حزقیال 11
11
محکومیّت اسرائیل
1روح خدا مرا بلند کرد و به دروازۀ شرقی معبدِ بزرگ بُرد. آنجا در نزدیک دروازه، بیست و پنج مرد بودند و در میان ایشان یازنیا پسر عزور و فِلَطیا پسر بِنایا یعنی رهبران قوم را دیدم.
2خدا به من گفت: «ای انسان فانی، این مردان توطئه‌های شریرانه‌ای می‌چینند و در این شهر راهنمایی‌های پلید می‌کنند. 3ایشان می‌گویند، 'در این شهر خانه بسازیم. این شهر دیگ است و ما چون گوشت در آن محفوظ می‌باشیم.' 4بنابراین، ای انسان فانی نبوّت کن؛ علیه ایشان نبوّت کن.»
5آنگاه روح خداوند بر من آمد و گفت که بگو خداوند چنین می‌گوید: «ای قوم اسرائیل، من می‌دانم که چه می‌گویید و چه می‌اندیشید. 6شما بسیاری را در شهر کشته خیابان‌ها را از اجساد پُر کرده‌اید.
7«بنابراین من، خداوند متعال، می‌گویم درست است که این شهر مثل دیگ است، ولی گوشت آن چیست؟ اجساد کسانی‌که شما آن‌ها را کشته‌اید، گوشت آن هستند. شما در آن دیگ نخواهید بود؛ من شما را از شهر بیرون خواهم انداخت! 8شما از شمشیر می‌ترسید، و من شما را به شمشیر خواهم سپرد. 9شما را از شهر بیرون برده به دست بیگانگان خواهم سپرد و داوری خود را به اجرا خواهم گذاشت. 10با شمشیر کشته خواهید شد و در مرز اسرائیل شما را داوری خواهم کرد. آنگاه همه خواهند فهمید که من خداوند هستم. 11این شهر مانند دیگی که گوشت را محافظت می‌کند، از شما حفاظت نخواهد کرد. در هر کجای سرزمین اسرائیل باشید شما را مجازات خواهم کرد. 12آنگاه خواهید دانست که من خداوند هستم و خواهید دانست که هنگامی‌که از قوانین کشورهای همسایه پیروی می‌کردید، قوانین مرا می‌شکستید و از فرمان‌های من سرپیچی می‌کردید.»
13هنگامی‌که نبوّت می‌کردم، فِلَطیا پسر بِنایا مُرد. پس با صورت بر خاک افتادم و فریاد برآوردم: «ای خداوند متعال، آیا همۀ بازماندگان اسرائیل را هلاک خواهی کرد؟»
وعدۀ آزادی از اسارت
14آنگاه خداوند به من گفت: 15«مردم اورشلیم دربارهٔ تو و خویشاوندان و هم‌وطنانت که در تبعید به‌سر می‌برید، می‌گویند، 'آن‌ها از خداوند و خانهٔ او در اورشلیم دور هستند؛ اکنون خداوند این سرزمین را به ما داده است.'
16«بنابراین چنین بگو: یَهْوه، خدا می‌فرماید که هرچند ایشان را به دوردست‌ها برده در میان ملّت‌ها پراکنده ساختم، ولی برای مدّتی، حضور من با آن‌ها در سرزمین‌های دوردست، همچون مکان مقدّس ایشان خواهد بود.
17«بنابراین به آن‌ها بگو که من، خداوند متعال، چنین می‌گویم: ایشان را از بین قوم‌های و کشورهایی که در آن‌ها پراکنده‌اند، جمع خواهم کرد و سرزمین اسرائیل را به آن‌ها خواهم داد. 18هنگامی‌که بازگردند، تمام بُت‌های کَریه را از میان برخواهند داشت. 19من در ایشان دل و روح تازه‌ای خواهم نهاد و دل سنگی را از جسم ایشان برداشته دلی گوشتی به ایشان خواهم بخشید 20تا از احکام من پیروی کنند و دستورات مرا به‌جا آورند. ایشان قوم من خواهند بود و من خدای ایشان خواهم بود. 21امّا کسانی که دل ایشان به‌دنبال پرستش بُت‌های کَریه است، آن‌ها را به‌خاطر آنچه که کرده‌اند، مجازات خواهم کرد.» خداوند متعال چنین سخن می‌گوید.
جلال خدا اورشلیم را ترک می‌کند
22آنگاه فرشتگان نگهبان به پرواز درآمدند و چرخ‌ها با ایشان رفتند، و نور درخشندۀ حضور خدای اسرائیل بر فراز ایشان بود. 23سپس جلال خداوند از میان شهر برخاست و بر کوهی که در قسمت شرقی شهر بود، قرار گرفت. 24روح خدا مرا در رؤیا برداشت و دوباره نزد تبعیدشدگان در بابِل برد. در همان جا رؤیای من به پایان رسید، 25و من هرآنچه را که خداوند به من نشان داده بود، به تبعید شدگان گفتم.
اکنون انتخاب شده:
حزقیال 11: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023