ลูก๋า 4

มารลองใจ๋พระเยซู

1พระวิญญาณบริสุทธิ์อยู่กับพระเยซู แล้วพระองค์ออกไปจากแม่น้ำจอร์แดนพระวิญญาณก็ปาพระองค์ไปในดินแดนทุรกั๋นดาร 2ตี้หั้นมารก็ลองใจ๋พระองค์เป๋นเวลาสี่สิบวัน ตลอดเวลานั้นพระองค์บ่ได้กิ๋นอะหยังเลย แล้วหลังจากนั้นพระองค์ก็ใค่อยากกิ๋นข้าว 3มารจึงอู้กับพระองค์ว่า “ถ้าต้านเป๋นพระบุตรของพระเจ้า ก็หื้อสั่งบ่าหินก้อนนี้เป๋นเข้าหนมปังแล่” 4พระเยซูก็ตอบมารว่า “พระคัมภีร์มีเขียนไว้ว่า ‘คนเฮาจะเลี้ยงจีวิตด้วยอาหารอย่างเดียวบ่ได้’#ฉธบ. 8:3 ” 5แล้วมารก็ปาพระเยซูไปตี้สูง หื้อพระองค์ผ่ออาณาจักรตึงหมดในโลกนี้ก้ามาบเดียว แล้วบอกพระองค์ว่า 6“สิทธิอำนาจกับความรุ่งเรืองของอาณาจักรตึงหมดนี้เฮาจะยกหื้อต้าน ย้อนว่าตึงหมดนี้ได้มอบไว้เป๋นสิทธิ์ของเฮาแล้ว เฮาใค่ยกหื้อใผก็ได้ต๋ามใจ๋เฮา 7ถ้าต้านนมัสก๋านเฮา กู้สิ่งกู้อย่างนี้ก็จะเป๋นของต้าน” 8พระเยซูตอบมารว่า “พระคัมภีร์มีเขียนไว้ว่า ‘หื้อนมัสก๋านองค์พระผู้เป๋นเจ้าพระเจ้าของเจ้า กับฮับใจ๊พระองค์ผู้เดียวเต้าอั้น’#ฉธบ. 6:13 ”

9แล้วมารก็ปาพระเยซูไปกรุงเยรูซาเล็ม ปาขึ้นไปอยู่บนหลังคาพระวิหาร แล้วบอกพระองค์ว่า “ถ้าต้านเป๋นพระบุตรของพระเจ้าแต๊ๆ ก็หื้อโดดลงไปแล่ 10ย้อนพระคัมภีร์มีเขียนไว้ว่า

‘พระเจ้าจะสั่งหื้อทูตสวรรค์มาปกปักฮักษาต้าน 11เอามือฮับต้านไว้บ่หื้อตี๋นไปตุ๊บใส่บ่าหิน’#สดด. 91:11-12 ”

12พระเยซูตอบมารว่า “พระคัมภีร์มีเขียนไว้ว่า ‘ห้ามลองดีองค์พระผู้เป๋นเจ้าพระเจ้าของเจ้า’#ฉธบ. 6:16 ” 13เมื่อมารลองใจ๋พระองค์กู้อย่างแล้ว ก็ละพระองค์ไว้จ๋นกว่าจะมีโอกาสเหมาะๆ แหม

14พระเยซูปิ๊กไปแคว้นกาลิลีโดยอำนาจพระวิญญาณบริสุทธิ์ กับมีคนเล่าเรื่องเกี่ยวกับพระองค์จ๋นใคว่ต๋ำหมู่หั้น 15พระองค์สั่งสอนในธรรมศาลาของจาวยิว คนตังหลายก็ปากั๋นยกย่องพระองค์

