم گوش بده. آیا من برای شما، مثل بیابان یا مثل سرزمینی تاریک و خطرناک بودم؟ پس چرا می‌گویید هرچه دلتان خواست، همان را انجام خواهید داد و دیگر به حضور من برنمی‌گردید؟ 32آیا یک زن جوان می‌تواند جواهرات خود را فراموش کند، و یا یک عروس لباس عروسی خود را؟ امّا قوم من مرا برای روزهای بی‌شماری فراموش کرده است. 33تو مطمئناً می‌دانی که چگونه عشاق خود را تعقیب کنی. حتّی بدترین زنان، می‌توانند این را از تو بیاموزند. 34لباس‌هایت از خون بی‌گناهان و بیچارگان، و نه از خون دزدان، لکّه دار است.
«باوجوداین 35تو می‌گویی، 'من بی‌گناهم؛ حتماً خداوند دیگر نسبت به من عصبانی نیست،' امّا من خداوند، تو را تنبیه خواهم کرد، چون می‌گویی مرتکب گناهی نشده‌ای. 36تو با روی آوردن به خدایان سایر ملّت‌ها ارزش خود را از دست داده‌ای. مصر هم مانند آشور تو را ناامید خواهد کرد. 37تو از مصر روی‌گردان شده از خجالت سرت را پایین خواهی انداخت. من، خداوند، تمام کسانی را که تو به آن‌ها توکّل کرده‌ای، طرد کرده‌ام. از آن‌ها هیچ سودی عاید تو نخواهد شد.»
اکنون انتخاب شده:
اِرمیا 2: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023