مزامیر 1:5-12

خداوندا، دعای مرا بشنو و به زاری من توجّه فرما! ای پادشاه و ای خدای من، به فریاد من گوش فرا ده. من به درگاه تو دعا می‌کنم. خداوندا، سحرگاهان آواز زاری مرا می‌شنوی و هر صبح به درگاه تو دعا می‌کنم و انتظار می‌کشم. زیرا تو ای خدا، از شرارت بیزار هستی و گناهکاران به بارگاهت راه ندارند. متکبّران در پیشگاه تو نخواهند ایستاد و از همهٔ شریران نفرت داری. دروغگویان را نابود می‌سازی، و از مردم قاتل و فریبکار بیزاری. امّا به‌خاطر محبّت عظیم تو، من می‌توانم به خانهٔ تو داخل شوم و در معبد مقدّست، تو را با احترام پرستش نمایم. خداوندا، دشمنان بسیار دارم، مرا به راه راستی و عدالت هدایت نما. راستی در دهان ایشان نیست، دلهایشان از شرارت پُر است، گلوی ایشان مانند گور است و زبانی ریاكار دارند. خدایا، آنها را به سزای كارهایشان برسان و در دام خودشان گرفتارشان کن. به‌خاطر سرپیچی‌های زیادشان آنها را از بارگاه خود بران، زیرا علیه تو شورش نموده‌اند. امّا کسانی را که به تو پناه می‌آورند، شاد گردان تا برای همیشه از خوشی بسرایند. زیرا تو پناهگاه آنان می‌باشی. دلهای آنانی که تو را دوست دارند، از خوشی سرشار ساز. چون تو ای خداوند، راستان را برکت می‌دهی و با سپر محبّت خود از آنان دفاع می‌کنی.