จาวเมืองนาซาเร็ธบ่ยอมฮับพระเยซู

16แล้วพระองค์ก็มาแผวเมืองนาซาเร็ธ เป๋นเมืองตี้พระองค์ใหญ่ ในวันสะบาโตพระองค์ไปธรรมศาลาของจาวยิวเหมือนกู้เตื้อ แล้วยืนขึ้นจะอ่านพระคัมภีร์ 17มีคนส่งม้วนพระธรรมอิสยาห์ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าหื้อพระองค์ เมื่อพระองค์ก๋างพระคัมภีร์นั้นออก ก็ปะข้อตี้เขียนไว้ว่า

18“พระวิญญาณขององค์พระผู้เป๋นเจ้าอยู่กับข้าพเจ้า

ย้อนว่าพระองค์ได้ตั้งข้าพเจ้าไว้

หื้อบอกข่าวดีแก่คนตุ๊ก

พระองค์ใจ๊ข้าพเจ้าหื้อบอกนักโต้ษว่าเขาจะมีอิสระ

หื้อบอกคนต๋าบอดว่าเขาจะหันแหม

หื้อบอกคนตี้โดนค่ำว่าจะป๊นตุ๊ก

19กับหื้อบอกว่าเถิงเวลาแล้ว ตี้พระเจ้าจะจ้วยคนของพระองค์”#อสย. 61:1,2

20เมื่ออ่านหื้อคนตังหลายฟังแล้ว พระองค์ก็ม้วนพระคัมภีร์นั้นส่งคืนเจ้าหน้าตี้ แล้วนั่งลง สายต๋าของคนตังหลายในธรรมศาลาก็ผ่อมาตี้พระองค์ 21พระองค์อู้ว่า “วันนี้พระคัมภีร์ต๋อนนี้ตี้ต้านได้ยินก็เป๋นแต๊แล้ว” 22คนตังหลายก็อู้ยกย่องพระองค์ และปากั๋นงืดในกำอู้ตี้น่าฟังของพระองค์ หมู่เขาอู้กั๋นว่า “คนนี้เป๋นลูกบ่าวโยเซฟบ่ใจ้กา” 23พระองค์ก็อู้กับเขาตังหลายว่า “ต้านตังหลายคงจะอ้างกำสุภาษิตใส่เฮาตี้ว่า ‘หมอฮักษาตั๋วเก่าก่อนเต๊อะ’ กับจะว่า ‘สิ่งตี้ได้ยินว่าต้านเยียะในเมืองคาเปอรนาอุม หื้อเยียะตี้นี่ในเมืองของตั๋วพ่อง’ ” 24พระเยซูอู้กับหมู่เขาว่า “เฮาบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า บ่มีผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าสักคนได้ฮับก๋านยอมฮับจากคนในบ้านเมืองของตั๋วเก่า 25เฮาบอกความจริงแหมว่า เมื่อฝนบ่ตกสามปี๋เกิ่งจ๋นเกิดก๋านกั้นอยากใคว่แผ่นดินในสมัยของเอลียาห์ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้า ก็มีแม่หม้ายในหมู่จาวอิสราเอลจ๋ำนวนนัก#1 พกษ. 17:1-24 26แต่พระเจ้าก็บ่ใจ๊เอลียาห์ไปหาแม่หม้ายจาวอิสราเอลคนใดเลย แต่หื้อไปหาแม่หม้ายคนนึ่งเป๋นคนต่างจ้าดในหมู่บ้านศาเรฟัทเขตเมืองไซดอนเต้าอั้น 27กับในสมัยเอลีชาผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าก็เหมือนกั๋น ในหมู่จาวอิสราเอลมีคนเป๋นขี้ตู้ดหลายคน แต่บ่มีใผได้ฮับก๋านฮักษาหื้อหายเลย เว้นแต่นาอามานจาวซีเรียเต้าอั้น”#2 พกษ. 5:1-14 28เมื่อคนตังหลายในธรรมศาลาได้ยินจาอั้นก็โขดขนาด 29จึงลุกขึ้นลากพระองค์ออกจากเมือง ปาไปบนหน้าผาตี้เมืองของหมู่เขาตั้งอยู่นั้น ตั้งใจ๋ว่าจะยู้พระองค์หื้อตกลงไป 30แต่พระองค์เตียวลัดก๋างหมู่เขาไปได้

