مزامیر 1:57-11

خدایا بر من رحم کن، بر من رحم کن زیرا به تو پناه می‌آورم. زیر سایهٔ بالهای تو پناه می‌برم تا توفان بلا بگذرد. من به درگاه خدای متعال، خدایی که همهٔ احتیاجات مرا برآورده می‌سازد، دعا می‌کنم. او از آسمان دعای مرا می‌شنود و مرا نجات می‌دهد. او دشمن مرا شکست می‌دهد و مرا از محبّت و رحمت پایدار خود برخوردار می‌سازد. دشمنانم مرا محاصره کرده‌اند، آنهایی که مانند شیرهای درّنده هستند. دندانها‌یشان مانند نیزه، تیز و زبانشان مانند شمشیر، برّان است. خدایا، عظمت و شکوه تو بالاتر از آسمانها و جلال تو بر سراسر روی زمین آشکار گردد. دشمنانم برای من دام گسترده‌اند تا مرا گرفتار سازند. در زیر بار غم خم گشته‌ام. آنها چاهی سر راه من کندند، امّا خودشان در آن افتادند. خدایا، دل من استوار و محکم است و برای تو سرود شکرگزاری خواهم سرایید. ای جان من بیدار شو. ای عود من و ای بربط من، بیدار شوید، من خورشید را بیدار خواهم کرد. خدایا، در بین اقوام جهان تو را سپاس خواهم گفت و در میان مردم تو را ستایش خواهم كرد. زیرا محبّت پایدار و وفاداری تو بالاتر از آسمانهاست. خدایا، عظمت و شکوهت را در آسمان و جلالت را بر روی زمین آشکار فرما.