اِشعیا 30
30
پیمان بی‌ثمر با مصر
1خداوند می‌گوید: «وای بر کسانی که بر یهودا حکومت می‌کنند! آن‌ها بر ضد من شوریده‌اند. آن‌ها از نقشه‌هایی پیروی می‌کنند که از آن من نیست، و پیمانی می‌بندند که خلاف ارادۀ من است، و با این کار گناهی بر گناه دیگر می‌افزایند. 2آن‌ها بدون آنکه با من مشورت کنند، برای کمک به مصر می‌روند. آن‌ها می‌خواهند مصر از آن‌ها حمایت کند؛ پس تمام امید و اطمینان ایشان بر فرعون است. 3امّا فرعون فاقد قدرت است و نمی‌تواند به آن‌ها کمک کند و حمایت مصر با ناکامی پایان خواهد یافت. 4هرچند سفیران آن‌ها هم‌اکنون به شهرهای مصر، صُوعَن و حانیس وارد شده‌اند، 5مردم یهودا پشیمان خواهند شد از این‌که به چنین ملّتِ غیرقابل‌اعتمادی که در وقت نیاز، آن‌ها را ناامید می‌کند، اعتماد کردند.»
6این است وحی خدا دربارۀ حیوانات صحرای جنوبی: «سفیران از سرزمین خطرناکی عبور می‌کنند، جایی‌که مملو از شیر، مار سمی و اژدهای پرنده است. آن‌ها هدایای گران‌قیمت خود را بر پشت الاغ‌ها و شترها بار کرده نزد ملّتی می‌برند که نمی‌تواند به آن‌ها هیچ کمکی کند. 7کمکی که مصر می‌کند بی‌ارزش است. از‌این‌رو من مصر را 'رَهَب،' نامیده‌ام#30:7 «رَهَب» در ادبیات باستان نام موجودی افسانه‌ای است که در دریا می‌زیسته و سمبل هرج‌ومرج و آشفتگی قلمداد می‌شده؛ اینجا استعاره‌ای است برای مصر. .»
مردم سرکش
8خدا به من گفت در حضور این مردم بر لوحه و طومار بنویس تا شاهد ابدی باشد، 9زیرا آن‌ها همیشه بر ضد خدا شورش می‌کنند، همیشه دروغ می‌گویند و هیچ‌وقت گوش به تعالیم خداوند نمی‌دهند. 10آن‌ها به انبیا می‌گویند: «نبوّت نکنید.» آن‌ها به بینندگانِ رؤیا می‌گویند: «دربارۀ درستکاری سخن نگویید. آنچه را که دوست داریم بشنویم به ما بگویید. بگذارید در توهّم خود باقی بمانیم. 11از سرراه ما دور شوید و راه ما را سدّ نکنید. ما نمی‌خواهیم دربارۀ خدای قدّوس اسرائیل که شما او را می‌پرستید، چیزی بشنویم.»
12این است آنچه خدای قدّوس اسرائیل می‌گوید: «به آنچه می‌گویم توجّه نمی‌کنید و به خشونت و فریب متّکی هستید. 13شما مقصّر هستید. شما مانند دیوار بلندی هستید که از بالا تا پایین تَرَک خورده ناگهان فرو خواهد ریخت. 14مثل یک کوزۀ گِلی خواهید شکست و چنان خُرد خواهید شد که هیچ قطعۀ‌ای از آن، آن‌قدر بزرگ نباشد که بتوان با آن یک زغال گداخته را گرفت یا از حوض جرعه‌ای آب برداشت.»
15یَهْوه، خدای قدّوس اسرائیل به قوم خود می‌گوید: «بازگردید و در آرامی به من اعتماد کنید؛ آنگاه قدرتمند و در امان خواهید بود.» امّا شما حرف او را رد می‌کنید. 16درعوض، در این فکر هستید که با اسب‌های تیزپا از دست دشمنان فرار کنید. البتّه درست است؛ باید فرار کنید! شما فکر می‌کنید که اسب‌های شما سریع می‌دوند، امّا اسب‌های کسانی که شما را تعقیب می‌کنند، سریع‌تر هستند. 17با دیدن یک سرباز دشمن، هزار نفر از شما پا به فرار خواهند گذاشت، و فقط پنج سرباز کافی است که همۀ شما را فراری دهند. از سپاه شما چیزی جز چوب پرچم شما بر فراز تپّه باقی نخواهد ماند. 18باوجوداین، خداوند آماده است که بر شما رحم کند. او حاضر است بر شما شفقّت کند، چون او عادل است. خوشا به حال کسانی که به خداوند توکّل می‌کنند.
خداوند قوم خود را برکت می‌دهد
19ای مردمی که در اورشلیم زندگی می‌کنید، شما دیگر گریان نخواهید بود. خداوند مهربان است، و وقتی با گریه و زاری به درگاه او برای کمک بروید، او به شما پاسخ خواهد داد. 20خداوند روزهای سختی را در پیش شما گذاشته است، امّا خودش به‌عنوان معلّمتان در آنجا با شما خواهد بود، و دیگر لازم نیست او را بجویید. 21اگر به راست یا چپ منحرف شوید، صدای او را از پشت سر خواهید شنید که می‌گوید: «راه این است، در آن گام بردارید.» 22تمام شمایل و بُت‌های خودتان را که با روکش نقره و طلا پوشیده شده‌اند، خواهید برداشت و مثل چیزی کثیف دور خواهید انداخت، و با صدای بلند خواهید گفت: «از نظرم دور شَوید.» 23هر وقت غلّۀ خود را می‌کارید، خداوند باران خواهد فرستاد تا آن‌ها رشد کنند و محصول فراوانی بدهند، و گاو و گوسفند شما علف زیادی برای چریدن خواهند داشت. 24گاوها و الاغ‌های شما که زمین را شخم می‌زنند، تازه‌ترین و بهترین علوفه را خواهند خورد. 25در روزی که قلعه‌های دشمنان شما تسخیر شوند و مردمش کشته شوند، نهرهای آب از هر کوه و تلی جاری خواهند شد. 26نور ماه مثل نور خورشید روشنایی خواهد بخشید، و نور خورشید هفت برابر بیشتر خواهد شد و در یک روز به‌اندازۀ هفت روز نور خواهد داد. همۀ این‌ها وقتی واقع می‌شوند که خداوند تمام زخم‌هایی را که به قوم خویش روا داشته است مرهم گذاشته شفا دهد.
مجازات آشور
27اینک خداوند از راه دور می‌آید؛ از بینی او آتش و ستونی از دود غلیظ جاری است. لب‌هایش پُر از خشم است و زبانش مانند آتش سوزان. 28او باد را پیشاپیش خود مثل سیلی که همه‌‌چیز را می‌شوید و با خود می‌برد، خواهد فرستاد. او ملّت‌ها را به هلاکت می‌رساند و به نقشه‌های شریرانۀ آن‌ها پایان می‌دهد. 29امّا شما، قوم خداوند، خوشحال خواهید بود و با شادی خواهید سرایید، مثل شب عید. شما مثل کسانی که با نواختن نی به‌سوی معبدِ بزرگ خداوند، مدافع قوم اسرائیل، می‌دوند، احساس شادی خواهید کرد.
30خداوند می‌گذارد همگان صدای مُلوکانۀ او را در شعله‌های آتش، در رگبار باران، در توفان تگرگ و باران‌های سیل‌آسا بشنوند و قدرت خشم او را احساس کنند. 31مردمان آشور وقتی صدای خداوند را بشنوند و قدرت مجازات او را حس کنند، به وحشت خواهند افتاد. 32خداوند ضربات پی‌درپی خود را به ریتم دف و بربط، وارد می‌آورد. خدا خودش علیه مردم آشور خواهد جنگید. 33از قدیم جایی با آتشی عظیم برای سوزاندن امپراتور آشور فراهم شده بود. آن، مکانی است عمیق و عریض و پُرشده از هیزم. خداوند می‌دمد و نَفَس او مثل شعله‌‌ای، تمام آن مکان را به آتش می‌کشد.
اکنون انتخاب شده:
اِشعیا 30: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023