พระเยซูไล่ผีฮ้ายออกจากจายคนนึ่ง

31พระเยซูไปเมืองคาเปอรนาอุมในแคว้นกาลิลี แล้วเตสนาสั่งสอนคนตังหลายในวันสะบาโต 32คนตังหลายก็ปากั๋นงืดในกำสอนของพระองค์ ย้อนว่าพระองค์สอนอย่างผู้มีสิทธิอำนาจ

33ในธรรมศาลาของจาวยิวมีป้อจายคนนึ่งโดนผีฮ้าย#4:33 ในภาษากรีก เป๋นกำว่า บ่สะอาดเข้าอยู่ เขาฮ้องเสียงดังว่า 34“พระเยซูจาวนาซาเร็ธ มายุ่งกับหมู่เฮาเยียะหยัง ต้านมาทำลายหมู่เฮากา เฮาฮู้ว่าต้านเป๋นใผ ต้านเป๋นผู้บริสุทธิ์ของพระเจ้า” 35พระเยซูจึงสั่งมันว่า “จะไปปากนัก ออกมาจากเขาบ่าเดี่ยวนี้” ผีฮ้ายนั้นก็เยียะหื้อคนนั้นโก้นลงต่อหน้าคนตังหลาย แล้วก็ออกจากป้อจายคนนั้นไป โดยคนนั้นบ่ได้ฮับบาดเจ็บ 36คนตังหลายก็ปากั๋นงืด อู้กั๋นว่า “กำอู้ของต้านเป๋นจาใดหา หยังมีสิทธิอำนาจสั่งหื้อผีฮ้ายออก มันก็ยอมออก” 37คนก็เล่าเรื่องของพระองค์ไปใคว่ต๋ำหมู่หั้น

พระเยซูฮักษาแม่เมียของซีโมน

38พระเยซูออกจากธรรมศาลาเข้าไปในเฮือนซีโมน แม่เมียของซีโมนเป๋นไข้หนักขนาด เขาตังหลายจึงอ้อนวอนพระองค์หื้อจ้วยนาง 39พระเยซูก็ไปยืนอยู่ตังข้างตี้นอนของนาง อู้ว่า “ขอหื้อหายไข้บ่าเดี่ยวนี้” แล้วนางก็หายจากไข้ สักกำเดียวนางก็ลุกขึ้นฮับใจ๊ผ่อกอยพระเยซูกับหมู่ของพระองค์

40เมื่อแลงใก้ตะวันตกดิน ก็มีคนปาคนเจ็บป่วยเป๋นพยาธิพะยำต่างๆ มาหาพระเยซู พระองค์ก็วางมือบนตั๋วคนป่วยหมู่นั้นกู้คน ฮักษาหมู่เขาหื้อหาย 41หมู่ผีฮ้ายก็ออกจากคนตี้โดนเข้าตวย มันฮ้องเสียงดังว่า “ต้านเป๋นพระบุตรของพระเจ้า” พระองค์ก็ห้ามบ่หื้อหมู่มันอู้ ย้อนหมู่มันฮู้แล้วว่าพระองค์เป๋นพระคริสต์

42แจ้งเจ๊ามาพระเยซูออกไปตี้สงัดดักเย็นต๋ามลำพัง คนตังหลายก็เซาะหาพระองค์ เมื่อปะพระองค์แล้ว ก็เหนี่ยวพระองค์ไว้ บ่หื้อจากหมู่เขาไป 43แต่พระองค์บอกหมู่เขาว่า “เฮาต้องไปบอกข่าวดีเรื่องแผ่นดินของพระเจ้าหื้อคนในเมืองอื่นฮู้ตวย ตี้เฮาฮับใจ๊มานั้นก็เปื้อเหตุนี้ละ” 44พระองค์จึงเตสนาสั่งสอนในธรรมศาลาต่างๆ ในแคว้นยูเดีย

اکنون انتخاب شده:

ลูก๋า 4: nodthNT

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی