اِشعیا 10
10
1وای بر کسانی‌که قوانین ناعادلانه صادر می‌کنند و آنانی که احکام ظالمانه وضع می‌کنند 2تا فقرا را از حقّ خود محروم کنند، عدالت را از ستمدیدگان بربایند و املاک بیوه‌زنان و یتیمان را صاحب شوند. 3در روز جزا چه خواهید کرد، در روزی که ویرانی از دور بر شما نازل شود؟ به چه کسی برای کمک پناه خواهید برد؟ گنج‌های خود را کجا پنهان خواهید کرد؟ 4شما چاره‌ای ندارید جز این‌که تن به اسارت دهید یا در جنگ کشته شوید. بازهم خشم خداوند پایان نخواهد گرفت و دست او همچنان برای مجازات شما دراز خواهد بود.
امپراتور آشور، وسیله‌ای در دست خدا
5خداوند گفت: «وای بر آشور! من آشور را مانند چماقی برای مجازات کسانی که از آن‌ها خشمگین هستم به کار خواهم برد. 6من آشور را فرستادم تا به ملّت خدانشناس، به مردمی که مرا خشمگین کرده‌اند، حمله کند. من آشور را فرستادم تا قوم را غارت و آن‌ها را مثل خاک لگدمال سازد.»
7امّا امپراتور آشور افکار خشونت‌آمیزی در سر دارد و می‌خواهد ملّت‌های زیادی را نابود کند. 8او می‌گوید: «آیا هریک از فرماندهان ارتش من یک پادشاه نیست؟ 9آیا شهر کَلنو مثل کرکمیش نیست؟ آیا حَمات مانند اَرفاد نیست و سامره همانند دمشق؟ 10دست من برای مجازات ممالکی که بُت‌ها را می‌پرستند، ممالکی که تعداد بُت‌هایشان بیشتر از بُت‌های اورشلیم و سامره بود، برخاسته است. 11آیا من همان‌گونه که با سامره و تمام بُت‌هایش عمل کردم، با اورشلیم و تمام بُت‌هایش عمل نخواهم کرد؟»
12امّا خداوند می‌گوید: «وقتی من آنچه را در کوه صهیون و اورشلیم شروع کردم به اتمام برسانم، آنگاه به‌حساب امپراتور آشور خواهم رسید و او را به‌خاطر غرور و تکبّرش مجازات خواهم کرد.»
13امپراتور آشور با غرور می‌گوید: «تمام این کارها را خودم به تنهایی کردم. من قوی، حکیم و زرنگ هستم. من مرزهای بین ملّت‌ها را برداشتم، خزائن آن‌ها را به غنیمت بردم و مثل یک گاو نر مردمشان را زیر پا لِه کردم. 14ملّت‌های جهان مثل آشیانۀ پرنده‌ای بودند و من خزائن آن‌ها را به همان آسانی‌ای برداشتم که تخم‌های برجاماندهٔ پرنده‌ای را برمی‌دارند. برای ترساندن من بالی تکان نخورد و جیکی شنیده نشد.»
15امّا خداوند می‌گوید: «آیا تبر می‌تواند خود را از شخصی که آن را به کار می‌برد، بزرگ‌تر بداند؟ آیا ارّه از ارّه‌کش مهم‌تر است؟ یک چماق، چماقدار را بلند نمی‌کند؛ آن چماقدار است که چماق را بلند می‌کند.»
16خداوند قادر مطلق جنگ‌جویان آشور را به مرض کُشنده‌ای مبتلا خواهد ساخت، و با آتشی که خاموشی ندارد، بدن‌های آن‌ها را خواهد سوزانید. 17خدا، آن نور اسرائیل، آتش خواهد شد؛ قدّوس اسرائیل به شعلۀ آتش تبدیل شده در یک روز همه‌چیز حتّی خاروخاشاک را سوزانده نابود خواهد کرد. 18جنگل‌های سرشار و زمین‌های زراعتی کاملاً از بین خواهند رفت همان‌گونه که یک بیماری مُهلک ایشان را خواهد کُشت. 19تعداد درختان باقی‌مانده در جنگل آن‌قدر کم خواهد شد که حتّی یک کودک خواهد توانست آن‌ها را بشمارد.
تعداد کمی برمی‌گردند
20روزی خواهد آمد که بازماندگان قوم اسرائیل دیگر به ملّتی که آن‌ها را مغلوب کرده بود، توکّل نخواهند کرد، بلکه آن‌ها به یَهْوه، خدای قدّوس اسرائیل، متّکی خواهند بود. 21باقی‌ماندگانی از نسل یعقوب به‌سوی خدای قادر باز خواهند گشت. 22گرچه جمعیّت قوم اسرائیل الآن به‌اندازۀ دانه‌های شنِ کنار دریا است، امّا فقط باقی‌ماندگانی از ایشان بازخواهند گشت. مرگ و نابودی در انتظار قوم است و این مجازات عادلانه می‌باشد. 23آری، یَهْوه، خدای قادر مطلق، همان‌طور که گفته بود، ویرانی و خرابی را بر سرتاسر این مملکت خواهد آورد.
خداوند آشور را تنبیه می‌کند
24پس خداوند قادر مطلق به قوم خود که در صهیون ساکنند، می‌گوید: «از آشوریان نترسید، حتّی اگر آن‌ها مثل مصریان عصا و چوب‌دستی خود را بر شما برافرازند. 25چون مجازات شما به‌زودی پایان خواهد یافت و آن‌وقت آن‌ها را خُرد خواهم کرد. 26من، خداوند قادر مطلق، آن‌ها را با شلاّق خواهم زد، همان‌طور که قوم مِدیان را در صخرۀ عُرِب زدم. من همان‌طور که مصر را مجازات کردم، آشور را به جزای کارهایش خواهم رسانید. 27وقتی زمانش برسد، من شما را از سلطۀ آشور آزاد خواهم کرد و دیگر یوغ آن‌ها بر دوش شما سنگینی نخواهد کرد.»
حمله
28ارتش دشمن شهر عیات را گرفته و از مجرون گذشته است، و ابزار جنگی خود را در مِکماش انباشته‌اند. 29آن‌ها از معبر رد شده‌اند و شب را در جِبعَه می‌گذرانند. مردم شهر رامَه هراسانند و مردم جِبعَه، شهر شائول پادشاه، فرار کرده‌اند. 30ای مردم جَلّیم، فریاد برآورید، و ای مردم لیشه، گوش دهید. شما، ای مردم عَناتوت، پاسخ دهید. 31مردم مَدمِینه و جیبیم از ترس جان خود فرار می‌کنند. 32همین امروز دشمن در شهر نوب ایستاده است و مشت خود را به‌سوی کوه صهیون در شهر اورشلیم تکان می‌دهد.
33خداوند قادر مطلق آن‌ها را مثل شاخه‌های بُریده شده، فرو ریخته خُرد خواهد کرد. بلندترین و سرکشیده‌ترین آن‌ها بُریده و به زیر انداخته خواهند شد. 34او آن‌ها را مثل درختانی که در قلب جنگل قرار دارند، با تبر قطع خواهد کرد، و آن‌ها مثل درختان سِدر لبنان به زیر افکنده خواهند شد.
اکنون انتخاب شده:
اِشعیا 10: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023