اِرمیا 12
12
پرسش اِرمیا از خداوند
1«ای خداوند، اگر با تو وارد بحث شوم،
تو همیشه پیروز می‌شوی!
باوجوداین، در مورد عدالت از تو پرسشی دارم.
چرا بدکاران کامروا و خیانتکاران موفّق می‌شوند؟
2تو آن‌ها را مثل نهال می‌کاری،
و آن‌ها ریشه می‌دوانند
و رشد کرده میوه می‌دهند.
آن‌ها با زبان خود تو را تمجید می‌کنند،
ولی در قلب خود از تو دورهستند.
3امّا، ای خداوند، تو مرا می‌شناسی
و هرچه را که انجام می‌دهم، تو می‌بینی
و می‌دانی چقدر تو را دوست دارم.
این مردمان شریر را مثل گوسفندانی که برای قصّابی می‌برند، از اینجا بیرون ببر،
و تا زمان کشتارشان آن‌ها را جدا نگاه‌دار.
4تا به کی این سرزمین ما باید این‌قدر خشک باشد
و علف مزرعه‌های ما پژمرده باشد؟
حیوانات و پرندگان هم به‌خاطر شرارت قوم در حال مرگند،
قومی که می‌گوید، 'خدا نمی‌بیند ما چه می‌کنیم؟'»
5خداوند گفت:
«ای اِرمیا، اگر از مسابقه دادن با پیادگان این‌قدر خسته شده‌ای،
چگونه می‌توانی با اسبان مسابقه دهی؟
اگر نمی‌توانی در زمین صاف و هموار روی پای خود بایستی،
در جنگل‌های اُردن چه خواهی کرد؟
6حتّی اعضای خانواده‌ات به تو خیانت کرده‌اند،
و با هم‌دستی دشمنان به تو حمله می‌کنند.
به آن‌ها اعتماد نکن،
حتّی اگر آن‌ها دوستانه با تو سخن گویند.»
اندوه خداوند به‌خاطر قومش
7خداوند می‌گوید:
«من اسرائیل را ترک
و قوم برگزیدۀ خودم را طرد کردم.
من قوم محبوب خود را
تسلیم دشمنانشان نمودم.
8قوم برگزیدۀ من مخالف من شده؛
مثل شیری در جنگل بر من می‌غرّد.
از‌این‌رو از او بیزارم.
9قوم برگزیدۀ من مثل پرنده‌ای است
که از هر طرف مورد هجوم بازهای شکاری قرار گرفته باشد.
حیوانات وحشی را صدا کنید
تا بر سر این سفره بنشینند.
10بسیاری از فرمانروایان بیگانه، تاکستان مرا ویران
و مزراع مرا لگدمال کرده‌اند.
سرزمین زیبای مرا به بیابان مبدّل ساخته‌اند،
11و از آن، زمین بایر به‌وجود آورده‌اند،
زمینی متروک و بی‌حاصل!
تمام زمین به بیابان بی‌آب‌وعلف تبدیل شده
و کسی به آن اهمیّت نمی‌دهد.
12از آن سوی بلندی‌های بیابان،
مردم برای غارت آمده‌اند.
من چنان جنگی در این سرزمین برافروختم
که دیگر کسی از آن در امان نخواهد بود.
13قوم من گندم کاشتند ولی علف هرز درو کردند،
آن‌ها زحمت زیاد کشیدند،
امّا چیزی عایدشان نشد.
به‌خاطر غضب من محصولشان از بین رفت.»
وعدۀ خداوند به همسایگان اسرائیل
14خداوند می‌گوید: «امّا دربارۀ همسایگان اسرائیل، که میراث قوم من، یعنی زمینی را که من به آن‌ها داده بودم، ویران کردند، چنین می‌گویم. من آن مردمان شریر را مثل گیاهی که از ریشه می‌کَنند، از سرزمینشان بیرون خواهم کرد و مردم یهودا را نجات خواهم داد. 15بعد از آنکه آن‌ها را دور ساختم، دوباره نسبت به آن‌ها رحیم خواهم بود؛ تمام ملّت‌ها را به سرزمین‌های خودشان برخواهم گرداند. 16اگر با تمام دل آیین قوم مرا بپذیرند، و به نام من سوگند یاد کنند، همان‌طور که روزی به قوم من می‌آموختند به نام بَعَل قسم بخورند، آنگاه آن‌ها هم جزو قوم من خواهند بود و کامیاب خواهند شد. 17امّا اگر ملّتی اطاعت نکند، من آن را کاملاً از ریشه قطع کرده از بین خواهم بُرد. من، خداوند چنین گفته‌ام.»
اکنون انتخاب شده:
اِرمیا 12: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023