اِشعیا 42
42
بندۀ خداوند
1خداوند می‌گوید:
«این است خادم من که به او قدرت می‌بخشم،
کسی که او را برگزیده‌ام و از او خشنود هستم.
من او را از روح خود پُر کرده‌ام،
و او عدالت را برای ملّت‌ها خواهد آورد.
2او فریاد نخواهد زد، صدای خود را بلند نخواهد کرد،
و کسی سخنان او را در کوچه‌ها نخواهد شنید.
3او نیِ خمیده را نخواهد شکست
و چراغ کم نور را خاموش نخواهد کرد.
او عدالت پایدار برای همه به ارمغان خواهد آورد.
4او امید و جر‌أت خود را از دست نخواهد داد
تا عدالت را بر تمام روی زمین استوار نماید.
مردم سرزمین‌های دوردست با اشتیاق منتظر تعالیم او هستند.»
5خدا آسمان‌ها را آفرید و آن‌ها را گسترش داد،
او زمین و هرچه را که در آن زیست می‌کند، شکل داد،
و به تمام انسان‌ها زندگی و نَفَس بخشید.
اکنون یَهْوه، خدا به بندۀ خود می‌گوید:
6«من، خداوند، تو را خوانده‌ام و به تو قدرت بخشیده‌ام
تا عدالت را بر تمام روی زمین اجرا کنی.
به‌وسیلهٔ تو، من با تمام مردم جهان پیمانی خواهم بست
و به‌وسیلهٔ تو به همۀ ملّت‌ها نوری خواهم بخشید.
7تو چشمان کوران را باز خواهی کرد،
و زندانیان را از سیاه‌چال آزاد خواهی نمود.
8«تنها من یَهْوه، خدای تو هستم.
هیچ خدایی در جلال من شریک نخواهد شد
و هیچ بُتی از ستایش من سهمی نخواهد داشت.
9هرچه پیشگویی کرده بودم، به وقوع پیوسته است.
اکنون از چیزهای تازه‌تری
قبل از آنکه شروع شوند، به شما خبر می‌دهم.»
سرود ستایش
10سرودی تازه برای خداوند بسرایید؛
ای تمامی زمین، در ستایش او بسرایید!
دریا و تمامی موجوداتی که در آن زندگی می‌کنند، او را بستایند.
ای جزایر دوردست و ساکنان آن‌ها، او را بسرایید.
11بیابان و شهرهای آن خداوند را بستایند؛
مردم قیدار خداوند را حمد گویند!
آن‌ها که در شهر سِلاع زندگی می‌کنند،
از فراز کوهستان‌ها فریاد شادی برآورند.
12آن‌ها که در سرزمین‌های دوردست زندگی می‌کنند،
خداوند را ستایش و تمجید کنند.
13خداوند مثل یک جنگجو به جنگ می‌رود؛
او برای کارزار آماده است.
او با فریاد، فرمان جنگ و حمله را می‌دهد،
و قدرت خود را به دشمنانش نشان می‌دهد.
خدا قول می‌دهد به قوم خود کمک کند
14خدا می‌گوید:
«من برای مدّت زیادی آرامش خود را حفظ کردم،
و خاموشی و خویشتن‌داری خود را نگاه داشته‌ام؛
اکنون مانند زنی که در درد زایمان است، فریاد می‌زنم.
15من کو‌ه‌ها و تل‌ها را ویران
و دشت‌های سرسبز و پُردرخت را خشک خواهم کرد.
درّه‌های پُرآب را به بیابان مُبدّل خواهم نمود،
و خزائن آب آن‌ها را خشک خواهم کرد.
16«قوم نابینای خود را در راه‌هایی که هرگز نرفته‌اند،
رهبری خواهم کرد.
ظلمت آن‌ها را به نور
و زمین ناهموار را در برابر آن‌ها هموار خواهم ساخت.
این است وعده‌های من،
و همۀ آن‌ها واقع خواهند شد.
17تمام کسانی که به بُت‌ها توکّل دارند
و شمایل را خدا می‌خوانند،
پست و شرمسار خواهند شد.»
قوم اسرائیل عبرت نمی‌گیرد
18خداوند می‌گوید:
«ای قوم ناشنوا، گوش دهید،
و ای شمایی که نابینا هستید، با‌دقّت نگاه کنید!
19آیا کسی از بندۀ من اسرائیل، کورتر،
و کسی از برگزیدۀ من کَرتر است؟
20ای اسرائیل، تو چیزهای زیادی دیده‌ای،
آیا چیزی از آن‌ها آموخته‌ای؟
تو گوش‌هایی داری که می‌شنوند،
امّا آیا واقعاً چه چیز شنیده‌ای؟»
21خداوند به‌خاطر عدالت خود خشنود بود
تا به شریعت خود شکوه بخشیده
آن را جلال دهد.
22امّا اکنون قومش تاراج شده‌اند؛
آن‌ها در سیاه‌چال‌ها محبوس،
و در زندان‌های دوردست، مخفی هستند.
اموال آن‌ها را ربوده‌اند و غارت کرده‌اند
بدون این‌که کسی برای رهایی آن‌ها بیاید.
23کدام‌یک از شما گوش خواهد داد؟
و از این پس با‌دقّت توجّه خواهد کرد؟
24چه کسی فرزندان یعقوب را تسلیم تاراج کنندگان
و اسرائیل را تسلیم غارتگران کرد؟
خداوند خودش چنین کرد، چون ما بر ضد او گناه کردیم!
ما آنطور که او می‌خواست زندگی نکردیم،
و از تعالیم او اطاعت ننمودیم.
25از‌این‌رو او ما را وادار کرد تا قدرت خشم او را حس کنیم
و متحمّل خشونت جنگ شویم.
خشم او مانند آتش در اسرائیل برافروخته شد،
ولی ما نمی‌دانستیم چه می‌گذرد
و از این وقایع اصلاً چیزی نیاموختیم.
اکنون انتخاب شده:
اِشعیا 42: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023